ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Σ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Τους τελευταίους 10 μήνες παρατηρούμε μια έντονη καθίζηση της οικοδομικής δραστηριότητας. Η ύφεση της χώρας, σε συνδυασμό με την έλλειψη χρηματοδότησης από τις τράπεζες έχουν οδηγήσει τους εργολάβους σε απόγνωση. Αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, αφήνουν μισο-τελειωμένα τα κτίσματά τους και οδηγούν τους πελάτες τους σε ακραίες συμπεριφορές. Βουτιά πωλήσεων κατά 50%, παγωμένη οικοδομική δραστηριότητα, δεκάδες χιλιάδες εργατοτεχνίτες που υποαπασχολούνται ή βρίσκονται χωρίς δουλειά είναι η εικόνα της κτηματαγοράς κατά τους πρώτους έξι μήνες. Κι όμως, παρά τα εκατοντάδες χιλιάδες απούλητα διαμερίσματα- κολλημένα στα 150.000 σύμφωνα με τις εκτιμήσεις- η πτώση των τιμών περιορίζεται σε ένα 10%-15%.
Η μείωση δεν είναι ανάλογη του μεγέθους της κρίσης, και η μόνη εξήγηση είναι ότι οι κατασκευαστές ακόμη ζούνε από τα έτοιμα της χρυσής περιόδου των προηγουμένων ετών από τα μεγάλα δηλαδή κέρδη που τους επιτρέπουν να έχουν ακόμη τον πρώτο λόγο στη διαμόρφωση της τιμής. Το ερώτημα βέβαια είναι τι θα γίνει στο επόμενο διάστημα.
Σύμφωνα με το ευνοϊκό , η συνολική φετινή μείωση τιμών θα είναι 10%-15%, ενώ σύμφωνα με το κακό, που συνδέεται με τη ραγδαία επιδείνωση των δεδομένων στην οικονομία, θα υπάρξει γενικευμένη κατάρρευση τιμών που θα συνδυαστεί και με το «σκάσιμο» πολλών τραπεζικών δανείων. Οι τράπεζες απορρίπτουν πλέον τις λιγοστές ούτως ή άλλως αιτήσεις για στεγαστικά, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται ο αριθμός όσων νοικοκυριών δυσκολεύονται να πληρώσουν τη δόση τους.
Η οικοδομική δραστηριότητα ήταν στο τρίμηνο μειωμένη κατά 20% και πάνω από 700 οικοδομικές επιχειρήσεις έχουν βάλει φέτος λουκέτο. Οι κατασκευαστές παραπονούνται ότι εκτός από την κρίση, υλικά, και κόστος ενέργειας ανεβαίνουν συνεχώς. Από την 1η Ιουλίου άλλωστε αυξάνεται σε ο ΦΠΑ σε 23% για την αγορά ακινήτων. Από πλευράς αριθμών, οι κατασκευαστές υποστηρίζουν πως από τους 380.000 κάποτε οικοδόμους, σήμερα δεν έχουν απομείνει ούτε 230.000, ενώ ακόμη μεγαλύτερο είναι το πλήγμα στις επιχειρήσεις παραγωγής οικοδομικών υλικών.
Δημιουργήθηκε στη χώρα, τα τελευταία 30-40 χρόνια μια γενιά πολιτών που ζει από ενοίκια και αντιπαροχές. Σήμερα, που η χώρα μας βιώνει μια πρωτόγνωρη κρίση, οι συγκεκριμένοι συμπολίτες μας έχουν μείνει από έσοδα. Αν θελήσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα κοινωνιολογικά, θα διαπιστώσουμε ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν έμαθαν να δουλεύουν, οι περισσότεροι δεν έχουν σπουδάσει και είχαν ως μοναδική ενασχόληση την είσπραξη ενοικίων. Ξαφνικά η ''τεμπελιά'' βαφτίστηκε ''real estate'', χωρίς ποτέ να γίνεται αξιοποίηση ακινήτων. Δυστυχώς, το πρόβλημα πήρε τεράστιες διαστάσεις και σήμερα που η οικονομία μας είναι σε βαθιά ύφεση, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν πόρους, γνώσεις και επάγγελμα.
Αυτές είναι τεράστιες ευθύνες ενός κράτους που θέλει να έχει κοινωνική ευαισθησία, επιχειρηματικότητα και αξιοκρατία. Έτσι φτάνουμε στην ανυποληψία και στην ισοπέδωση αξιών και ιδεών. Με γενιές αποπροσανατολισμένες, που μόνο στόχο έχουν τον εύκολο πλουτισμό. Τώρα όμως τι θα κάνουν; Που είναι η ανάπτυξη και η επιχειρηματικότητα; Πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις απασχόλησης;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Σ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Ν.Δ. Α’ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
