Με ποιους θα πάτε και ποιους θα αφήσετε κ. κ. τοπικοί κυβερνητικοί βουλευτές;
του Αντωνίου Δ. Μάντζιου
οικονομολόγου
Και έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις
Με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις
Δ. Σαββόπουλος
Κύριε Αμοιρίδη, κα Μίχου, κε . Παπαγεωργίου πως θα ψηφίσετε μισή σύνταξη για διπλά χρόνια, την αύξηση των απολύσεων, την μείωση των αποζημιώσεων, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, την κατάργηση των συνδικάτων μας, τον εξοβελισμό του κράτους Πρόνοιας;
Με ποια εξουσιοδότηση, με ποια λαϊκή εντολή;
Και ξέρετε αυτό δεν αφορά τον κάτοικο της Ζιμπάμπουε, τον κάτοικο της Κόστα Ρίκα.
Μιλάμε για τον γείτονά σας, τον ψηφοφόρο σας, τον εντολέα σας, το φίλο του παιδιού σας, τον χωριανό σας, για όλους εμάς.
Γιατί όπως σωστά λέγεται, πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι. Άνθρωποι με ανάγκες, με παιδιά και συζύγους, με προβλήματα υγείας, άνθρωποι χωρίς δουλειά, χωρίς επίδομα ανεργίας, χωρίς ένα φως για το αύριο, άνθρωποι που κατά χιλιάδες θα ρίχνονται στον Καιάδα και στο περιθώριο. Άνθρωποι που βλέπουν το Ε.Σ.Υ. να καταργείται και να τους διώχνουν μαζικά στην ιδιωτική υγεία, που ζουν την παραπέρα υποβάθμιση της παιδείας και σπρώχνονται στην παραπαιδεία, άνθρωποι που σαν συνταξιούχοι θα χρειάζονται πλέον την οικονομική ενίσχυση των παιδιών τους, παιδιών όμως που θα είναι άνεργα κι αυτά .
Άνθρωποι που δεν έκλεψαν, άνθρωποι που δεν κέρδισαν, άνθρωποι που βγάζουν και θέλουν να συνεχίζουν να βγάζουν, τίμια το ψωμί τους.
Κύριε Αμοιρίδη, κα Μίχου, κε . Παπαγεωργίου. Αυτοί σας επέλεξαν, και γι αυτούς θα ψηφίσετε.
Και μην μας πείτε, ότι για να πάρουμε το δάνειο υποχρεωθήκαμε να υπογράψουμε το μνημόνιο ( μην ξεχνάτε μαζί με τον Καρατζαφέρη), και επειδή υπογράψαμε το μνημόνιο πρέπει παραιτηθούμε από Εθνικά Δικαιώματα (βλ. το τελευταίο «Ποντίκι»), πρέπει να παραιτηθούμε από συνδικαλιστικά , εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, πρέπει να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία, να ελαχιστοποιηθεί ο δημόσιος χώρος, πρέπει να υποστούμε τον κατά τρίμηνο έλεγχο της τρόικας , χωρίς ίχνος Εθνικής Αξιοπρέπειας.
Να κάνουμε εξουσιοδοτήσεις εν λευκώ στον υπουργό Οικονομικών να υπογράφει δανειακές συμβάσεις, στον Λοβέρδο να υπογράφει εν λευκώ Προεδρικά Διατάγματα, μακριά από τον έλεγχο της Βουλής για τον φόβο των Ιουδαίων. Γιατί όλη αυτή η αλυσίδα γίνεται θηλιά στο λαιμό της πατρίδας μας.
Γιατί έτσι έχουμε μια Ελλάδα δεμένη χειροπόδαρα, αγκιστρωμένο ψάρι, αγελάδα για άρμεγμα. Και θα την ταΐζουν τόσο όσο για να μην ψοφήσει γιατί βλέπετε θα πρέπει να ξεχρεώσει, αλλά και να μην μπορεί να τους ρίξει καμιά κλωτσιά.
Γιατί το χρέος των 400 δις δεν ξεχρεώνεται σε τρία χρόνια, όταν οι τόκοι του δανείου είναι 50 δις και το Εθνικό Προϊόν 250 δις.
Η επαναδιαπραγμάτευση λοιπόν του χρέους θα γίνει. Αν δεν μπορούμε να πληρώσουμε, που δεν θα μπορούμε, θα έρθει το Δ.Ν.Τ. και θα ζητήσει από τους δανειστές μας επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, με όρους φυσικά των δανειστών και παράλληλα με το παραπέρα ξεπούλημα του δημόσιου τομέα, της δημόσιας περιουσίας.
Γιατί κ. κ. Βουλευτές υπάρχει Λύση. Να απαιτήσουμε εμείς την επαναδιαπραγμάτευση.
Με μείωση των ληστρικών επιτοκίων, με εξάλειψη του τοκογλυφικού χρέους, με επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης, με την στήριξη των εισοδημάτων για την τόνωση της ζήτησης και της αγοράς, με αναπτυξιακά μέτρα.
Με παράλληλα μέτρα φυσικά για την εξάλειψη της φοροδιαφυγής, της φοροκλοπής της εισφοροδιαφυγής, του ρουσφετιού, της ρεμούλας, της διασπάθισης του Δημοσίου Χρήματος, με τη μείωση των υπέρογκων στρατιωτικών δαπανών.
Τα πράγματα λοιπόν είναι απλά. Ή θα γίνει επαναδιαπραγμάτευση με τους όρους των δανειστών μας, ή θα γίνει με όρους της Ελλάδας.
Και εδώ κρίνεται το πολιτικό θάρρος, το πολιτικό ήθος. Όταν κάποιος στέκεται απέναντι στους μεγάλους υπερασπιζόμενους την λαϊκή εντολή και τα λαϊκά συμφέροντα - και τότε ματώνει και αξίζει να ματώνει - και όχι όταν τα βάζει με τους αδυνάτους περιφρονώντας ακόμα και την ψήφο τους και ματώνει γλύφοντας τις πληγές τους που αυτός δημιούργησε.
Γιατί όπως έλεγε ο Σαββόπουλος: και έρχεται η στιγμή να αποφασίσεις, με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις.
Και αυτή η ώρα έφθασε.
