Σημείωμα του συγγραφέα

Όλοι οι χαρακτήρες αυτού του άρθρου
αποτελούν αποκλειστικά προϊόντα
αρρωστημένης φαντασίας ( ; ) και οποιοσδήποτε
ισχυριστεί ότι είναι είναι ένας από αυτούς θα υποστεί της συνέπειες του νόμου.

ή αλλιώς

Η ιστορία που ακολουθεί είναι φανταστική.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα είναι
καθαρά συμπτωματική. Ειδικά με σένα παλιομαλάκα.




            Γεμίσαμε βιβλία. Ξεμείναμε από αναγνώστες. Χορτάσαμε πολιτιστικούς συλλόγους, ενώσεις συγγραφέων υπό σύσταση, λόγιους με ύφος πανεπιστημιακό να κάνουν αναλύσεις, δήθεν εραστές του καλού βιβλίου, ειδικούς αναλυτές και σνομπ επιδειξίες του ίδιου τους του εαυτού. Είτε πας σε γάμο, είτε είσαι καλεσμένος σε βαφτίσια, ή πας σε κηδεία ένα και το αυτό.΄Μπορείς να πας απευθείας σε μια παρουσίαση ενός βιβλίου, να δείξεις το καινούργιο σου ταγιεράκι, το πολιτιστικό σου επίπεδο παρκάρωντας παράνομα πάνω στο πεζοδρόμιο ή ακόμη και μέσα στο πάρκο, να κάνεις της δημόσιες σχέσεις σου καπνίζοντας στο φουαγιέ μπαλκόνι, ρίχνοντας κάπου κάπου μια κρυφή ματιά στο πάνελ και χειροκροτώντας δίχως νόημα.
                       Το βιβλίο θα παρουσιαστεί ούτως ή άλλως, όπως θα δωθεί και το όνομα στο παιδί, όπως ακριβώς με τον ίδιο τρόπο θα μπεί μέσα στη γη ο πεθαμένος. Φυσιολογική ροή των πραγμάτων, εκ των πραγμάτων αναμενόμενη.  Παρακολουθούμε την εκδήλωση ξέροντας την κάθε επόμενη στιγμή της. Γνωρίζουμε από την αρχή ως το τέλος τι θα γίνει.  Το πάνελ σχεδόν πάντα το ίδιο με λίγους πάντα από τους φορείς τους ίδιους καλεσμένους για να προλογίσουν, είναι εκεί και οι πιο επώνυμοι της πόλης, δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, πρόεδροι οργανισμών στις πρώτες πάντα σειρές, λες και η κουλτούρα, το επίπεδο και η καλλιέργεια έχει να κάνει με το που κάθεσαι, το τι φοράς, το ποιοί κάθονται δίπλα σου και το τι φοράνε κι αυτοί φυσικά. Στη μέση του πάνελ ο συγγραφέας και στην άκρη ο εκδότης ή ο βιβλιοπώλης που έχει καλέσει τους καλλιτέχνες. Καλωσορίζει, ευχαριστεί τους ομιλητές, ασχέτως αν τους συμπαθεί ή όχι, ευχαριστεί το Δήμο που παραχώρησε το χώρο - σαν να ευχαριστεί το Θεό που του επιτρέπει να ζει και να αναπνέει. Οι ομιλητές παίρνουν το λόγο ένας ένας.             
               Έτσι κι αλλιώς όλοι τα ίδια θα πούνε με διαφορετικό..ίσως...χαμόγελο. Αυτά που λένε κάθε φορά που τους καλούν σε παρουσίαση βιβλίου. Αλλάζουν κάποια ονόματα, βάζουν τον τίτλο του νέου βιβλίου στη θέση του προηγούμενου που παρουσίασαν και νά την η ομιλία τους!Πανέτοιμη!
Άρα η σειρά των ομιλιών δεν έχει σημασία. Το άνευ περιεχομένου έτοιμο και καλουπωμένο μοτίβο όπου και να το βάλεις την ίδια δουλειά κάνει. Πάντως,για να είμαι και ακριβοδίκαιος, για να είναι καλή και επιτυχημένη μια βιβλιοπαρουσίαση πρέπει να ειπωθούν συγκεκριμένα λόγια. Κάπως σαν τα λόγια του παπά στις θρησκευτικές τελετές που προανέφερα. Εδώ είναι όλη η ουσία, η σημασία, η συναισθηματίκοτητα του συγγραφέα, τα νοητικά ταξίδια πριν και μετά το ανάγνωσμα.Και πάνω από όλα το γεγονός ότι κανείς από τους ομιλητές δεν έχει διαβάσει το βιβλίο! Ούτε και το κοινό από κάτω έχει διαβάσει το βιβλίο. Από κοινωνική υποχρέωση βρίσκεται εκεί, όπως και στις τελετές που λέγαμε. Κάνει πως ακούει, αλλά ονειρεύεται παντόφλες, καναπέ, παγωμένη μπυρίτσα και ξηρούς καρπούς και το αγαπημένο του σίριαλ στην τηλεόραση. Όλες αυτές τις καθημερινές του συνήθειες τις έχει χάσει για σήμερα.Αύριο θα είναι χάλια. Αλλά και αν φιλοτιμηθεί να δώσει προσοχή στα λεγόμενα, τι να καταλάβει για ένα βιβλίο που η μόνη σχέση μαζί του είναι πως μόλις το αγόρασε και περιμένει να τελειώσουν οι ομιλίες για να πάει στον συγγραφέα να του το υπογράψει; Και τι να ακούσει; Να του εξηγούν τι γράφει το βιβλίο; Κρετίνος είναι; Θα το διαβάσει, όταν κι αν αξιωθεί ποτέ, και θα καταλάβει. Άσε που όταν σου λένε τι λέει ένα βιβλίο είναι το ίδιο βαρετό και εκνευριστικό σαν να σου διηγούνται ταινία. Μετά όλοι σηκώνονται, χειροκροτάνε, εύχονται στον συγγραφέα «καλοτάξιδο» και άλλη μια παρουσίαση βιβλίου λαμβάνει τέλος. Κακά τα ψέμματα, η κρυφή γοητεία των βιβλιοπαρουσιάσεων, εκείνο που πραγματικά αξίζει είναι για τα κουτσομπολιά για τον συγγραφέα και για τους παρευρισκομένους. Κάτι ανάλογο δηλαδή με τα σχόλια για το νυφικό, το ποιος πάτησε ποαινού το πόδι, τα μαλλιοτραβήγματα που έγιναν για το τι όνομα θα πάρει το παιδί και για τον ενάρετο βίο του μακαρίτη.


Αφιερωμένο στη φίλη μου Αναστασία Καλλιοντζή που κάθε της παρουσίαση
είναι τόσο γαμημένα ξεχωριστή και για αυτό  τη γουστάρω...

Τριανταφυλλίδης Παναγιώτης - συγγραφέας