Αγγελος Αγγελίδης
ένα συνειδητό λάθος
Αγαπητοί μου φίλοι πάντοτε προσπαθούσα να αποφεύγω τα λάθη. Σήμερα όμως παρακαλώ να μου επιτρέψετε να προχωρήσω σε ένα πέρα για πέρα συνειδητό λάθος.
Θα απαντήσω δηλαδή, αν και δεν το συνηθίζω και χωρίς να δώσω συνέχεια, στον Ανώνυμο Φίλο σχολιαστή (Τ.Π της 13-7-2010) που ανα-φέρθηκε προσωπικά στην πορεία μου ή πιθανόν στη κοινή μας πορεία. Διαφαίνεται ότι οι ανησυχίες και το ενδιαφέρον του για την πρόοδο της Βόρειας Πιερίας είναι αυτές που περισσότερο τον οδήγησαν σ΄ αυτές τις κριτικές σκέψεις παρά κάποιοι άλλοι λόγοι.
Πολλές φορές αναφέρθηκα σ΄ αυτούς που γράφουν ανώνυμα σε εφημερίδες, περιοδικά ή στα Blogs. Καταφέρθηκα ίσως και σκληρά στην ανωνυμία αν και την δέχομαι σαν προσωπικό δικαίωμα του καθενός και μόνο. Όμως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πολλοί επιμένουν να κρύβονται στο καταμεσήμερο ακόμη και σήμερα που εδώ και πολλά χρόνια ζούμε σε πραγματική δημοκρατία με όλες μας τις ελευθερίες. Κι αν δεν συμφωνούν οι απόψεις, οι ιδέες και αν ακόμη οι εκτιμήσεις είναι διαφορετικές δεν σημαίνει ότι θα φυγομαχούμε ή θα δειλιάζουμε να τις εκφράσουμε. Εξ άλλου η βασική αρχή της πολυπόθητης Δημοκρατίας στηρίζεται στη συμμετοχή των πολλών και όχι στους αποκλεισμούς, πολύ δε περισσότερο στους αυτοαποκλεισμούς. Η σύνθεση απόψεων είναι η πηγή των καλύτερων αποτελεσμάτων.
Παίρνοντας όμως ευκαιρία από το σχόλιο, θα πρέπει να θυμίσω στον Ανώνυμο φίλο (Τ.Π) ότι από τότε που οριστικά επέστρεψα από την Ρόδο (1993)συνεχώς βρίσκομαι κοντά στους Αιγινιώτες και στα προ-βλήματά τους. Αμέσως δραστηριοποιήθηκα στα θέματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με συνεχείς παρεμβάσεις και δράσεις (αγώνας για τα Κουνούπια, Συλλαλητήριο εναντίον της ΕΡΓΟΣΕ για την αερογέφυρα του Συσκευαστηρίου Αιγινίου, πολιτιστικές δραστηριότητες σε συνεργασία με τον ΟΡΦΕΟ Κατερίνης, στήριξη των ΚΑΠΗ, επανίδρυση και λειτουργία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, βελτίωση και εκσυγχρονισμός λειτουργίας της ετήσιας Εμποροπανήγυρης, αγώνας για την σωστή λειτουργία του Βιολογικού Καθαρισμού του εργοστασίου Παληαμπέλων, αγώνας και δράσεις εναντίον των νέων Διοδίων κλπ).
Από το 1994 και μετά γίνεται έκδηλη η επιθυμία μου και η πρόθεση για την ενασχόληση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το 1998 οι προθέσεις μου δεν παραμένουν απλά λόγια και μόνο προθέσεις. Αν και είχα απέναντί μου τα μεγαθήρια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο Αιγίνιο (κκ Π. Δημητριάδη και Α. Τερζή) δεν πτοήθηκα. Συνέχισα και δεν σκέφτηκα πονηρά για στροφή της τελευταίας στιγμής αν και οι υποσχέσεις και τα ανταλλάγματα ήταν δελεαστικά. Το αποτέλεσμα δεν διαφαινόταν καλό, αλλά συνέχισα όπως άρχισα γιατί από τη μια είχα εμπιστοσύνη στην ελεύθερη κρίση των ψηφοφόρων και από την άλλη ήθελα οι φίλοι μου και αυτοί που πίστεψαν στα σχέδια του Συνδυασμού μας να εξακολουθούν να μας εμπιστεύονται. Και μας εμπιστεύονται. Και δέχτηκα τα αποτελέσματα και δεν χάλασε η σχέση μου με κανέναν, ούτε έκανα κριτήριο φιλίας την εκλογική τους επιλογή.
Δεν θέλω να αναφέρω περισσότερα. Δεν πρέπει να εκμεταλλευτώ την υπομονή σου Αγνωστε Φίλε. Όμως θα πρέπει να γνωρίζεις ότι το Προεκλογικό μας Πρόγραμμα του Οκτώβρη του 1998 ξεπερνούσε τις 140 σελίδες (εκεί μιλούσαμε για πρωτοποριακές δράσεις και οργάνωση πχ ¨κατ΄ οίκον Νοσοκόμα¨ που αρχικά φάνηκε ουτοπία, αλλά αργότερα το 2000 εφαρμόστηκε και από τον Δήμο Αιγινίου). Στα Αρχεία του Δήμου έχουμε καταθέσει από το 2002 Μελέτη 90 σελίδων για τον Εκσυγ-χρονισμό Λειτουργίας της Εμποροπανήγυρης Αιγινίου (η πρότασή μας για Υπηρεσία Ιατρού και Πυροσβεστικού επί τέλους φάνηκε πέρισι). Οι συνεχείς μας προτάσεις που είναι καταγεγραμμένες στα Πρακτικά των Συνεδριάσεων για την Βελτίωση του Πόσιμου Νερού και άμεση αντι-κατάσταση των αμιαντοσωλήνων σε μέρος του Δικτύου Υδρευσης δεν αντιμετωπίστηκαν με την δέουσα προσοχή.
Οσο για την γενικότερη αναπτυξιακή εικόνα της περιοχής, εκεί που πραγματικά ¨έχουν χαθεί τα πολλά όνειρα¨ δεν χρειάζονται πολλά σχό-λια. Εκεί η ευθύνη ξεφεύγει από τους απλούς Τοπικούς Παράγοντες. Πόσο μάλλον όταν βρίσκονται στην Αντιπολίτευση. Μια αντιπολίτευση που μονίμως βρισκόταν απέναντι στην αδιαφορία, στην προσχεδια-σμένη και μεροληπτική αντιμετώπιση ή στην ειρωνεία και τούτο διότι στο μόνιμο ακροατήριο στις Συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου βρισκόταν το πολύ πέντε δημότες από ένα Δήμο των 5000 ψηφοφόρων. Αν ερχόσουνα φίλε μου καλέ στα Δημοτικά Συμβούλια πιθανόν να γνώριζες ότι ούτε ο Αγγελος ο Αγγελίδης ούτε και οι άλλοι Συνάδελφοι που είχαν όνειρα για την πρόοδο της περιοχής δεν άργησαν ¨μερικές δεκαετίες¨. Υπήρχαμε και δουλέψαμε. Κάναμε τις προσπάθειες που έπρεπε. Δεν είχαμε την απαραίτητη στήριξη. Όμως τα κοινά ενός τόπου δεν είναι υπόθεση ενός ατόμου. Επίσης δε κανένας δεν έχει το δικαίωμα να κινείται με παρωπίδες, να επιμένει εγωιστικά και να κουράζει τους συμπολίτες του. Εκτός κι αν μερικοί ψάχνουν μονίμως την επαγγελ-ματική τους αποκατάσταση μέσα από τέτοιες δραστηριότητες.
έντιμα Αγγελος
