με τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ

διαφαίνεται νέος Συγκεντρωτισμός και όχι Αποκέντρωση 

       Τα δεινά και οι  αρνητικές επιπτώσεις της Αστυφιλίας και του Συγκεν-τρωτισμού των δεκαετιών του ΄50 και του ΄60, πλέον άλλαξαν σε όλους μας τον τρόπο σκέψης και μας απάλλαξαν από εκείνη την νοοτροπία. Νοοτροπία βέβαια που ήταν άκρως δικαιολογημένη για εκείνες τις εποχές, λόγω του μαρασμού και της υπανάπτυξης της υπαίθρου χώρας, της ανεργίας  κλπ.  

       Αντιληφθήκαμε ότι με τις σημερινές τεχνολογικές εξελίξεις και την πρόοδο της σύγχρονης εποχής, η ποιότητα ζωής που είναι το τελικό ζητούμενο για τον άνθρωπο θα επιτευχθεί μόνο μέσα από την ουσιαστική Αποκέντρωση. Αρχισαν προς τούτο σχεδιασμοί και δειλές κινήσεις, που κατά την γνώμη πολλών θα έπρεπε να είναι πιο γρήγοροι, πιο τολμηροί και με σπουδαία κίνητρα για να πετύχει η σωτήρια Αποκέντρωση. Εδώ και αρκετά χρόνια έγιναν αποκεντρωτικές κινήσεις που διευκόλυναν την καθημερινότητα του πολίτη και της επαρχίας (ΑΤΕ, ΙΚΑ, ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ, ΔΥΟ κλπ).

       Τι άραγε θα συμβεί στο μέλλον; Το Σχέδιο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ θα πετύχει την Αποκέντρωση που απαιτεί η ανάγκη της σύγχρονης εποχής ή θα συντελεστεί εντελώς το αντίθετο; προς τούτο υπάρχουν πλέον φόβοι και βάσιμες υπόνοιες που στηρίζονται σε λογικά στοιχεία που απορρέουν και δια-φαίνονται μέσα από την ανάλυση της δομής των νέων Δήμων. Ισως τα επιχειρήματα να είναι λογικοφανή, ίσως να προτάσσεται η πολυπόθητη οικονομία των Δημοσίων δαπανών, ίσως οι πολλοί να μιλήσουν για νοικο-κύρεμα. Οι ευσεβείς πόθοι θα παραμείνουν ευσεβείς πόθοι. Ένα όμως είναι σίγουρο και αναπόφευκτο, η επιστροφή των Υπηρεσιών στην παλιά τους μορφή και στα μεγάλα αστικά κέντρα (φημολογία κλεισίματος ΙΚΑ Αιγινίου, ιστορία του ΟΤΕ κλπ). Επίσης δε βασικό στοιχείο του νέου Σχεδίου είναι η δημιουργία τεράστιων δήμων που εκεί αναγκαστικά θα πρέπει να συνυπάρχουν οι δυό-τρεις μεγάλες πόλεις με τα μικρά χωριά. Η πρόκληση συνεπώς θα είναι μεγάλη για εσωτερική μετανάστευση προς τα πιο δρα-στηριοποιημένα οικονομικώς κέντρα παρά οι κινήσεις αποκέντρωσης.

       Δεν προκύπτει δηλαδή καμιά διάθεση και προσπάθεια ώστε η Κεντρική εξουσία να είναι βασικός, κύριος και μοναδικός ρυθμιστής αλλά και συγχρόνως ο αυστηρός εγγυητής των προγραμμάτων της πολυπόθητης ισόρροπης ανάπτυξης για το κέντρο και την περιφέρεια. Εξανεμίζονται έτσι οι ελπίδες μας ώστε το Κράτος να διασφαλίζει την δικαιοσύνη και τις ίσες ευκαιρίες για τον λαό. 

  Α.Α