του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
 
   Δεν είναι νέο φρούτο τα φρουτάκια. Οι επιπτώσεις τους στην οικονομία και στον πολιτισμό, όπως και η επίδρασή τους στη διάπλαση των νέων, στη διαμόρφωση μιας σύγχρονης κοινωνικής ηθικής και φυσικά στην κερδοφόρα απασχόληση χιλιάδων μικρομεσαίων αλλά και μεγάλων επιχειρηματιών είναι γνωστά πράγματα στην Ελλάδα. Χρειάστηκε όπως θα θυμούνται οι παλιότεροι ο καλβινισμός της κυβέρνησης Σημίτη για να απαγορευτούν και να χάσουν χιλιάδες νέοι και νοικοκυραίοι μια επωφελή απασχόληση, οι γειτονιές ένα χώρο δημιουργικών συναθροίσεων και το ελληνικό δημόσιο ένα σοβαρό έσοδο.
   Τώρα ο Γιώργος Παπανδρέου, απαλλαγμένος από τις αγκυλώσεις του παλιού ΠΑΣΟΚ και αφού απελευθέρωσε πολλά επαγγέλματα και πολλούς τομείς της οικονομίας, αποφάσισε να απελευθερώσει και τα φρουτάκια και μαζί τους όλες εκείνες τις μορφές τζόγου, κουλοχέρηδες, κοψοχέρηδες, πόκερ, πόκα, Θανάση, Νίκο, Μανώλη κ.λπ. Πράγμα που έχει προφανώς σχέση τόσο με τις εδραίες πεποιθήσεις του για τη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς στο πνεύμα των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, όσο και με την εφευρετικότητα και την άοκνη προσπάθειά του στα μέτωπα των επενδύσεων και της ανάπτυξης.
   Τριάντα δύο χιλιάδες φρουτάκια υπολογίζεται ότι θα στηθούν το ερχόμενο χρονικό διάστημα, εφόσον με το καλό ψηφιστεί από τη Βουλή το σχετικό διάταγμα απελευθέρωσης. Έτσι όχι μόνο το Κράτος θα εξασφαλίσει περίπου οχτακόσια εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, αλλά σε κάθε πόλη, κάθε γειτονιά, κάθε χωριό, θα φτάσει με το άνοιγμα των σχετικών λεσχών ο ζείδωρος άνεμος της πολιτικής Παπανδρέου. Από την άποψη αυτή τα φρουτάκια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πρεσβευτές των μεταρρυθμίσεων Παπανδρέου και αψευδείς μάρτυρες των αποτελεσμάτων της.
   Θα εκπροσωπούν δηλαδή τη νέα Ελλάδα που ο πρωθυπουργός ονειρεύεται, μια Ελλάδα στην οποία οι θυσίες πιάνουν τόπο, αφού μια, δυο, τρεις, κάτι θα δώσει ο κουλοχέρης. Γι' αυτό δεν θα ήταν παράλογο, ούτε και εκδήλωση προσωπολατρίας, να υποχρεωθούν οι επενδυτές αυτών των πρωτοποριακών καταστημάτων να αναρτήσουν πάνω από τα φρουτάκια μια φωτογραφία του Γιώργου, κατά προτίμηση αγκαλιά με τον ήδη νομπελίστα Στίγκλιτζ, ή έστω με τον μελλοντικό νομπελίστα Παπακωνσταντίνου. Αν δεν θεωρείται μάλιστα υπερβολικό, να διανέμουν στους νεότερους θαμώνες και ένα αντίγραφο του Μνημονίου για να κατανοήσουν τι σημαίνει πρόοδος και ανάπτυξη κατά Παπανδρέου. Έτσι ακόμα κι αν χάνουν μερικά ευρώ θα κερδίζουν σε γνώσεις...

*Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ το Σάββατο 28 Αυγούστου
A.A.