Σκιές στο περιστύλιο...

Της Τζένης Κ.

Η σκιά του όμορφου ουδεμία διαφορά έχει από τη σκιά του άσχημου. Τα γαλανά μάτια δε φαίνονται στη σκιά. Αν δεν τραγουδούσαν οι τρισδιάστατοι άνθρωποι αλλά οι δισδιάστατες  σκιές τους, θα λέγαμε για τη Δέσποινα Βανδή ότι είναι «κι από φωνή σκιάρα κι από σκιά φωνάρα». Καμιά τύχη όμως δε θα είχε κι αυτή και η Κοκκίνου μπροστά στη σκιά της Μαρίζας Κωχ.  Οι λιανές τραγουδίστριες της όπερας θα είχαν σβήσει μες στο οικοπεδικό σχεδιάγραμμα της Μονσερά Καμπαγιέ… Η σκιά είναι αντικειμενική σαν την αξία των ακινήτων. Η σκιά απλώς οφείλει να σκιάζει. Στο βασίλειο των σκιών δεσπόζει ο νόμος: «Το μεγάλο τρώει το μικρό»… Η σκιά ενός μικρού σώματος αφομοιώνεται μέσα στη σκιά ενός μεγάλου… Γι’ αυτό και ο Γιάννης Ραγκούσης δε θα μπορούσε ποτέ να γίνει σκιώδης Θόδωρος Πάγκαλος. Δε διαθέτει το απαραίτητο εμβαδό… Ούτε τις σκιαχτικές ικανότητες. Αντιθέτως, ο Αντιπρόεδρος είναι σημείο αναφοράς στο χώρο των σκιών. Σκιά – σύμβολο. Εθνική σκιά… Γι’ αυτό και από την αρχή τον ξεχώρισε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και του ανέθεσε να σκιάζει… Τα προβλήματα όμως αρχίζουν όταν επαναπαυτεί κανείς στην σκιοφαρδία του και πάψει να προσέχει τις λεπτομέρειες. Με αγάπη τις υπενθυμίζουμε σε όλους τους ενδιαφερόμενους:

◆Η αχίλλειος πτέρνα της σκιάς είναι ότι επηρεάζεται από την ώρα της ημέρας κι από τον προσανατολισμό του σώματος. Όταν κάποιος δεν ξέρει από τάιμινγκ και είναι κι ανερμάτιστος μπορεί να βρεθεί με συρρικνωμένη σκιά χωρίς να έχει συρρικνωθεί ο ίδιος…

◆Οι σκιές ομογενοποιούνται τη νύχτα. Αν μας πλακώσει η νύχτα όλους μαζί, τι νόημα θα έχει να βγάζει ο ένας και ο άλλος τις σκιές τους για να τις μετρήσουνε…

◆Είναι γρουσουζιά να πατάς τη σκιά σου… Όπως λέει κι ένα τραγούδι: «Σαν περπατάς σ’ αυτούς τους δρόμους να προσέχεις να μην πατήσεις τη σκιά σου… Εκτός εάν και τούτη δεν τη βλέπεις, οπότε πας και στη δουλειά σου…»

◆Είναι βλακεία και μάλιστα αδιέξοδη να κυνηγάς τη σκιά σου για να τη φιλήσεις. Όποιος είναι ερωτευμένος με τη σκιά του, χάνει τον καιρό του χωρίς αποτέλεσμα.

◆Η σκιά του Ναπολέοντα Βοναπάρτη είναι σκιά με καπέλο…

◆Ως σκιά στην αναλυτική ψυχολογία νοείται το κατώτερο τμήμα της  προσωπικότητας, το άθροισμα όλων των προσωπικών και συλλογικών ψυχικών στοιχείων τα οποία, εξαιτίας της ασυμβατότητάς τους με την επιλεγμένη συνειδητή στάση, δεν εκφράζονται στη ζωή και επομένως ενώνονται σε μία σχετικά αυτόνομη «διχασμένη προσωπικότητα» με αντιθετικές τάσεις μέσα στο ασυνείδητο. Η σκιά συμπεριφέρεται αντισταθμιστικά στη συνείδηση…