Από think politics
Για όσους διαβάζουν εφημερίδες ή παρακολουθούν τηλεοπτικούς σταθμούς, θα έχουν παρατηρήσει τις τελευταίες ημέρες τη μονότονη επανάληψη της είδησης: «Δυσαρεστημένος ο πρωθυπουργός στέλνει μήνυμα σε όσους αρνούνται να είναι υποψήφιοι στις επερχόεμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές». Κάποιες μάλιστα εφημερίδες, οι οποίες «σήκωσαν» πάρα πολύ ψηλά πριν από μία εβδομάδα το θέμα με την «άρνηση» της Τίνας Μπιρμπίλη να είναι υποψήφια για την … Περιφέρεια Αττικής (εξαιρετικά «βολική» μετακίνηση), έχουν πάει το όλο θέμα ένα βήμα μακρύτερα, αναφέροντας ότι το περίφημο «πρωθυπουργικό περιβάλλον» (άοσμο, άχρωμο, χωρίς ονοματεπώνυμο) λέει προς όλους ότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζουν τη μακροημέρευση τους στην Κυβέρνηση. Ευθύς, άμεσος, ωμός, χωρίς περιστροφές εκβιασμός. Σε ποιά δημοκρατική Χώρα με δημοκρατικά εκλεγμένη Κυβέρνηση θα γινόταν δεκτά τέτοια «νταβατζηλίκια» είναι άλλο θέμα συζήτησης. Επί της ουσίας, το ΠΑΣΟΚ βλέπει ότι ήδη από τώρα στις μετρήσεις που γίνονται για λογαριασμό του, υπάρχει ο άμεσος κίνδυνος για «γενικό μαύρισμα» των υποψηφίων που θα κρατούν την πράσινη κομματική σημαία. Για αυτό άλλωστε το λόγο προτιμά να καλλιεργεί την ιδέα των υποψηφίων που δεν έχουν πολιτικό χρώμα χρησιμοποιώντας και άλλα συγγενή φληναφήματα, χωρίς όμως και το ίδιο το κόμμα να έχει αποφασίσει για το τί είναι καλύτερο για το ίδιο. Ενδεικτική η περίπτωση του πρώην – πλέον – επικεφαλής των υπηρεσιών του Συνηγόρου του Πολίτη Γ. Καμίνη, ο οποίος είδε την υποψηφιότητα του, από εκεί που εκθειαζόταν, σήμερα από μερίδα του φιλοκυβερνητικού τύπου να καταβαραθρώνεται με επιχειρήματα πρώτης δημοτικού. Η ουσία παραμένει βέβαια ότι το ΠΑΣΟΚ έχει εξελιχθεί σε ένα άκαμπτο προσωποκεντρικό κόμμα, χωρίς συλλογικά όργανα και χωρίς δεύτερες φωνές, όπου όλες οι αποφάσεις περνάνε μόνο από το Γ.Παπανδρέου. Οι δήθεν διαδικασίες επιλογής των υποψηφίων ήταν αποκλειστικά για το θεαθήναι και δεν εκπλήσσει κανέναν από όσους γνωρίζουν τον τρόπο λειτουργίας του πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ το πώς εξελίσσεται σήμερα η κατάσταση. Έχοντας υπόψη όλα αυτά, πολλά από τα επονομαζόμενα «στελέχη πρώτης γραμμής» αρνήθηκαν και αρνούνται να κάνουν τη «στροφή» προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση και να είναι υποψήφιοι. Το θέμα ξεκίνησε με μία – δύο αρνήσεις και έφτασε να πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας, καθώς όλοι πλέον… αρνούνται. Η αντίδραση σε αυτό το διαρκώς διογκούμενο κύμα του «όχι» είναι οι διαρροές περί «σκληρών μέτρων κατά των αντιρρησιών» που ευχαρίστως φιλοξενούνται στα φιλοκυβερνητικά φύλλα και αναπαράγονται στη συνέχεια από τους τηλεοπτικούς σταθμούς.
