Οι κλίκες πάντα αλλάζουνε, κι όλο οι ίδιες μένουν…

Τους ένωσε κάποτε η ομάδα, το κόμμα κ.α…. κλπ… κλπ… Στο όνομά τους έγιναν άνθρωποι, έμαθαν να κυκλοφορούν. Με δύο λόγια νοικοκυρεύτηκαν. Όπως και το αίμα νερό δεν γίνεται, έτσι και οι κλίκες οι ίδιες μένουν. Πάντα βρίσκονται ευκαιρίες να μαζευτούν. Σε κάποιο καφέ, σε κάποια κομματική εκδήλωση κλπ. Να ψηφίσουν έναν δικό τους άνθρωπο. Να κατηγορήσουν τους άλλους, τους κακούς. Την κλίκα τη χρειάζονται όλοι.