Δήλωση Ιωάννη Στύλου αρθρογράφου " Φωνής Δίου-Ολύμπου"
Ζώντας για 35 χρόνια στην Θεσσαλονίκη και μόλις τα 2 τελευταία στον Αν. Όλυμπο, είχα ακούσει ιστορίες και γεγονότα που συνέβαιναν κατά την διάρκεια των εκλογών.
Τα περισσότερα τα έβρισκα υπερβολικά και τα υπόλοιπα, γραφικά. Δεχόμενος κάποιες προτάσεις για να είμαι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, μετά από πολύ σκέψη αν άξιζε τον κόπο να μπω σε τέτοιο βάσανο, είπα το «ναι», χωρίς κομματικές ιδεοληψίες, τοπικιστική διάθεση, με μόνα κριτήρια τις ικανότητές μου και την εντιμότητα.
Αυτά που είδα, άκουσα, συνάντησα τους δυο τελευταίους μήνες σαν υποψήφιος, ήταν για μένα ένα πραγματικό σοκ. Οι εκλογές ήταν κάτι παρόμοιο με το τσίρκο «Mendrano», όπου είχε μέσα θηριοδαμαστές, ζώα, κλόουν, ακροβάτες και επικίνδυνους ανθρώπους. Για να κάνω λεπτομερή καταγραφή, θα χρειαζόταν να γράψω ένα βιβλίο διακοσίων σελίδων με τίτλο : «Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΞΕΦΤΙΛΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ – ΠΕΛΑΤΩΝ».
Μέχρι πριν 30 χρόνια ο Έλληνας είχε να περηφανεύεται για την ντομπροσύνη του, τον «λόγο τιμής» του, δεν σήκωνε κουβέντα για την εντιμότητά του. Τα τελευταία 30 χρόνια έχει μετατραπεί σε έναν επικίνδυνο νεόπλουτο χωρίς παιδεία έτοιμος να ανταλλάξει τα πάντα – ακόμα και την ψήφο του- .Έχοντας σαν άλλοθι την ανεπάρκεια των πολιτικών, ο Έλληνας έχει μετατραπεί σε δολοπλόκο, βουτηγμένος στην ημιπαρανομία και στην διαφθορά, έχει χαθεί ο κοινωνικός ιστός και ο καθένας πουλά συνείδηση και υπερηφάνεια σε τιμή ευκαιρίας.
ΑΝ 10 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ 10 ΧΙΛΙΑΔΩΝ, ΔΥΟ ΤΙΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ : Α) Ή ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ Ή Β) ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
Πάντα πίστευα ότι δεν θέλουμε. Μόνο το ένα πέμπτο του Ελληνικού λαού θέλει και μάχεται. Το υπόλοιπο ανταλλάσει την ψήφο του για ένα μόνιμο ή προσωρινό βόλεμα και μετά καμώνεται πως είναι «ΤΙΜΙΟ» και «ΑΔΙΚΗΜΕΝΟ».
Θα σας αναφέρω μερικά παραδείγματα καθαρής και άμεσης διαπλοκής αιρετών και ψηφοφόρων πελατών και πως αυτοί καθορίζουν ένα εκλογικό αποτέλεσμα, φτάνοντας στο σημείο να αλλοιώσουν την λαϊκή θέληση.
Α) Αιρετοί, πρώην και νυν, βουλευτές πρώην και νυν, ψευτο-πολιτικοί παράγοντες κατεύθυναν πλήθος οικογενειών και πολιτών, προς τον έναν ή στον άλλον συνδυασμό, κατά το προσωπικό τους συμφέρον. Είχαν στον νου τους να «κάψουν» συγκεκριμένους υποψήφιους με γνώμονα ότι τα επόμενα χρόνια θα ήταν ισχυροί αντίπαλοι στην εσωκομματική αρένα. Όλο αυτό το πλήθος το ψηφοφόρων- πελατών που χειραγωγήθηκε από τους συγκεκριμένους ανθρώπους δεν έχει την ατομική του ευθύνη; Γιατί ακολουθούν διαταγές ή προτροπές και δεν ψηφίζουν κατά συνείδηση;
Β) Γιατί οι ψηφοφόροι – πελάτες ψηφίζουν τοπικιστικά, κομματικά και ξεχρεώνοντας κάποια υποχρέωση; Δυο μήνες βαρέθηκα να ακούω ότι «ΕΓΩ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΑΥΤΟΝ, ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΜΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ». Η αξιοκρατία των συνδυασμών και των συμβούλων, είναι το τελευταίο που απασχολεί τον ψηφοφόρο.
Γ) Συνυποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι έφτασαν στο σημείο να απειλούν ζωές και να βρίζουν σε επίπεδο πεζοδρομίου, αδικήματα που άπτονται του ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ.
Δ) Ικανότατοι άνθρωποι με σπουδές και εντιμότητα «ΤΙΜΗΘΗΚΑΝ» με ελάχιστους ψήφους, εν αντιθέσει με κάποιους που δυσκολεύονται να γράψουν ακόμα και το όνομά τους.
Ε) Η πλειοψηφία των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων όλων των συνδυασμών, είχαν ελάχιστες έως μηδενικές γνώσεις για την κατάσταση των δήμων και τα πραγματικά προβλήματα. Ελαχιστότατοι είχαν διαβάσει το τι προβλέπει ο «Καλλικράτης».
ΣΤ) ΚΑΙ ΣΑΝ ΚΕΡΑΣΑΚΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ
ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΥΠΗΡΞΑΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΠΟΥ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΜΙΚΡΟΨΥΧΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗ ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥΣ, ΨΗΦΗΣΑΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ. ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ ΤΟΥΣ; ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ «ΑΓΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΦΕΡΟΝΤΑΙ»; ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΗΝΟΤΗΤΑ ;
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΕΙ…
ΑΝ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΟΤΙ «Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΙΟ», ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑ Μ.Μ.Ε. « ΓΛΕΙΦΟΥΝ» ΤΗΝ ΜΑΖΑ, Ο ΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΒΑΡΕΛΙΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΩΜΟ… Η ΒΡΩΜΑ ΚΑΙ ΔΥΣΩΔΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΕΙ ΟΛΟΥΣ… ΑΝ ΔΕΝ ΠΝΙΓΗΚΑΜΕ ΗΔΗ…
Και κάτι ακόμα:
Α) Ο ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ και
Β) ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΒΑΤΑ, ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΛΥΚΟΙ.
(Υ.Γ. Τα ίδια θα έλεγα και θα έγραφα όποιος και να ήταν ο νικητής… Γιατί τα περισσότερα παράξενα τα είδα στον συνδυασμό, που και εγώ – ατυχία μου – ήμουν υποψήφιος).