Δεν μου επιτρέψατε να ζήσω.
Δεν μου επιτρέψατε να ζήσω.
Μου κόψατε τη ζωή μου πάνω εκεί πού άνθιζε !...
Δεν με αφήσατε να γελάσω,
γιατί δεν θέλατε να βλέπετε παιδιά να γελάνε ....
Επιτρέψατε σε βέβηλα χέρια
να μου φυτέψουν μια σφαίρα στη καρδιά
και δεν είχα κλείσει ακόμα τα δεκαπέντε μου χρόνια !...
Συλήσατε τη παιδική μου αθωότητα
και πάνω σ΄αυτή κτίσατε το δικό σας Κόσμο...
Τον Κόσμο των αντιθέσεων,
της ευμάρειας από τη μια μεριά,
της δυστυχίας απ΄ την άλλη.
Τώρα εκεί βαθιά στο χώμα
τα ερωτήματά μου περιμένουν τις απαντήσεις τους...
Ας είμαι ο τελευταίος δεκαπεντάχρονος
κι οι τελευταίοι ασφόδελοι που στολίζουν το τάφο μου !...
Πατρίδα μου Ελλάδα γιατί !...
Αχ γιατί !...
Απάντηση περιμένω...
Γιώργος Κανλής
