Ημέρα πανελλαδικών κινητοποιήσεων, ημέρα που οι εργαζόμενοι ήταν στο δρόμο ενάντια σε αυτήν την πρωτόγνωρη επίθεση στις κατακτήσεις χρόνων και την ανατροπή τους σε όφελος όλων αυτών που χρόνια κερδίζουν στις πλάτες μας, διάλεξαν οι συνάδελφοι από τον Άγιο Σπυρίδωνα να αντιδράσουν. Και αντέδρασαν… για το ύψος της συνδρομής στο σύλλογο εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και αποχώρησαν από αυτόν.
Τέτοια ώρα τέτοια λόγια.
Τώρα που οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, τώρα που έρχονται τα πάνω κάτω, τώρα που παίζεται το σήμερα και το αύριο των παιδιών μας, συγνώμη αγαπητοί συνάδελφοι αλλά δε συμμερίζομαι τις ανησυχίες σας.
«Τώρα για άλλα …πολεμάμε».
Τώρα δε μιλάμε για τον εαυτό μας την οικογένεια και τους φίλους μας, για τα μικρά που συζητούσαμε στον καθημερινό καφέ. Τώρα δε μιλάμε για τα δικά μας μόνο, τα κλαδικά προβλήματα.
Τώρα μιλάμε για την κοινωνία, για τη συνοχή της, για το παρόν και το μέλλον όλων μας.
Χρόνια τώρα μιλάμε στα παιδιά μας στην τάξη για αλληλεγγύη, προσπαθούμε να τους μάθουμε τη συλλογικότητα και τη συμμετοχή, να τους μάθουμε να ακούνε το φίλο, το γείτονα, αλλά και τον ξένο -αυτόν που δε γνωρίζουν το όνομα του- να τον βοηθούν όποτε το χρειάζεται. Μιλάμε στα παιδιά μας για τους αγώνες που έδωσαν «οι νέοι που τους έλεγαν αλήτες». Μιλάμε με περηφάνια για τον Κολοκοτρώνη τον Καραϊσκάκη και όλους εκείνους που τους χρωστάμε το σήμερα, γιατί όταν χρειάστηκε έκαναν το χρέος τους.
Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά πως ό,τι κερδίσαμε το κερδίσαμε μέσα από μαζικούς αγώνες, ξεπερνώντας πολλές φορές τις πουλημένες ηγεσίες που πολλοί βέβαια συνεχίζουν να ψηφίζουν .
Αγαπητοί συνάδελφοι νομίζω ότι το δικό μας χρέος στην κοινωνία και στα παιδιά μας είναι να είμαστε παρόντες στους συλλογικούς αγώνες για μια δίκαιη κοινωνία. Μη γυρίσουν αύριο τα παιδιά μας και μας πούνε :
Εσύ πού ήσουν όταν χρεώναν τις ζωές μας;
Εσύ τι έκανες τότε για να τους σταματήσεις;
Χαϊλατζίδου Γνωσούλα - δασκάλα
