Τους δρόμους που δεν ήθελα και θέλω,
κανένας δεν τους έβαλε φουρνέλο,
την ύστατη στιγμή να μας λυτρώσει
και μένανε και σένανε να σώσει.
#
Το δούναι και λαβείν στην έξαρσή του
κι ό έμπορας γελά στην έπαυλη του,
εγώ στη φυλακή κι αυτός απέξω,
αχ κοινωνία πως να σε αντέξω.
#
Στους δρόμους που μισούσα από παιδάκι,
με κάνανε κι εμένα βαποράκι,
τους δρόμους που δεν ήθελα και θέλω,
αχ να τους έβαζα φουρνέλο.
#
Το δούναι και λαβείν δίνει και παίρνει
στο βάθος μια φιγούρα μου τα παίρνει,
στους δρόμους που δεν ήθελα και θέλω
με βάλανε στο λούκι να πεθαίνω.
#
Το αντίτιμο της μέρας μου η δόση,
τα άλλα το κορόιδο τα ΄χω δώσει,
εγώ στη φυλακή κι αυτός απέξω,
αχ κοινωνία πως να σε αντέξω.
Γιώργος Κανλής
