Παραμύθια της Χαλιμάς…

Από newsblog 

Τί σχέση έχει η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Οικονομία του Κράτους με τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα; Τί σχέση έχουν τα επιτόκια που πληρώνουμε για να αγοράσουν οι ξένοι επενδυτές τα Κρατικά Ελληνικά Ομόλογα με τη Συλλογική Σύμβαση που υπέγραψε ο Α ή ο Β κλάδος εργαζομένων; ΚΑΜΙΑ. Απολύτως ΚΑΜΙΑ. Είναι ένα από τα παραμύθια που μας έχουν ταΐσει τον τελευταίο καιρό και ακόμα πιο έντονα τους τελευταίους μήνες. Και δυστυχώς δεν είναι το μόνο. Όταν του χρόνου το χειμώνα, με ημέρες – ενδεχομένως – χιονισμένες σαν αυτές που ζούμε τώρα, κληθούμε να πληρώσουμε το πετρέλαιο θέρμανσης σε τιμή αυξημένη κατά 50-60% τότε θα καταλάβουμε και μία ακόμα παράμετρο της όλης κυβερνητικής επιχειρηματολογίας: Δεν είναι δυνατόν να πληρώνουμε μειωμένο φόρο στο πετρέλαιο, γιατί οι 10, 100 ή 1000 που έχουν βίλες με θερμαινόμενη πισίνα μας «γελούν κατάμουτρα». Βέβαια ξεχάστηκαν τα άλλα περίπου 10.500.000 κατοίκων της Ελλάδας που για αυτούς το πετρέλαιο είναι μέσο επιβίωσης και όχι επίδειξης πλούτου. Η σειρά των γελοίων επιχειρημάτων που το τελευταίο διάστημα έχει ακουστεί για να πείσει για την αναγκαιότητα λήψης μέτρων τελειωμό δεν έχει. Το αποκορύφωμα είναι το επιχείρημα ότι το Μνημόνιο δεν τροποποιείται. Διαπιστώνουμε όμως όλοι ότι τροποποιείται ΠΑΝΤΟΤΕ όταν είναι για να χειροτερέψει η θέση στην οποία βρίσκονται οι πολίτες. Και τα παραμύθια της Χαλιμάς συνεχίζονται…