Σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και παρατεταμένης οικονομικής ύφεσης όλο και περισσότερες εργατικές λαϊκές δυνάμεις θα διακατέχονται από οργή και αγανάκτηση. Η οικονομική κρίση στον καπιταλισμό είναι απόρροια της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, δηλαδή κεφάλαια που δεν βρήκαν διέξοδο να επενδυθούν με την μέγιστη απόδοση και υπερπαραγωγής προϊόντων που δεν μπόρεσαν να καταναλωθούν. Οι οικονομικές κρίσεις συνοδεύουν από γεννησιμιού το καπιταλιστικό σύστημα, είναι σύμφυτες με το ίδιο το σύστημα, αποτελούν ανίατη αρρώστια γιατί βγαίνουν στην επιφάνεια όλες οι αντιθέσεις και αντιφάσεις αυτού του συστήματος. Βιώνουμε μια περίοδο όξυνσης των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, αφού νέες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Βραζιλία, η Ινδία μπαίνουν στην κούρσα του μοιράσματος των αγορών για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων που εκπροσωπούν και των αστικών τάξεων των χωρών τους. Παράλληλα η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της παραγωγής και του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια αποδεικνύουν ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση θα έχει βάθος, ένταση και θα χτυπάει στον ένα ή άλλο βαθμό τις καπιταλιστικές χώρες στην Ε.Ε. και όχι μόνο.
Ένα σύστημα που αποδεικνύεται ότι ιστορικά είναι ξεπερασμένο το μόνο που έχει να δώσει στους λαούς του κόσμου είναι βαρβαρότητα και αντίδραση. Ψάχνει απεγνωσμένα διασώστες, για να του δώσουν ακόμα μερικές ανάσες ζωής. Από τους πολλού πρόθυμους βλέπουμε και αστούς δημοσιολόγους, υπηρέτες της αστικής τάξης όπως ο Πρετεντέρης, ο Παπαχελάς, ο Καψής, ο Μανδραβέλης, Λυριτζής και Οικονόμου κ.α.
Είναι αυτοί που μέσα από τον έντυπο τύπο των εκδοτικών οργανισμών Αλαφούζου, Τεγόπουλου, Λαμπράκη, Μπόμπολα ή από τηλεοπτικά, ειδησεογραφικά πάνελ, χλευάζουν, λοιδορούν κάθε εργατικό, λαϊκό αγώνα και παράλληλα αποθεώνουν την πολιτική που τσακίζει λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα, προβάλλοντας την σαν μονόδρομο που όλοι πρέπει να υπακούσουν.
Η αντιδραστική αυτή αντίληψη που προωθείται καθημερινά με διάφορους τρόπους και αστικούς μηχανισμούς (σχολεία, πανεπιστήμια, σχολές μαθητείας) είναι επικίνδυνη για τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα και αναδεικνύεται παράλληλα, το ταξικό περιεχόμενο της ενημέρωσης και πληροφόρησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εφημερίδα του εφοπλιστή Αλαφούζου η <<ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ>> που με στρεβλές ειδήσεις και ψέματα υπονόμευε μόνιμα και σταθερά τους αγώνες των ναυτεργατών. Αγώνας για την μη άρση του καμποτάζ που μετέτρεπε τους ναυτεργάτες σε σύγχρονους δούλους με 400€ και 500€, σε καθεστώς ανασφάλιστης εργασίας, με κατάργηση της συλλογικής τους σύμβασης και με το πέταγμα τους στην ανεργία, αφού αξίωναν πλήρη απελευθέρωση εργαζομένων στο να στελεχώνουν τα πλοία τους εργαζόμενοι, πάμφθηνη σε αξία, όπως από Φιλιππίνες και Μπαγκλαντές, θύματα και αυτοί της στυγνής καπιταλιστικής ταξικής εκμετάλλευσης. Αντί να είναι αυτή η είδηση που προωθεί αντεργατικές ρυθμίσεις και χτυπά τα εργατικά δικαιώματα, η <<ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ>> του Αλαφούζου αλλά και άλλα αστικά έντυπα και τηλεοπτικά δίκτυα προσπαθούσαν να δημιουργήσουν συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού, βάζοντας κοινωνικές δυνάμεις απέναντι σε άλλες, παρουσιάζοντας τους δικαιους αγώνες των ναυτεργατών, σαν μια κατάσταση που <<θίγει>> την εικόνα της χώρα μας στο εξωτερικό, λόγω των κινητοποιήσεων και στην τελική ότι <<θίγεται>> ο τουρισμός της χώρας μας. Αυτή την προπαγάνδα των αστικών media και δημοσιολόγων σε διατεταγμένη υπηρεσία, την βιώνουμε κάθε φορά που ο λαός οργανωμένα και περιφρουρημένα αντιδρά και αγωνίζεται. Το έχουμε δει στους αγώνες της μικρομεσαίας αγροτιάς, της μαθητικής νεολαίας, των φοιτητικών κινητοποιήσεων και τώρα τελευταία στους αγώνες των εργαζομένων στην συγκοινωνία.
Σήμερα η προπαγάνδα και χειραγώγηση των αστικών media, επεκτείνεται και σε άλλα επίπεδα, όπως δηλαδή, ότι για το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος ευθυνόμαστε όλοι, μάλιστα στοχοποιούν εσκεμμένα κοινωνικές ομάδες όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι, που κατά ομολογία ήταν καλύτερα αμειβόμενοι και είχαν μόνιμη, σταθερή σχέση δουλειάς (βέβαια αυτό έγινε για να σταθεροποιηθεί το αστικό πολιτικό σύστημα στη χώρα μας στην μεταπολίτευση και για την εξαγορά και εκμαυλισμό λαϊκών συνειδήσεων που τείναν να ριζοσπαστικοποιηθούν η προσφορά της σοσιαλδημοκρατίας και συγκεκριμένα του ΠΑΣΟΚ ήταν αξιέπαινη) για να αφήσουν στο απυρόβλητο την πολιτική που στα τελευταία 20 χρόνια επιδότησε με δις € το μεγάλο κεφάλαιο στην χώρα μας, του μείωνε συνεχώς τους συντελεστές φορολόγησης, αλλά και την μεγάλη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος από μεγαλοεργολάβους και αστούς πολιτικούς. Βέβαια η ταμπακέρα αλλού βρίσκεται αφού ακόμα με λιγότερο έλλειμμα και δημόσιο χρέος, η πολιτική που κατακρεουργεί σήμερα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα θα εφαρμοζόταν και θα υλοποιούνταν, προφανώς με λιγότερη ένταση γιατί αποτελεί εσωτερική ανάγκη του ίδιου εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος. Προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα λαϊκής ανοχής, συνενοχής και παραδοχής των αντιδραστικών μέτρων από ευρύτερες εργατικές, λαϊκές δυνάμεις. Αφήνουν να εννοηθεί ότι τα μέτρα είναι προσωρινά και θα φέρουν ανάπτυξη που θα την καρπωθούν όλοι, εργάτες- κεφαλαιοκράτες, εκμεταλλευτές- εκμεταλλευόμενοι. Εδώ το ψέμα, η απάτη και η υποκρισία περισσεύουν, οποιαδήποτε ανάπτυξη που θα έρθει, θα είναι αναιμική και θα βρει λαβωμένο τον λαό μας, να δουλεύει με όρους γαλέρας, χωρίς εργατικά, λαϊκά δικαιώματα, αφού οδοστρωτήρας των αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων που πάρθηκαν και θα παρθούν στην πορεία θα χτυπήσει βάναυσα την ζωή και το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης του λαού γενικότερα.
Ο αστικός τύπος, τα αστικά media, με τους γνωστούς <<βαρόνους>> της ενημέρωσης, συμμετέχουν ενεργά και με σχέδιο, σε αυτή την συμπαιγνία σε συμμαχία με την αστική τάξη της χώρας μας και το πολιτικό τους προσωπικό ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- ΛΑΟΣ, αλλά και τους νέους <<αστέρες>> της πολιτικής, κόμμα της Μπακογιάννης και του Κουβέλη, για την εξαπάτηση και χειραγώγηση του λαού μας, που τον καλούν σε τερματισμό των κινητοποιήσεων, για το αδιέξοδο των εργατικών λαϊκών αγώνων, δημιουργώντας συνειδήσεις υποτακτικές, ηττοπαθείς, μοιρολατρικές, που θα αποδέχονται το σύνολο των αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων σαν μονόδρομος.
Λογαριάζουν βέβαια χωρίς τον ξενοδόχο, που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης το ΚΚΕ, οι ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, αλλά και άλλες αντιμονοπωλιακές δυνάμεις που συσπειρώνονται στη ΠΑΣΥ, ΠΑΣΕΒΕ, στο ΜΑΣ, στην ΟΓΕ, που από την πρώτη στιγμή μίλησαν για πόλεμο που εξαπέλυσαν, σύσσωμο το κεφάλαιο, Ε.Ε., ΔΝΤ, αστικά κόμματα ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- ΛΑΟΣ, στο σύνολο της εργατικής τάξης των πλατιών λαϊκών στρωμάτων που πρέπει να απαντήσουν με πόλεμο.
Οι ταξικές και αντιμονοπωλιακές δυνάμεις, οι Κομμουνιστές που δρούνε μέσα στις αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις, καλούν σε παλλαϊκό ξεσηκωμό, οργάνωση, συσπείρωση, κοινωνική συμμαχία. Καλούν σε συνεχή λαϊκό ταξικό αγώνα, που ο αγώνας αυτός δεν θα περιορίζεται στο να υπερασπίζεται τα εναπομείναντα εργατικά λαϊκά δικαιώματα, αλλά στο επίκεντρο της πάλης θα βάλει τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα αμφισβητεί τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, την καπιταλιστική ανάπτυξη. Αυτός ο αγώνας δεν θα είναι ένα μονόπρακτο έργο, θα έχει διάρκεια, χρειάζεται αντοχή, εναλλαγές στην μορφή πάλης, που θα οξύνει την ταξική σύγκρουση μέχρι την τελική νίκη. Επιστέγασμα αυτού του αγώνα θα είναι η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας, λαϊκής οικονομίας που για τους κομμουνιστές είναι η πάλη για τον Σοσιαλισμό- Κομμουνισμό, όπου με λαϊκή περιουσία τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό λαϊκό έλεγχο, ο λαός μας θα μπορεί να καρπώνεται τους μόχθους της δουλειάς του.
Αυτή η προοπτική έχει πραγματικό και ουσιαστικό φιλολαϊκό χαρακτήρα, αποτελεί το πραγματικό μέλλον για την ανθρώπινη κοινωνία που στο επίκεντρο θα είναι οι ανάγκες και τα δικαιώματα των ανθρώπων. Αξίζει να το δοκιμάσουμε, μόνο οι θυσίες για αυτό τον αγώνα θα πιάσουν τόπο για τον λαό.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ν.Ε. ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Ένα σύστημα που αποδεικνύεται ότι ιστορικά είναι ξεπερασμένο το μόνο που έχει να δώσει στους λαούς του κόσμου είναι βαρβαρότητα και αντίδραση. Ψάχνει απεγνωσμένα διασώστες, για να του δώσουν ακόμα μερικές ανάσες ζωής. Από τους πολλού πρόθυμους βλέπουμε και αστούς δημοσιολόγους, υπηρέτες της αστικής τάξης όπως ο Πρετεντέρης, ο Παπαχελάς, ο Καψής, ο Μανδραβέλης, Λυριτζής και Οικονόμου κ.α.
Είναι αυτοί που μέσα από τον έντυπο τύπο των εκδοτικών οργανισμών Αλαφούζου, Τεγόπουλου, Λαμπράκη, Μπόμπολα ή από τηλεοπτικά, ειδησεογραφικά πάνελ, χλευάζουν, λοιδορούν κάθε εργατικό, λαϊκό αγώνα και παράλληλα αποθεώνουν την πολιτική που τσακίζει λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα, προβάλλοντας την σαν μονόδρομο που όλοι πρέπει να υπακούσουν.
Η αντιδραστική αυτή αντίληψη που προωθείται καθημερινά με διάφορους τρόπους και αστικούς μηχανισμούς (σχολεία, πανεπιστήμια, σχολές μαθητείας) είναι επικίνδυνη για τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα και αναδεικνύεται παράλληλα, το ταξικό περιεχόμενο της ενημέρωσης και πληροφόρησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εφημερίδα του εφοπλιστή Αλαφούζου η <<ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ>> που με στρεβλές ειδήσεις και ψέματα υπονόμευε μόνιμα και σταθερά τους αγώνες των ναυτεργατών. Αγώνας για την μη άρση του καμποτάζ που μετέτρεπε τους ναυτεργάτες σε σύγχρονους δούλους με 400€ και 500€, σε καθεστώς ανασφάλιστης εργασίας, με κατάργηση της συλλογικής τους σύμβασης και με το πέταγμα τους στην ανεργία, αφού αξίωναν πλήρη απελευθέρωση εργαζομένων στο να στελεχώνουν τα πλοία τους εργαζόμενοι, πάμφθηνη σε αξία, όπως από Φιλιππίνες και Μπαγκλαντές, θύματα και αυτοί της στυγνής καπιταλιστικής ταξικής εκμετάλλευσης. Αντί να είναι αυτή η είδηση που προωθεί αντεργατικές ρυθμίσεις και χτυπά τα εργατικά δικαιώματα, η <<ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ>> του Αλαφούζου αλλά και άλλα αστικά έντυπα και τηλεοπτικά δίκτυα προσπαθούσαν να δημιουργήσουν συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού, βάζοντας κοινωνικές δυνάμεις απέναντι σε άλλες, παρουσιάζοντας τους δικαιους αγώνες των ναυτεργατών, σαν μια κατάσταση που <<θίγει>> την εικόνα της χώρα μας στο εξωτερικό, λόγω των κινητοποιήσεων και στην τελική ότι <<θίγεται>> ο τουρισμός της χώρας μας. Αυτή την προπαγάνδα των αστικών media και δημοσιολόγων σε διατεταγμένη υπηρεσία, την βιώνουμε κάθε φορά που ο λαός οργανωμένα και περιφρουρημένα αντιδρά και αγωνίζεται. Το έχουμε δει στους αγώνες της μικρομεσαίας αγροτιάς, της μαθητικής νεολαίας, των φοιτητικών κινητοποιήσεων και τώρα τελευταία στους αγώνες των εργαζομένων στην συγκοινωνία.
Σήμερα η προπαγάνδα και χειραγώγηση των αστικών media, επεκτείνεται και σε άλλα επίπεδα, όπως δηλαδή, ότι για το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος ευθυνόμαστε όλοι, μάλιστα στοχοποιούν εσκεμμένα κοινωνικές ομάδες όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι, που κατά ομολογία ήταν καλύτερα αμειβόμενοι και είχαν μόνιμη, σταθερή σχέση δουλειάς (βέβαια αυτό έγινε για να σταθεροποιηθεί το αστικό πολιτικό σύστημα στη χώρα μας στην μεταπολίτευση και για την εξαγορά και εκμαυλισμό λαϊκών συνειδήσεων που τείναν να ριζοσπαστικοποιηθούν η προσφορά της σοσιαλδημοκρατίας και συγκεκριμένα του ΠΑΣΟΚ ήταν αξιέπαινη) για να αφήσουν στο απυρόβλητο την πολιτική που στα τελευταία 20 χρόνια επιδότησε με δις € το μεγάλο κεφάλαιο στην χώρα μας, του μείωνε συνεχώς τους συντελεστές φορολόγησης, αλλά και την μεγάλη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος από μεγαλοεργολάβους και αστούς πολιτικούς. Βέβαια η ταμπακέρα αλλού βρίσκεται αφού ακόμα με λιγότερο έλλειμμα και δημόσιο χρέος, η πολιτική που κατακρεουργεί σήμερα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα θα εφαρμοζόταν και θα υλοποιούνταν, προφανώς με λιγότερη ένταση γιατί αποτελεί εσωτερική ανάγκη του ίδιου εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος. Προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα λαϊκής ανοχής, συνενοχής και παραδοχής των αντιδραστικών μέτρων από ευρύτερες εργατικές, λαϊκές δυνάμεις. Αφήνουν να εννοηθεί ότι τα μέτρα είναι προσωρινά και θα φέρουν ανάπτυξη που θα την καρπωθούν όλοι, εργάτες- κεφαλαιοκράτες, εκμεταλλευτές- εκμεταλλευόμενοι. Εδώ το ψέμα, η απάτη και η υποκρισία περισσεύουν, οποιαδήποτε ανάπτυξη που θα έρθει, θα είναι αναιμική και θα βρει λαβωμένο τον λαό μας, να δουλεύει με όρους γαλέρας, χωρίς εργατικά, λαϊκά δικαιώματα, αφού οδοστρωτήρας των αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων που πάρθηκαν και θα παρθούν στην πορεία θα χτυπήσει βάναυσα την ζωή και το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης του λαού γενικότερα.
Ο αστικός τύπος, τα αστικά media, με τους γνωστούς <<βαρόνους>> της ενημέρωσης, συμμετέχουν ενεργά και με σχέδιο, σε αυτή την συμπαιγνία σε συμμαχία με την αστική τάξη της χώρας μας και το πολιτικό τους προσωπικό ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- ΛΑΟΣ, αλλά και τους νέους <<αστέρες>> της πολιτικής, κόμμα της Μπακογιάννης και του Κουβέλη, για την εξαπάτηση και χειραγώγηση του λαού μας, που τον καλούν σε τερματισμό των κινητοποιήσεων, για το αδιέξοδο των εργατικών λαϊκών αγώνων, δημιουργώντας συνειδήσεις υποτακτικές, ηττοπαθείς, μοιρολατρικές, που θα αποδέχονται το σύνολο των αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων σαν μονόδρομος.
Λογαριάζουν βέβαια χωρίς τον ξενοδόχο, που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης το ΚΚΕ, οι ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, αλλά και άλλες αντιμονοπωλιακές δυνάμεις που συσπειρώνονται στη ΠΑΣΥ, ΠΑΣΕΒΕ, στο ΜΑΣ, στην ΟΓΕ, που από την πρώτη στιγμή μίλησαν για πόλεμο που εξαπέλυσαν, σύσσωμο το κεφάλαιο, Ε.Ε., ΔΝΤ, αστικά κόμματα ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- ΛΑΟΣ, στο σύνολο της εργατικής τάξης των πλατιών λαϊκών στρωμάτων που πρέπει να απαντήσουν με πόλεμο.
Οι ταξικές και αντιμονοπωλιακές δυνάμεις, οι Κομμουνιστές που δρούνε μέσα στις αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις, καλούν σε παλλαϊκό ξεσηκωμό, οργάνωση, συσπείρωση, κοινωνική συμμαχία. Καλούν σε συνεχή λαϊκό ταξικό αγώνα, που ο αγώνας αυτός δεν θα περιορίζεται στο να υπερασπίζεται τα εναπομείναντα εργατικά λαϊκά δικαιώματα, αλλά στο επίκεντρο της πάλης θα βάλει τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα αμφισβητεί τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, την καπιταλιστική ανάπτυξη. Αυτός ο αγώνας δεν θα είναι ένα μονόπρακτο έργο, θα έχει διάρκεια, χρειάζεται αντοχή, εναλλαγές στην μορφή πάλης, που θα οξύνει την ταξική σύγκρουση μέχρι την τελική νίκη. Επιστέγασμα αυτού του αγώνα θα είναι η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας, λαϊκής οικονομίας που για τους κομμουνιστές είναι η πάλη για τον Σοσιαλισμό- Κομμουνισμό, όπου με λαϊκή περιουσία τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό λαϊκό έλεγχο, ο λαός μας θα μπορεί να καρπώνεται τους μόχθους της δουλειάς του.
Αυτή η προοπτική έχει πραγματικό και ουσιαστικό φιλολαϊκό χαρακτήρα, αποτελεί το πραγματικό μέλλον για την ανθρώπινη κοινωνία που στο επίκεντρο θα είναι οι ανάγκες και τα δικαιώματα των ανθρώπων. Αξίζει να το δοκιμάσουμε, μόνο οι θυσίες για αυτό τον αγώνα θα πιάσουν τόπο για τον λαό.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ν.Ε. ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
