Τρίωρη στάση εργασίας (τις τελευταίες τρεις ώρες της βάρδιας) στις 10 Φλεβάρη και 24ωρη απεργία στις 23 Φλεβάρη. Την απόφαση αυτή πήρε η πλειοψηφία στη χτεσινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, απορρίπτοντας την πρόταση που έκαναν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο για να γίνει όπως είχε προγραμματιστεί η απεργία στις 10 Φλεβάρη και να κηρυχθεί νέα στις 23 Φλεβάρη.
Στη χτεσινή συνεδρίαση έγινε εξαρχής φανερό ότι οι παρατάξεις της πλειοψηφίας - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΝ)- ήταν ενάντια στη λογική ανάπτυξης των αγώνων. Η «Αυτόνομη Παρέμβαση», όπως και στη ΓΣΕΕ, ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση υπονόμευσης του αγώνα. Αμέσως μετά την απόφαση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ για απεργία στις 23 Φλεβάρη έσπευσε να καταθέσει αίτημα για έκτακτη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ (είναι η συνεδρίαση που έγινε χτες). Μέσα στη συνεδρίαση είναι αυτή που έθεσε σε ψηφοφορία την πρόταση για ακύρωση της απεργίας στις 10 Φλεβάρη και μεταφορά της στις 23 Φλεβάρη.
Οι ΠΑΣΚΕ και οι ΔΑΚΕ αποδέχθηκαν την ουσία της πρότασή της (την ακύρωση της απεργίας στις 10 Φλεβάρη) και πήραν την απόφαση που προαναφέραμε. Ακύρωσαν την απεργία στις 10 Φλεβάρη και αντί αυτής κήρυξαν στάση εργασίας.
Τα παραπάνω αναδεικνύουν τον επικίνδυνο ρόλο των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών σε βάρος των αναγκών και των συμφερόντων των εργαζομένων. Αλλωστε είναι οι ίδιες δυνάμεις που όταν δεν καταφέρνουν να εμποδίσουν την προκήρυξη κινητοποιήσεων, προσαρμόζουν το περιεχόμενό τους στη λογική της ταξικής συναίνεσης και της διαχείρισης των προβλημάτων και στις ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Στο πλαίσιο αυτό η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ μπροστά στις κινητοποιήσεις απομονώνει ζητήματα (π.χ. των επικουρικών ταμείων), συσκοτίζοντας το γεγονός ότι και τα προβλήματα αυτά είναι μέρος μιας γενικότερης πολιτικής που χτυπά το σύνολο των εργαζόμενων στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Καλλιεργεί έτσι και συντεχνιακές αντιλήψεις που αντικειμενικά θέτουν εμπόδια στην ενιαία αγωνιστική δράση.
Στη χτεσινή συνεδρίαση έγινε εξαρχής φανερό ότι οι παρατάξεις της πλειοψηφίας - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΝ)- ήταν ενάντια στη λογική ανάπτυξης των αγώνων. Η «Αυτόνομη Παρέμβαση», όπως και στη ΓΣΕΕ, ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση υπονόμευσης του αγώνα. Αμέσως μετά την απόφαση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ για απεργία στις 23 Φλεβάρη έσπευσε να καταθέσει αίτημα για έκτακτη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ (είναι η συνεδρίαση που έγινε χτες). Μέσα στη συνεδρίαση είναι αυτή που έθεσε σε ψηφοφορία την πρόταση για ακύρωση της απεργίας στις 10 Φλεβάρη και μεταφορά της στις 23 Φλεβάρη.
Οι ΠΑΣΚΕ και οι ΔΑΚΕ αποδέχθηκαν την ουσία της πρότασή της (την ακύρωση της απεργίας στις 10 Φλεβάρη) και πήραν την απόφαση που προαναφέραμε. Ακύρωσαν την απεργία στις 10 Φλεβάρη και αντί αυτής κήρυξαν στάση εργασίας.
Τα παραπάνω αναδεικνύουν τον επικίνδυνο ρόλο των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών σε βάρος των αναγκών και των συμφερόντων των εργαζομένων. Αλλωστε είναι οι ίδιες δυνάμεις που όταν δεν καταφέρνουν να εμποδίσουν την προκήρυξη κινητοποιήσεων, προσαρμόζουν το περιεχόμενό τους στη λογική της ταξικής συναίνεσης και της διαχείρισης των προβλημάτων και στις ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Στο πλαίσιο αυτό η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ μπροστά στις κινητοποιήσεις απομονώνει ζητήματα (π.χ. των επικουρικών ταμείων), συσκοτίζοντας το γεγονός ότι και τα προβλήματα αυτά είναι μέρος μιας γενικότερης πολιτικής που χτυπά το σύνολο των εργαζόμενων στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Καλλιεργεί έτσι και συντεχνιακές αντιλήψεις που αντικειμενικά θέτουν εμπόδια στην ενιαία αγωνιστική δράση.
Α.Ρ.
