Καλεσμένοι της Σχολής Γονέων – Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κατερίνης τη Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011 ήταν δύο εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες των τελευταίων δεκαετιών στη χώρα μας: Ο πρώην υπουργός, βουλευτής και δήμαρχος κ. Ανδρέας Ανδριανόπουλος και ο πολιτικός επιστήμων, κοινωνιολόγος και συγγραφέας κ. Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ο καθένας από τη δική του σκοπιά ανέπτυξε το θέμα: «Οικονομικές εξελίξεις και Μορφές διακυβέρνησης».
Πρώτος έλαβε το λόγο ο κ. Μιχάλης Χαραλαμπίδης και στην κατάμεστη αίθουσα του Πνευματικού μας Κέντρου είπε μεταξύ άλλων και τα εξής:
Ποτέ δεν έγινε ένας απολογισμός της Μεταπολίτευσης από τις πολιτικές ομάδες, που κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία 35 χρόνια. Κι αυτό γιατί δεν μπορούν να το κάνουν. Δεν μπορεί να το κάνει ο υιός Παπανδρέου, δεν μπορεί να το κάνει ο σημερινός αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Μετά το 1974 υπήρχε ένα ευρύ δυναμικό πολιτικών, που ήθελε να αλλάξει τη χώρα. Δυστυχώς όμως καταλήξαμε στη σημερινή καταστροφική πορεία.
Για τη σημερινή τραγική κατάσταση χρειάζεται μια κυβέρνηση τεχνοκρατών. Κι αυτό για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ν’ αποστρατευτεί όλο το σημερινό πολιτικό προσωπικό, που απέτυχε παταγωδώς και ο δεύτερος γιατί χρειάζονται πρόσωπα με πολιτική καθαρότητα για να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Η γενιά του ‘ 70 ή η γενιά του Πολυτεχνείου αγάπησε περισσότερο τις καρέκλες παρά την οργάνωση της παραγωγής για την ποία η χώρα μας έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα. Εγκαταλείφτηκε ο διατροφικός τομέας, η γεωργική μας παραγωγή. Κι αυτό είναι κάτι πολύ δυναμικό για την ανάπτυξη της χώρας.
Τις τελευταίες δεκαετίες δεν πήγαν καλά τα κοινωνικά κινήματα που αναπτύχθηκαν π.χ. το εργατικό κίνημα, το φοιτητικό κίνημα κ.τ.λ, αλλά και κόμματα με αυτόχθονη πολιτική και παραγωγή σκέψης δυστυχώς δεν υπήρξαν. Έτσι καταλήξαμε στα σημερινά μιζοκόμματα. Κόμματα που δεν δημιουργούν ρεύματα ιδεών. Κόμματα φτωχά, κόμματα χωρίς λειτουργία της εσωκομματικής δημοκρατίας, χωρίς επάρκεια οργανωμένης διακυβέρνησης και χωρίς τα μέλη τους να δίνουν το παράδειγμα. Κι αυτό το τελευταίο έχει καθοριστική σημασία. Αλήθεια ποια πολιτική δύναμη μιλά για την παραγωγή στη χώρα; Γι’ αυτό που λέμε made in Greece; Κανείς! Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει η πολιτική δυστυχώς παιδεία.
Όμως δεν απέτυχαν μόνο στους τομείς της παραγωγής αλλά και στα λεγόμενα εθνικά ζητήματα. Και κυρίως απέναντι στις προκλήσεις των Τούρκων. Θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά με τους γείτονές μας. Όμως για να γίνει αυτό η Μ. Ασία πρέπει ν’ ανήκει στους λαούς της κι όχι να βρίσκεται κάτω από το άρμα του Κεμαλισμού.
Τέλος αναρωτήθηκε: Υπάρχει ελπίδα; Ναι! Γιατί ο κόσμος αναζητά την πόλη με την κλασσική έννοια του όρου.
Ο κ. Ανδρέας Ανδριανόπουλος, λαμβάνοντας στη συνέχεια το λόγο τόνισε μεταξύ άλλων και τα εξής:
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει καταρρεύσει. Γιατί είναι σύστημα πελατειακών σχέσεων, που οδηγεί στον προθάλαμο της διαφθοράς. Γι’ αυτό συμφωνώ μ’ ένα νέο εκλογικό σύστημα μονοεδρικών περιφερειών και την εφαρμογή της λίστας. Έτσι θα προβληθούν οι θέσεις των κομμάτων περισσότερο σε βάρος του αγώνα συγκέντρωσης σταυρών. Θα πρέπει επίσης ν’ αλλάξει το σύστημα ενημέρωσης στη χώρα. Ένα σύστημα ενημέρωσης που δεν αντελήφθη καν τη χρεοκοπία της χώρας.
Η σημερινή οικονομική κατάσταση θα μπορούσε να προβλεφθεί και να λαμβάνονταν τα κατάλληλα μέτρα. Όταν πλέον αποκαλύφθηκε το μέγεθος του χρέους, δύο πράγματα μπορούσαν να γίνουν. Το πρώτο ήταν να πάρουμε μόνοι μας διαρθρωτικά μέτρα σκληρά, για να μας εμπιστευτούν οι αγορές. Το δεύτερο ήταν να κηρύξει η χώρα στάση πληρωμών. Βέβαια η δεύτερη εκδοχή δεν θα ήταν καθόλου ευχάριστη. Θα ήταν πολύ δύσκολη. Θα αποφεύγαμε όμως τις πιέσεις του Μνημονίου. Κάποιοι μιλούν σήμερα ότι ο Παπανδρέου συζήτησε με το Δ.Ν.Τ. πριν το Μνημόνιο. Μακάρι να μας βοηθούσε μόνο το Δ.Ν.Τ. χωρίς να εμπλακεί η Ε.Ε. Σήμερα τα πράγματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Θα πρέπει να κάνουμε όλα αυτά, που μας λέει δυστυχώς το Μνημόνιο. Μια έξοδος απ’ αυτό θα σημάνει αδυναμία της χώρας να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, κατάρρευση του εμπορίου, κατάρρευση των τραπεζών κ.λ.π, επιστροφή στη δραχμή με μεγάλη υποτίμηση και αδυναμία εισαγωγής τροφίμων, φαρμάκων και ενέργειας.
Κατά τη γνώμη μου σήμερα πρέπει να γίνουν τρία πράγματα: Να μειωθούν δραστικά οι δημόσιες δαπάνες με κατάργηση όλων των νέων οργανισμών, που ιδρύθηκαν την τελευταία πενταετία. Να θεσπιστεί ένα μόνιμο φορολογικό σύστημα με χαμηλούς συντελεστές φορολόγησης και να καταπολεμηθεί η γραφειοκρατία. Αυτό το τελευταίο είναι απαραίτητο για να υπάρξει ανάπτυξη. Αλλιώς θα οδηγηθούμε σε εξελίξεις καταστρεπτικές.
Μετά το τέλος των εισηγήσεων των δύο ομιλητών αναπτύχθηκε, όπως ήταν φυσικό, έντονος και μακρύς διάλογος.
Η επόμενη ομιλία της Σχολής Γονέων θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011 με ομιλήτρια την παιδαγωγό – θεολόγο κ. Χάρη Δημητρακούδη και θέμα: « Αχ αυτά τα νεύρα μου».
