Τη Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011 καλεσμένη στη Σχολή Γονέων – Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης ήταν η κ. Χάρις Δημητρακούδη, παιδαγωγός και θεολόγος, η οποία μίλησε με θέμα: «Αχ, αυτά τα νεύρα μου».
Η κ. Χ. Δημητρακούδη, αφού ευχαρίστησε το πολυπληθές ακροατήριό της, αναφέρθηκε στο θέμα μ’ ένα λόγο χειμαρρώδη αλλά ταυτόχρονα λιτό και κατανοητό και μεταξύ των άλλων τόνισε και τα εξής :
Αχ αυτά τα νεύρα μου! Τη φράση αυτή την είπαμε και τη λέμε πολλές φορές πάντα συνήθως εκ των υστέρων, αφού έχουμε δημιουργήσει γύρω μας ερείπια, αφού μας ξέφυγε η κατάσταση κι εκτεθήκαμε στα παιδιά μας, στους συγγενείς μας, στους συνεργάτες μας. Πολλές φορές λέμε κουβέντες, που δεν τις πιστεύουμε. Πυροβολούμε αυτούς που αγαπάμε σκληρά και στη συνέχεια μας καταλαμβάνει το αίσθημα της απόγνωσης και της απογοήτευσης.
Φυσικά είναι δύσκολο να μη νευριάζουμε. Αν και το παλέψαμε, συμβουλευτήκαμε άλλους κ.λ.π., δυστυχώς το επαναλαμβάνουμε. Και μάλιστα κάθε φορά με μεγαλύτερη ένταση. Κάτι που μας θυμώνει, μας βγάζει εκτός εαυτού.
Αλλά ας το δούμε το ζήτημα με ψυχραιμία. Και θα θυμώσουμε και θα εκνευριστούμε σαν γονείς. Κι αυτό γιατί ο θυμός είναι έκφραση ενδιαφέροντος και αγάπης. Δεν μπορεί ο γονέας να είναι τέλειος. Δεδομένο, λοιπόν, ότι θυμώνουμε. Ο θυμός είναι ιδιότητα του ανθρώπου, ιδιότητα της ψυχής μας με μεγάλη δυναμική. Ο θυμός έχει άσχημα αλλά και καλά αποτελέσματα, Λειτουργεί αφυπνιστικά, γίνεται δύναμη δημιουργίας και αποτελεσματικότητας.
Ο θυμός μπορεί να παραλληλιστεί μ’ ένα ποτάμι, που μπορεί να είναι ταυτόχρονα ωφέλιμο αλλά και καταστροφικό. Πώς λοιπόν θα τον ελέγξουμε ώστε να μας είναι ωφέλιμος; Γιατί ο θυμός δεν μπορεί να κρυφτεί, να θαφτεί μέσα μας. Έρχεται η ώρα της εκδήλωσής του και μάλιστα με μεγάλη ένταση. Λειτουργεί σαν χύτρα ταχύτητας. Έτσι χρειάζεται μια βαλβίδα ασφαλείας για να μειώνει τις εντάσεις και τις επακόλουθες εκρήξεις. Να κινητοποιούμε και να νουθετούμε τους συγγενείς μας χωρίς να βγαίνουμε εκτός εαυτού. Ο θυμός είναι και θέμα ιδιοσυγκρασίας. Ενυπάρχει μέσα μας.
Κανένας γονιός δεν θα περάσει με απόλυτη ηρεμία τα προβλήματα της οικογένειας. Όμως πρέπει να είμαστε ώριμοι κι έτοιμοι ν’ αντιδράσουμε αποτελεσματικά. Τα παιδιά μας στην εφηβική ηλικία θα μας δώσουν πολλές αφορμές για να θυμώσουμε και πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Θα οργιστούμε σίγουρα. Αλλά όπως λένε και οι γραφές: «Οργίζεστε και μη αμαρτάνετε». Η οργή ως ένα βαθμό κινητοποιεί το άτομο και την κοινωνία για δημιουργικό σκοπό. Δεν επιτρέπονται όμως ενέργειες που βλάπτουν την ίδια την κοινωνία και τα συμφέροντά της.
Ο θυμός μας πρέπει να εκτονώνεται σε άψυχα αντικείμενα και όχι στα παιδιά μας. Χρειάζεται να επικοινωνούμε με τα παιδιά μας και να τα εκπαιδεύουμε, ώστε να γνωρίζουν τα όριά μας.
Για την ορθή διαχείριση του θυμού μας είναι απαραίτητο να προβούμε στις παρακάτω ενέργειες. Γνωρίζουμε στα παιδιά μας, τι είναι αυτό που μας ενοχλεί και νευριάζουμε. Όχι ποιος μας ενοχλεί. Εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, δηλώνουμε δηλαδή πως νοιώθουμε. Θυμίζουμε ποιος είναι ο κανόνας, πως πρέπει να είναι τα πράγματα. Τέλος δεν προσβάλλουμε ποτέ το πρόσωπο. Δεν χρησιμοποιούμε στο θυμωμένο λόγο μας δεύτερο πρόσωπο. Μιλάμε στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο ή στο τρίτο πρόσωπο ουδέτερα. Κι όλα αυτά με αγάπη, με εκτίμηση κι όχι με ανταγωνισμό. Μ’ αυτό τον τρόπο έχουμε πολλές πιθανότητες επιτυχίας.
Αν δούμε έτσι το θέμα, το πιστέψουμε και το επιχειρήσουμε, κάτι θετικό θα επιτύχουμε στις σχέσεις μας με τα παιδιά μας. Για το καλό το δικό τους για το καλό το δικό μας.
Μετά το τέλος της εισήγησης ακολούθησε ευχάριστη συζήτηση
Η επόμενη ομιλία της Σχολής Γονέων – Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κατερίνης θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011 με ομιλητή τον κ. Γεώργιο Κρουσταλλάκη, Καθ. Παιδαγωγικής και Φιλοσοφικής του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα: «Η επικοινωνία με τα παιδιά μας».
Η κ. Χ. Δημητρακούδη, αφού ευχαρίστησε το πολυπληθές ακροατήριό της, αναφέρθηκε στο θέμα μ’ ένα λόγο χειμαρρώδη αλλά ταυτόχρονα λιτό και κατανοητό και μεταξύ των άλλων τόνισε και τα εξής :
Αχ αυτά τα νεύρα μου! Τη φράση αυτή την είπαμε και τη λέμε πολλές φορές πάντα συνήθως εκ των υστέρων, αφού έχουμε δημιουργήσει γύρω μας ερείπια, αφού μας ξέφυγε η κατάσταση κι εκτεθήκαμε στα παιδιά μας, στους συγγενείς μας, στους συνεργάτες μας. Πολλές φορές λέμε κουβέντες, που δεν τις πιστεύουμε. Πυροβολούμε αυτούς που αγαπάμε σκληρά και στη συνέχεια μας καταλαμβάνει το αίσθημα της απόγνωσης και της απογοήτευσης.
Φυσικά είναι δύσκολο να μη νευριάζουμε. Αν και το παλέψαμε, συμβουλευτήκαμε άλλους κ.λ.π., δυστυχώς το επαναλαμβάνουμε. Και μάλιστα κάθε φορά με μεγαλύτερη ένταση. Κάτι που μας θυμώνει, μας βγάζει εκτός εαυτού.
Αλλά ας το δούμε το ζήτημα με ψυχραιμία. Και θα θυμώσουμε και θα εκνευριστούμε σαν γονείς. Κι αυτό γιατί ο θυμός είναι έκφραση ενδιαφέροντος και αγάπης. Δεν μπορεί ο γονέας να είναι τέλειος. Δεδομένο, λοιπόν, ότι θυμώνουμε. Ο θυμός είναι ιδιότητα του ανθρώπου, ιδιότητα της ψυχής μας με μεγάλη δυναμική. Ο θυμός έχει άσχημα αλλά και καλά αποτελέσματα, Λειτουργεί αφυπνιστικά, γίνεται δύναμη δημιουργίας και αποτελεσματικότητας.
Ο θυμός μπορεί να παραλληλιστεί μ’ ένα ποτάμι, που μπορεί να είναι ταυτόχρονα ωφέλιμο αλλά και καταστροφικό. Πώς λοιπόν θα τον ελέγξουμε ώστε να μας είναι ωφέλιμος; Γιατί ο θυμός δεν μπορεί να κρυφτεί, να θαφτεί μέσα μας. Έρχεται η ώρα της εκδήλωσής του και μάλιστα με μεγάλη ένταση. Λειτουργεί σαν χύτρα ταχύτητας. Έτσι χρειάζεται μια βαλβίδα ασφαλείας για να μειώνει τις εντάσεις και τις επακόλουθες εκρήξεις. Να κινητοποιούμε και να νουθετούμε τους συγγενείς μας χωρίς να βγαίνουμε εκτός εαυτού. Ο θυμός είναι και θέμα ιδιοσυγκρασίας. Ενυπάρχει μέσα μας.
Κανένας γονιός δεν θα περάσει με απόλυτη ηρεμία τα προβλήματα της οικογένειας. Όμως πρέπει να είμαστε ώριμοι κι έτοιμοι ν’ αντιδράσουμε αποτελεσματικά. Τα παιδιά μας στην εφηβική ηλικία θα μας δώσουν πολλές αφορμές για να θυμώσουμε και πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Θα οργιστούμε σίγουρα. Αλλά όπως λένε και οι γραφές: «Οργίζεστε και μη αμαρτάνετε». Η οργή ως ένα βαθμό κινητοποιεί το άτομο και την κοινωνία για δημιουργικό σκοπό. Δεν επιτρέπονται όμως ενέργειες που βλάπτουν την ίδια την κοινωνία και τα συμφέροντά της.
Ο θυμός μας πρέπει να εκτονώνεται σε άψυχα αντικείμενα και όχι στα παιδιά μας. Χρειάζεται να επικοινωνούμε με τα παιδιά μας και να τα εκπαιδεύουμε, ώστε να γνωρίζουν τα όριά μας.
Για την ορθή διαχείριση του θυμού μας είναι απαραίτητο να προβούμε στις παρακάτω ενέργειες. Γνωρίζουμε στα παιδιά μας, τι είναι αυτό που μας ενοχλεί και νευριάζουμε. Όχι ποιος μας ενοχλεί. Εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, δηλώνουμε δηλαδή πως νοιώθουμε. Θυμίζουμε ποιος είναι ο κανόνας, πως πρέπει να είναι τα πράγματα. Τέλος δεν προσβάλλουμε ποτέ το πρόσωπο. Δεν χρησιμοποιούμε στο θυμωμένο λόγο μας δεύτερο πρόσωπο. Μιλάμε στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο ή στο τρίτο πρόσωπο ουδέτερα. Κι όλα αυτά με αγάπη, με εκτίμηση κι όχι με ανταγωνισμό. Μ’ αυτό τον τρόπο έχουμε πολλές πιθανότητες επιτυχίας.
Αν δούμε έτσι το θέμα, το πιστέψουμε και το επιχειρήσουμε, κάτι θετικό θα επιτύχουμε στις σχέσεις μας με τα παιδιά μας. Για το καλό το δικό τους για το καλό το δικό μας.
Μετά το τέλος της εισήγησης ακολούθησε ευχάριστη συζήτηση
Η επόμενη ομιλία της Σχολής Γονέων – Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κατερίνης θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011 με ομιλητή τον κ. Γεώργιο Κρουσταλλάκη, Καθ. Παιδαγωγικής και Φιλοσοφικής του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα: «Η επικοινωνία με τα παιδιά μας».
