Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων
Ο περίπατος του κ. Αχμέτ Νταβούτογλου στη Βόρειο Ελλάδα κατά την προηγούμενη εβδομάδα έδωσε πολλά μηνύματα και αξίζει να μελετηθεί με προσοχή. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ και θεωρητικός του Νεο-οθωμανισμού προσπαθεί να εφαρμόσει την ιδεολογία του, την οποία εκφράζει στα βιβλία του, και συνεχίζει μία μακρόχρονη πολιτική της Άγκυρας, που αμφισβητεί τα υπάρχοντα σύνορα της Ελλάδος.
Για να πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή θυμίζω ότι στη Δυτική Θράκη ο Νταβούτογλου μίλησε στους Μουσουλμάνους δηλώνοντας πώς εκεί νιώθει σαν να είναι στην πατρίδα του. Μετά επεσκέφθη την Καβάλα όπου προσκύνησε το σπίτι του Μεχμέτ Αλή, πατέρα του αιμοβόρου Ιμπραήμ, και έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το κτήριο Ιμαρέτ και για την επιβίωση της οθωμανικής κληρονομιάς. Στη συνέχεια πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου υπάρχει το λεγόμενο «σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ» -σημερινό τουρκικό Προξενείο- και εκεί πάλι μίλησε για την ανάγκη ανάδειξης του οθωμανικού παρελθόντος. Ζήτησε τζαμί και μουσουλμανικό νεκροταφείο εκμεταλλευόμενος και τις πολυπολιτισμικές αναζητήσεις του Δημάρχου κ. Γιάννη Μπουτάρη.
Η σαφής πρόθεση του Ερντογάν και του Νταβούτογλου είναι να επαναφέρουν την τουρκική επιρροή στα Βαλκάνια, να ουδετεροποιήσουν την ελληνική εξωτερική πολιτική, δηλαδή η Ελλάδα να μην παίρνει καμία πρωτοβουλία που παρενοχλεί τα τουρκικά συμφέροντα, και να πείσουν τους Βαλκανικούς λαούς ότι οι πρόγονοι τους περνούσαν καλά επί Οθωμανών. Στο ξαναγράψιμο αυτό της Ιστορίας οι Νεο-οθωμανοί ηγέτες της Άγκυρας βρίσκουν –κατά σύμπτωση; – συμπαράσταση από Έλληνες πανεπιστημιακούς, οι οποίοι επιχειρούν να αγιοποιήσουν την οθωμανική περίοδο και να εξωραΐσουν την εικόνα των Τούρκων στα μάτια των Ελλήνων.
ΟΙ Τούρκοι πάντα αποκαλύπτουν και δεν κρύβουν τις προθέσεις τους. Ο Νατβούτογλου στο βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος» γράφει τα εξής χαρακτηριστικά και απειλητικά: «Οι δύο σημαντικοί βραχυπρόθεσμοι και μεσοπρόθεσμοι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας στα Βαλκάνια είναι η ισχυροποίηση της Βοσνίας και της Αλβανίας μέσα σε ένα πλαίσιο σταθερότητας και η δημιουργία ενός διεθνούς νομικού πλαισίου που θα θέτει υπό την προστασία του τις εθνικές μειονότητες της περιοχής. Στο νομικό αυτό πλαίσιο η Τουρκία πρέπει να επιδιώκει συνεχώς την εξασφάλιση εγγυήσεων που θα της παρέχουν το δικαίωμα παρέμβασης στα ζητήματα που αφορούν τις μουσουλμανικές μειονότητες των Βαλκανίων. Η νομιμότητα της επέμβασης της Κύπρου , που αποτελεί ένα εντυπωσιακό παράδειγμα στη σύγχρονη εποχή, κατέστη δυνατή εντός ενός τέτοιου είδους νομικού πλαισίου». ( σελίδα 200 της ελληνικής έκδοσης). Δηλαδή με απλά λόγια: Να χρησιμοποιήσουν τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης για να κάνουν κάτι αντίστοιχο με το 1974 στην Κύπρο.
Εξάλλου στο κεφάλαιο με τον εύγλωττο τίτλο «Πολιτικές περικύκλωσης της περιοχής» ( σελ 482) ο Νταβούτογλου παραλληλίζει τη Θράκη με την απόσχιση του Κοσσόβου από τη Σερβία: «Μπορεί να προταθεί επίσης μία συνεργασία για την εξασφάλιση των πολιτισμικών και εκπαιδευτικών δικαιωμάτων των εθνικών κοινοτήτων, που διαθέτουν διαφορετικές κουλτούρες στους κόλπους των βαλκανικών κρατών. Μία τέτοια συμφωνία μπορεί να διαμορφώσει ένα κατάλληλο έδαφος κυρίως για το Κόσσοβο και τη Δυτική Θράκη».
Δεν πρόκειται για καινούργιες θεωρίες. Όχι μόνο η Θράκη, αλλά και η Μακεδονία βρίσκονται στο στόχαστρο του τουρκικού εθνικισμού εδώ και πολλές δεκαετίες. Η ιστορία ξεκινά από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όταν ο Τούρκος Πρέσβυς στο Λονδίνο Ρεούφ Μπέης ομολογεί τις τουρκικές βλέψεις στον Έλληνα Πρωθυπουργό Εμμανουήλ Τσουδερό. Του λέει ότι η Τουρκία ενδιαφέρεται για τη δημιουργία φιλοτουρκικού διαδρόμου μεταξύ Τουρκίας και Αλβανίας και για τον σκοπό αυτό θα βοηθούσε η δημιουργία ανεξαρτήτου μακεδονικού κράτους στον ενδιάμεσο χώρο ( βλέπε το βιβλίο του Γιάννη Γκίνη: Τουρκία, το γειτονικό ηφαίστειο). Άλλωστε και ο Φρανκ Βέμπερ στο περισπούδαστο έργο του «Ο επιτήδειος ουδέτερος» αναλύει τα τουρκικά σχέδια κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για τη δημιουργία μιας βαλκανικής ομοσπονδίας υπό τουρκικό έλεγχο πάντα εις βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδος και της Βουλγαρίας. Ἀρα τα περί οθωμανικού παρελθόντος της Θεσσαλονίκης δεν λέγονται με αθώο σκοπό έστω και αν ενδύονται με τον μανδύα της τουριστικής αξιοποίησης.
Η τουρκική αμφισβήτηση των συνόρων είναι ακόμη ευρύτερη και ισχύει μέχρι σήμερα. Όπως αποδεικνύεται από τη μελέτη τουρκικών σχολικών εγχειριδίων του μαθήματος «Εθνική Ασφάλεια» αλλά και από άλλα ντοκουμέντα η σημερινή επίσημη άποψη της Άγκυρας περί συνόρων είναι η εξής: Τα νόμιμα σύνορα της Ελλάδος είναι αυτά του 1881. Δηλαδή από τον Αμβρακικό μέχρι τον Όλυμπο. Η Ήπειρος, η Μακεδονία, η Θράκη, τα νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη είναι εδάφη αμφισβητούμενα, διότι οι Έλληνες «τα άρπαξαν σε περίοδο εσωτερικής αποσύνθεσης του Οθωμανικού κράτους». Οι τουρκικές αμφισβητήσεις για την ελληνικότητα της Ηπείρου και της Μακεδονίας έφθασαν μέχρι σημείου να προβάλλει κατά καιρούς η ιστοσελίδα του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών τις απόψεις των Τσάμηδων και την προπαγάνδα των Σκοπίων.
Πέραν, λοιπόν, των προβλημάτων με την υφαλοκρηπίδα, την ΑΟΖ και την τουρκική κατοχή στην Κύπρο η νέα οθωμανική ιδεολογία και ιδεοληψία οδηγεί την τουρκική ηγεσία σε επικίνδυνα για την εθνική μας ασφάλεια βήματα. Αντί να τους «κόψουμε τον βήχα» δυστυχώς τους αποθρασύνουμε με συζητήσεις για εκλογή μουφτήδων και για εξετάσεις οδήγησης στην τουρκική γλώσσα. Αν θέλουμε να σταματήσουν εδώ οι νεο-οθωμανικοί σχεδιασμοί οφείλουμε να παύσουμε τις παραχωρήσεις και να αρχίσουμε τη διπλωματική αντεπίθεση.
Κ.Χ. 13.3.2011
