Photo, www.acadimies.gr
Το παρακάτω κείμενο με βρίσκει απολύτως σύμφωνο και νιώθω την ανάγκη να το ξαναδημοσιεύσω ως αντίδραση των γεγονότων που διαδραματίζονται καθημερινά σε προπονήσεις και αγώνεςαποδέκτες τα παιδιά-αθλητές αλλά ακόμη και μεταξύ προπονητών από ομάδες της Πιερίας.
(Γράφει η Δώρα Ιωακειμίδου από το www.acadimies.gr)
Το ποδόσφαιρο δεν είναι… κατηχητικό
«Θα σε καταστρέψω ρε, όπως καταστρέφεις εσύ το ποδόσφαιρο…!», ούρλιαξε ο προπονητής και ο πιτσιρικάς, στον οποίον απευθυνόταν η απειλητική φράση, κατέβασε το κεφάλι, και συνέχισε να προσπαθεί να εντυπωσιάσει τον έξαλλο κόουτς με το όποιο κουράγιο του είχε απομείνει…
Την θλιβερή εικόνα, της οποίας έτυχε να είμαι μάρτυρας σε πρόσφατο αγώνα κατηγορίας τζούνιορ, μου θύμισε το γράμμα που έλαβα από τον πατέρα ενός άλλου επίδοξου ποδοσφαιριστή, σχετικά με τις «αδόκιμες» συμπεριφορές που εφαρμόζουν οι εμπειρικοί τεχνικοί ( και όχι μόνο)στα παιδιά ορισμένων ακαδημιών.
Μου έγραφε, μεταξύ άλλων, «κάποιες φορές δεν επικροτώ τη συμπεριφορά του κόουτς απέναντι στο παιδί μου, αλλά του έμαθα να σέβεται το τεχνικό τιμ ως θεσμό και να παραβλέπει τα προσβλητικά σχόλιά του στην ομάδα, όταν οι 11χρονοι παίκτες δεν εφαρμόσουν σωστά μια οδηγία ή άσκησή του. Άλλωστε, του εξήγησα, πως το ποδόσφαιρο δεν είναι κατηχητικό. Είναι ανταγωνιστικό σπορ με νικητή και ηττημένο…»
Αν οι γονείς, μες την άγνοιά τους, επιτρέπουν να μιλούν προσβλητικά στα παιδιά τους αδαείς σε παιδαγωγικά θέματα προπονητές, και με αναχρονιστικές πρακτικές παλεύουν να τα διαπαιδαγωγήσουν, με την λογική πως «η μπάλα είναι αντρικό σπορ, άρα χωράει βρισίδι και μπινελίκι για να στρώσουν», κάνουν τραγικό λάθος!
Το σύνολο των παιδιών που αγωνίζονται στα παιδικά πρωταθλήματα είναι ανήλικα, διαπλάθουν ακόμη προσωπικότητα. Και χρειάζονται την αυτοεκτίμηση περισσότερο από κάθε άλλη ηλικία. Έχουν απόλυτα ανάγκη την στήριξη στο λάθος και την επιβεβαίωση στην επιτυχία.
Την καλοσύνη και την αγάπη επιζητούν και όχι την σφαλιάρα και τη προσβολή για να… γίνουν άντρες (ή γυναίκες)!
Σε περίπτωση που υποπέσει στην αντίληψη κάποιου γονιού, ανάρμοστη συμπεριφορά σε βάρος τους παιδιού του, από οποιονδήποτε τεχνικό ή παράγοντα στην ομάδα, φρόνιμο θα ήταν να ζητήσει άμεσα εξηγήσεις και αν δεν τις λάβει, να απομακρύνει άμεσα το παιδί του, ακόμη και αν ο νεαρός αθλητής (αθλήτρια), χάσει τη συνέχεια του πρωταθλήματος.
Η συγκροτημένη και ακομπλεξάριστη προσωπικότητα του επίδοξου παίκτη/τριας, αξίζει περισσότερο και από την κούπα του διηπειρωτικού, ή μήπως κάνω λάθος;
Δοξάκης Κομήτης
Συνυπογράφει,
Δεληγιαννίδης Κωνσταντίνος
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής, Προπονητής Ποδοσφαίρου UEFA B Level,Ruit,Deutschland,Προπονητής Μπάσκετ Α Κατηγορίας.
Το παρακάτω κείμενο με βρίσκει απολύτως σύμφωνο και νιώθω την ανάγκη να το ξαναδημοσιεύσω ως αντίδραση των γεγονότων που διαδραματίζονται καθημερινά σε προπονήσεις και αγώνεςαποδέκτες τα παιδιά-αθλητές αλλά ακόμη και μεταξύ προπονητών από ομάδες της Πιερίας.(Γράφει η Δώρα Ιωακειμίδου από το www.acadimies.gr)
Το ποδόσφαιρο δεν είναι… κατηχητικό
«Θα σε καταστρέψω ρε, όπως καταστρέφεις εσύ το ποδόσφαιρο…!», ούρλιαξε ο προπονητής και ο πιτσιρικάς, στον οποίον απευθυνόταν η απειλητική φράση, κατέβασε το κεφάλι, και συνέχισε να προσπαθεί να εντυπωσιάσει τον έξαλλο κόουτς με το όποιο κουράγιο του είχε απομείνει…
Την θλιβερή εικόνα, της οποίας έτυχε να είμαι μάρτυρας σε πρόσφατο αγώνα κατηγορίας τζούνιορ, μου θύμισε το γράμμα που έλαβα από τον πατέρα ενός άλλου επίδοξου ποδοσφαιριστή, σχετικά με τις «αδόκιμες» συμπεριφορές που εφαρμόζουν οι εμπειρικοί τεχνικοί ( και όχι μόνο)στα παιδιά ορισμένων ακαδημιών.
Μου έγραφε, μεταξύ άλλων, «κάποιες φορές δεν επικροτώ τη συμπεριφορά του κόουτς απέναντι στο παιδί μου, αλλά του έμαθα να σέβεται το τεχνικό τιμ ως θεσμό και να παραβλέπει τα προσβλητικά σχόλιά του στην ομάδα, όταν οι 11χρονοι παίκτες δεν εφαρμόσουν σωστά μια οδηγία ή άσκησή του. Άλλωστε, του εξήγησα, πως το ποδόσφαιρο δεν είναι κατηχητικό. Είναι ανταγωνιστικό σπορ με νικητή και ηττημένο…»
Αν οι γονείς, μες την άγνοιά τους, επιτρέπουν να μιλούν προσβλητικά στα παιδιά τους αδαείς σε παιδαγωγικά θέματα προπονητές, και με αναχρονιστικές πρακτικές παλεύουν να τα διαπαιδαγωγήσουν, με την λογική πως «η μπάλα είναι αντρικό σπορ, άρα χωράει βρισίδι και μπινελίκι για να στρώσουν», κάνουν τραγικό λάθος!
Το σύνολο των παιδιών που αγωνίζονται στα παιδικά πρωταθλήματα είναι ανήλικα, διαπλάθουν ακόμη προσωπικότητα. Και χρειάζονται την αυτοεκτίμηση περισσότερο από κάθε άλλη ηλικία. Έχουν απόλυτα ανάγκη την στήριξη στο λάθος και την επιβεβαίωση στην επιτυχία.
Την καλοσύνη και την αγάπη επιζητούν και όχι την σφαλιάρα και τη προσβολή για να… γίνουν άντρες (ή γυναίκες)!
Σε περίπτωση που υποπέσει στην αντίληψη κάποιου γονιού, ανάρμοστη συμπεριφορά σε βάρος τους παιδιού του, από οποιονδήποτε τεχνικό ή παράγοντα στην ομάδα, φρόνιμο θα ήταν να ζητήσει άμεσα εξηγήσεις και αν δεν τις λάβει, να απομακρύνει άμεσα το παιδί του, ακόμη και αν ο νεαρός αθλητής (αθλήτρια), χάσει τη συνέχεια του πρωταθλήματος.
Η συγκροτημένη και ακομπλεξάριστη προσωπικότητα του επίδοξου παίκτη/τριας, αξίζει περισσότερο και από την κούπα του διηπειρωτικού, ή μήπως κάνω λάθος;
Δοξάκης Κομήτης
Συνυπογράφει,
Δεληγιαννίδης Κωνσταντίνος
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής, Προπονητής Ποδοσφαίρου UEFA B Level,Ruit,Deutschland,Προπονητής Μπάσκετ Α Κατηγορίας.
