Ο Πεταλωτής, οι ανυπάκουοι και οι υποκινητές
Από το Μαρικάκι
Σε λίγες ώρες ο πρωθυπουργός θα γυρέψει συναίνεση από τους πολιτικούς αρχηγούς, θα λάβει άρνηση και θα επιμερίσει ευθύνες στην αντιπολίτευση για την αδυναμία της κυβέρνησης να προχωρήσει από εδώ και πέρα. Ο πρωθυπουργός ετοιμάζει το έδαφος για ό,τι πρόκειται να επακολουθήσει, ανάλογα και με το πόσο κακό θα είναι το αποτέλεσμα των δύο επερχόμενων συνόδων της ευρωζώνης και της ΕΕ.
Ήδη, στην ομιλία του στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ προετοίμασε για πιθανή φυγή του μέσω εκλογών παραπέμποντας στον Μπράιαν Κόουεν, τον ιρλανδό πρώην πρωθυπουργό ο οποίος αφού δέσμευσε τη χώρα του στον μηχανισμό στήριξης ΔΝΤ – ΕΕ στη συνέχεια πήγε σε εκλογές στις οποίες υπέστη συντριπτική ήττα. Για τον πρωθυπουργό ο Μπράιαν Κόουεν είναι υπόδειγμα υπευθυνότητας (μήπως γιατί έχουν αναλογίες;) καθώς αν και «δεξιός» και «συντηρητικός» υπήρξε «τουλάχιστον ντόμπρος, ανέλαβε τις ευθύνες του. Πέρασε δύσκολα μέτρα για να σώσει τη χώρα του και μετά πήγε σε εκλογές».
Για τον ιρλανδικό λαό, ωστόσο, που αποφάνθηκε στην κάλπη δεν ήταν παρά προδότης. Μήπως ήταν «ανεύθυνοι» και οι Ιρλανδοί, κατά το πάγιο τροπάρι της κυβέρνησης; Το οποίο τροπάρι πάντως, εσχάτως το εκφέρει με λιγότερη αυτοπεποίθηση και με περισσότερο αυταρχισμό…
Για παράδειγμα, μετά από αρκετές μέρες αλλεπάλληλων περιστατικών ξεφωνήματος του ίδιου του πρωθυπουργού και κορυφαίων κυβερνητικών, ο Πεταλωτής ξεσπαθώνει κατά όλων όσοι εκφράζουν αντίλογο στην κυβερνητική πολιτική, αναζητώντας υποκινητές παντού.
Με προκλητικό άρθρο του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης του διαλόγου, της διαβούλευσης και του Opengov αν και δεν καταδέχεται να επιχειρηματολογήσει για το έργο της κυβέρνησης, δηλαδή να μπει στον κόπο του διαλόγου, εν τούτοις εγκαλεί τους άλλους για έλλειψη επιχειρημάτων. Κάθε αντίλογος που υψώνεται είναι ανευθυνότητα, διάχυση ανυπόστατης γκρίνιας και μιζέριας , ψευδοεπαναστατισμός, συνωμοσιολογία. Μέσα από το κυάλι με το οποίο παρακολουθεί τη ζωή απ’ το Μαξίμου και το πρες ρουμ, διαβλέπει εν τέλει έναν «πολιτικό χουλιγκανισμό με ‘’αυθόρμητο’’ πρόσημο» να απλώνεται τριγύρω για τον οποίο, προειδοποιεί ότι θα έρθει η ώρα που θα θεριστούν θύελλες από τους υπεύθυνους υποκινητές που δεν διστάζουν να τον υποδαυλίσουν για πολιτική εκμετάλλευση.
Δεν διστάζει να τα βάλει με κινήματα πολιτών (το «δεν πληρώνω» και στο βάθος … Κερατέα), απεργούς, μπλογκ ακόμα και εφημερίδες που φιλοξενούν αντικυβερνητική αρθρογραφία(οποία ύβρις!).
Με δικά του λόγια και … δανεικό βρετανικό φλέγμα:
«Ποιος δεν θα έμπαινε στον πειρασμό να επιχειρηματολογήσει εκτεταμένα, σύμφωνα με τη μόδα της εποχής, για το ΔΝΤ και τη συνδεόμενη πίεση στην καθημερινότητα των πολιτών; [κρατάτε με θα επιχειρηματολογήσω!] Δεν θα το πράξω. Πρώτα γιατί αντιλαμβάνομαι με πολύ πεζό και καθόλου συναρπαστικό τρόπο τα βασικά στοιχεία του τρέχοντος πολιτικού σκηνικού[ρεαλιστής]. Η χώρα χρωστά. Πολλά [και χάρη σε μας, χρωστά ατελείωτα]».
«Δεν θα μπω σε λογική εκτεταμένης επιχειρηματολογίας με δυσνόητους όρους και αυτάρεσκο στόμφο πρόκλησης επιφανειακών εντυπώσεων [γιατί τι άλλο είναι η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης από δημιουργία εντυπώσεων]» κι αυτό «διότι, θέλοντας και μη, η χώρα ωριμάζει ραγδαία».
Από εδώ και κάτω αρχίζει η συκοφάντηση και οι φωτογραφικές επιθέσεις σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ που «απέκτησαν εσχάτως κοινό τόπο: τον πολιτικό χουλιγκανισμό με λεοντή «αυθορμητισμού» και «κινηματικής» έκφρασης».
Ειδικότερα αναφέρει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος:
«Θα έλεγε κανείς ότι αναφέρομαι μόνο στα επεισόδια των πορειών του δρόμου. Καθόλου. Η σκόπιμα διαλυτική μιζέρια που υποθάλπεται από τις λεκτικές υπερβολές συγκεκριμένων πολιτικών χώρων αφορά τα γραφεία, τις συζητήσεις στο Διαδίκτυο, «κινήσεις πολιτών» όπως εκείνη τού «δεν πληρώνω», κείμενα σε καθιερωμένα έντυπα, δηλώσεις παραγόντων του δημόσιου βίου, βίαιους τραμπουκισμούς. Όλη η χώρα σε μια χύμα ανυπακοή είναι το μοντελάκι που κάποιοι μόδιστροι της αντιπολιτευτικής διανόησης πλασάρουν σαν αυθόρμητο ξέσπασμα του «αντιστεκόμενου λαού» με τον εισβολέα να καταδεικνύεται ως μια μοχθηρή κυβερνητική φιγούρα που αυθαιρετεί εναντίον του».
Με την «αξιοποίηση» λοιπόν της θεωρίας της υποκίνησης που έχει ξεσηκώσει όλη τη χώρα σε μια χύμα ανυπακοή, ο Πεταλωτής θεωρεί ότι μπορεί να κουνάει το δάχτυλο σε όλη την κοινωνία η οποία, σύμφωνα με τον ίδιο απειθαρχεί μεν καθ ‘υπόδειξη δε.
Αφού όμως όπως λέει οι ανεύθυνοι υποκινητές αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθούν, θα απομονωθούν, και θα ξεπέσουν σε καρικατούρες γιατί τόσος πανικός και τέτοιες προειδοποιήσεις που φέρουν τον υπαινιγμό… «περικοπών» και στην ελευθερία της έκφρασης…
