Διπλώματα, λαδώματα και δημόσια(;) διαβούλευση... Τελικά μεταλλάσσουμε και τις λέξεις και τις ιδέες...!

Του Άρη Ζωγράφου

Στο site  του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων,  διαβάσαμε στις 5-4-2011:  "...Δίνονται για δημόσια διαβούλευση πρόταση της αρμόδιας Υπηρεσίας του Υπουργείου για την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου χορήγησης αδειών σε υποψήφιους οδηγούς..." Η ανάρτηση για δημόσια διαβούλευση στο ιστότοπο του Υπουργείου Υποδομών, όμως, προσγειώθηκε ανώμαλα στην επωδό: Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να στείλουν τις παρατηρήσεις τους στο e-mail: dok@yme.gr έως τις 11 Απριλίου 2011.

Αυτό τελικά θα ονομάζουμε από δω και στο εξής δημόσια διαβούλευση(;)

Για εμάς τους θιασώτες τις ανοικτής διακυβέρνησης θέλουμε να ρωτήσουμε:

• Ποιος φοβάται τον δημόσιο διάλογο;
• Δεν πρέπει όλοι να γνωρίζουν, ποιος έχει ποια άποψη με ονοματεπώνυμο;
• Ποιος παρερμηνεύει τα λόγια και τις ιδέες του ίδιου του πρωθυπουργού, για ανοικτή διακυβέρνηση;
• Και για να υπογραμμίσουμε τα αυτονόητα, η δημόσια διαβούλευση στοχεύει, ή, όχι, στην ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών και στην αύξηση της συμμετοχικότητας στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων;

Η ανάγκη για την συμμετοχή των πολιτών στις διαδικασίες της δημόσιας πολιτικής είναι σήμερα ζητούμενο, τόσο στο διεθνές επίπεδο όσο και στην Ελλάδα.

Κάθε καλοπροαίρετος, νομοθέτης, πολίτης, ελεγκτής δεν πρέπει να φοβάται την δημόσια διαβούλευση, και μάλιστα πρέπει να την επιδιώκει.

Δημόσια διαβούλευση είναι η ροή επικοινωνίας από τους πολίτες προς τα όργανα λήψης αποφάσεων μέσω, χρήσης μηχανισμών, που πλέον είναι κοινός τόπος, για όλες τις πολιτισμένες χώρες. Είναι η δυνατότητα πραγματικού διαλόγου μεταξύ πολιτών και Κυβέρνησης. Με τον επώνυμο δημόσιο διάλογο πετυχαίνει ένας νομοθέτης τα μέγιστα:

• Εξασφάλιση και ενθάρρυνση της ευρείας συμμετοχής σε όλα τα στάδια της πολιτικής από την χάραξη μέχρι την εφαρμογής της.
• Διαφάνεια τόσο για αυτούς που λαμβάνουν αποφάσεις όσο και για το ευρύ κοινό.
• Λογοδοσία των φορέων που συμμετέχουν για τα συμφέροντα που εκπροσωπούν.
• Αποτελεσματικότητα με την κατανόηση της μιας πλευράς από την άλλη.
• Ευκολία πρόσβασης στην διάχυση της δημόσιας πληροφορίας.

Κι αν τελικά προϋπάρχει η διάθεση να αναδειχθεί μια διαδικασία που να λειτουργεί δεσμευτικά ως προς τις επιλογές της κυβέρνησης, ίσως αρχίζουν να λύνονται προβλήματα…!

Μ' αυτά και τα άλλα… Υποβιβάζεται μια όντως σοβαρή (με ενστάσεις για την έκβασή της…) προσπάθεια προσέγγισης διαχρονικών προβλημάτων του χώρου της εκπαίδευσης και της εξέτασης υποψηφίων οδηγών.

http://www.zografos.com/News.aspx?id=105