Στην Ελλάδα τους λέμε ταλέντα. Και ας φτάνουν ή ξεπερνούν τα 20 χρόνια. Τι λέω τώρα; Εδώ τους λέμε ταλέντα στα 21, στα 22, στα 23. Περιμένουμε, στα αλήθεια τι; Να ωριμάσουν για να πάρουν ευκαιρίες. Στο εξωτερικό, όμως το πόσο γράφει στο διαβατήριο, δεν έχει σημασία. Μπορείς; Παίζεις. Δεν μπορείς, πας σπίτι σου. Στην Ολλανδία, υπάρχει ένα ρητό που λέει «δείξε μου κάποιον που έγινε 20 ετών και τον λένε ταλέντο να σου δείξω έναν που δεν θα γίνει ποτέ καλός παίκτης». Οι Γερμανοί επίσης δεν πάνε πίσω.Μόλις δουν ένα ταλέντο ξέρουν να το ξεχωρίσουν και μετά το ρίχνουν στα βαθιά. Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, γεννημένος τον Φλεβάρη του 1992, θα ήταν αναντικατάστατος αμυντικός χαφ στον Ολυμπιακό αν είχε μείνει στον Ολυμπιακό;
Στην Σάλκε, αντίθετα, ήδη παιχνίδι με παιχνίδι, σταθεροποιείται και δείχνει την ικανότητα του. Στο προχτεσινό 2-5 στο Μιλάνο κόντρα στην Ίντερ ήταν ο δεύτερος καλύτερος παίκτης των Γερμανών, πίσω από τον αειθαλή Ραούλ, σύμφωνα με όλες τις βαθμολογίες των πιο σοβαρών εντύπων.
Η Gazzetta dello sport, η κορυφαία αθλητική εφημερίδα της Ιταλίας, του έπλεξε το εγκώμιο, αναφέροντας πως έδειξε στους αμυντικούς χαφ των νερατζούρι, πως παίζεται η θέση! «Πριν ένα χρόνο, ο Καμπιάσο έδινε ρεσιτάλ κόντρα στην Τσέλσι, αλλά αυτός ο Ελληνας με το απόλυτα. ελληνικό όνομα υπενθύμισε στους χαφ του Λεονάρντο πως είναι να καλύπτεις πληθωρικά, την αμυντική σου γραμμή». Υπερβολικά σχόλια; Μπορεί.
Ωστόσο παραμένει η διαπίστωση πως ένα παιδί, που άλλωστε έγινε το 2007 ο νεότερος που αγωνίστηκε ποτέ σε ηλικία 15 ετών και 282ημερών στην Α’ εθνική, σε ένα ματς του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο, στο δικό μας αρρωστημένο ποδοσφαιρικό τοπίο θα περιοριζόταν σε κάποιες σποραδικές συμμετοχές. Κάποιο ματς στο Κύπελλο, ή σε ανούσια δεκάλεπτα , ακόμη και ημίχρονα προς το τέλος του πρωταθλήματος. Στη Σάλκε, τόσο ο Φέλιξ Μάγκατ που τον πήγε στο Γκεζελκίρχεν όσο και ο Ραλφ Ράγκνιγκ που τον διαδέχτηκε είδαν σε αυτόν, όχι απλά ένα ταλέντο, αλλά έναν κανονικό παίκτη.
Το ότι στη Σάλκε παίζει ως αμυντικός χαφ είναι ακόμη ένα χαστούκι στις συνήθειες του νεοέλληνα. Θυμάμαι τα επιτιμητικά σχόλια των ακροατών -προπονητών της εξέδρας στις ραδιοφωνικές εκπομπές το καλοκαίρι του 2009, αλλά και αρκετά σχόλια σε εφημερίδες, πως ο Τεμούρ Κετσπάγια, έκανε λάθος που τον έβαζε «εκτός θέσης» ως αμυντικό χαφ.
Όποιοι τολμήσαμε να γράψουμε τότε, μετά το ματς με την Σλόβαν πως, ίσως αυτή είναι η κανονική του θέση, «δεν ξέραμε τι λέμε» σύμφωνα με ειδήμονες των ελληνικών ποδοσφαιρικών καφενείων.
Φαίνεται πως μετά τον Κετσπάγια, και ο Μάγκατ με τον Ράγκνιγκ δεν ήξεραν τι έκαναν και, τώρα, ο Κυριάκος είναι ένα πραγματικό διαμάντι για την Σάλκε. Ένα διαμάντι που το κατεργάζονται εξαιρετικά οι Γερμανοί και που ουσιαστικά μας τον προσφέρουν έτοιμο και για την εθνική μας ομάδα. Το παιδί, ευτυχώς έφυγε γρήγορα από την παράνοια που συνοδεύει τα πάντα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και δείχνει με το παιχνίδι του μία ωριμότητα που δεν συνάδει με τα 19 του χρόνια. Στο ματς απέναντι στην Ίντερ δεν ένιωθες στιγμή πως ο Παπαδόπουλος ήταν παρείσακτος σε ένα γήπεδο που το χορτάρι του πατούσαν παίκτες εκατομμυρίων.
Αυτή η εικόνα οφείλει να αποτελέσει το έναυσμα για όποιον Έλληνα παίκτη ξεκινά τη καριέρα του. Για την ακρίβεια για όποιον είναι ακόμη σε ηλικία ικανή να τραβήξει το ενδιαφέρον ομάδων από καλά πρωταθλήματα. Και, φυσικά, εφόσον θα έχει πραγματική διάθεση να κάνει αληθινή καριέρα και όχι απλά να γίνει γνωστός, για να του δίνουν πρώτο τραπέζι στα μπουζούκια και να κυκλοφορεί με ακριβά αυτοκίνητα συνοδεύοντας μοντέλες.
Πάρης
