Αφιερωμένο στους γάμους των «γαλαζοαίματων»
Ανθρώπινο αίμα
Αίμα ανθρώπινο, γεμάτο κόκκινα αιμοσφαίρια
Αίμα άλικο
Θείο υγρό
Καρδιάς απόσταγμα
Ζωής αχθοφόρε.
Αίμα ανθρώπινο, «ευγενές» που χρίστηκες
Γαλάζιο βάφτηκες «ράτσας εκλεκτής»
Και ως πανάκριβο, σε προστατέψανε
Λόγχες και άρματα, όλμοι και πύραυλοι
Για να μείνεις ανόθευτο, αγνό, ιδιαίτερο
Σε φλέβες πάνλεπτες να κυκλοφοράς.
Αίμα ανθρώπινο, που ευτελίστηκες
Κόκκινο έμεινες «ράτσας φτηνής»
Και ως αχρείαστο, ποτάμια χύθηκες
Σ’ όρη, σε θάλασσες, σ’ οδούς, σε φάμπρικες
Για να γίνει η «φτήνια» σου βολική αξίας σύγκριση
Τι εσύ έτρεφες «κουφάρια χοντρά».
Αίμα ανθρώπινο, γεμάτο κόκκινα αιμοσφαίρια
Πώς γίνεται να διαβαθμίζεσαι
Και να σχετικοποιείσαι ακόμη κι εσύ!
Αργύρης Ολοκτσίδης
Ρητίνη Πιερίας
