Η τρισχιλιετής ιστορία μας, εύλογο είναι να βρίθει από ημερομηνίες ορόσημα. Που σφράγισαν την πορεία μας ως έθνος και καθόρισαν τη μορφή και τα όρια του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Η 19η Μαίου είναι μια σχετικά πρόσφατη ημερομηνία αναφοράς στις εκατοντάδες χιλιάδες των προγόνων μας που σφαγιάστηκαν στον μαρτυρικό Πόντο. Στις πατρογονικές τους εστίες, υπερασπιζόμενοι το αυτονόητο για τη φυλή μας, την Ποντιακή Φυλή :Την ελληνικότητά τους, που ευλαβικά διατήρησαν μέσα σε αιώνες σκότους και τυραννίας. Και που τελικά έπεσαν γιατί ήταν Έλληνες.
Η σχετικά πρόσφατη καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως ημέρα ς μνήμης και τιμής, δεν είναι ασφαλώς τυχαία. Αποδεικνύει αναμφισβήτητα τη σταδιακή μας ωρίμανση ως έθνους και την αποβολή ενοχικών συνδρόμων και προκαταλήψεων. Γιατί είναι ανάγκη να θυμόμαστε, ότι στον προσφυγικό ελληνισμό του Πόντου και της Μικράς Ασίας, στους Τραντέλληνες αυτούς τίποτε δεν χαρίστηκε. Και τα πρώτα χρόνια τους στην Μητροπολιτική Ελλάδα, που αμήχανη προσπαθούσε να διαχειριστεί την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής, ήταν μαρτυρικά. Μέσα από την καχυποψία των κάθε λογής ‘γηγενών’, την ιδιοκτησιακή αντίληψη για το κράτος από τους ‘παλαιοελλαδίτες’, την παντελή ένδεια μέσων και υποδομών, οι σύγχρονοι αυτοί ήρωες, κάνανε κράτος την Ελλάδα, τη ‘σκλάβα της Μελούνας’. Μπόλιασαν με το σφρίγος τους και την εργατικότητά τους μια ετερόκλητη κοινωνία, θωράκισαν την ελληνικότητα της Θράκης και της Μακεδονίας, βελτιστοποίησαν την αγροτική παραγωγή και έγιναν ο μοχλός ανάπτυξης του εμπορίου και της επιχειρηματικότητας.
Και επειδή λαοί χωρίς μνήμη είναι λαοί χωρίς μέλλον, η Ποντιακή Φυλή, κράτησε ζεστή τη μνήμη των πατρίδων. Αλώβητη την κληρονομιά και τον πολιτισμό των προγόνων. Και ήρθε η ώρα να διεκδικηθεί η αναγνώριση της γενοκτονίας. Όχι με διάθεση εκδικητικότητας, ούτε με πρόθεση αλυτρωτικού ρεβανσισμού. Αλλά για να δικαιωθούν τα θύματα και να μην επιτραπούν ποτέ ξανά θηριωδίες. Γιατί η λήθη για τις βαρβαρότητες είναι το εκκολαπτήριο για την επανάληψή τους.
Σήμερα ο Ποντιακός Ελληνισμός, είναι ένα από τα ζωντανότερα κομμάτια του έθνους. Με οικουμενικά σημεία αναφοράς και υπερκρατική δικτύωση. Στοιχεία σύμφυτα με τη γέννηση και την ιστορική διαδρομή του ελληνικού έθνους. Με αξίες και σταθερές, μεταξύ των οποίων κυρίαρχη είναι η απότιση τιμής στη μνήμη των προγόνων. Και η μεγαλύτερη τιμή στη μνήμη τους ήταν και είναι η συνεχής προκοπή των απογόνων τους. Ο στόχος είναι καθαρός και η υποχρέωση των εργατικών και των αξίων δεδομένη.
