Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Φιλοξενία 25 βαριά ανάπηρων παιδιών

ΜΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΩΝ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΕΤΣΟΥ ΓΑΝΟΧΩΡΑΣ ΚΑΙ π. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΓ.ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

* ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΑΝΟΧΩΡΑΣ
* ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ

Με πρωτοβουλία του Εφημερίου π. Γεωργίου Βέτσου, 25 παιδιά με βαριές αναπηρίες καθώς και 10 εθελοντές συνοδοί τους φιλοξενήθηκαν στον Άγιο Νικόλαο Γανόχωρας.
Αυτά τα ανάπηρα παιδιά προέρχονται από τη μονάδα κοινωνικής φροντίδας του Αγίου Παντελεήμονα Θεσσαλονίκης, όπου Εφημέριος του ιδρύματος είναι ο π. Νικόλαος ο οποίος διατηρεί γνωριμία με τον Εφημέριο της Γανόχωρας π. Γεώργιο.
ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ
Οι δυο τους έκαναν τις απαραίτητες συνεννοήσεις και οργανώθηκε αυτή η εκδρομή με επισκέψεις στο Μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, στο Μοναστήρι του Οσίου Εφραίμ στην Κονταριώτισσα και στη συνέχεια έγινε η φιλοξενία στον Άγιο Νικόλαο Γανόχωρας.
Στην αίθουσα του Ναού πραγματοποιήθηκε γεύμα που ετοίμασαν και παρέθεσαν κυρίες του χωριού, ενώ προσφέρθηκε και γλυκό.
Όλα σχεδόν τα άτομα που ήρθαν στη Γανόχωρα, είναι καθηλωμένα σε αναπηρικά καροτσάκια, τους δόθηκε όμως η ευκαιρία για συζήτηση, για ανταλλαγή σκέψεων, για αστεία, ανέκδοτα κλπ.
Η αναχώρηση έγινε στις 3.00 το απόγευμα με κατεύθυνση το ίδρυμα του Αγίου Παντελεήμονα στη Θεσσαλονίκη, δόθηκε όμως η υπόσχεση ότι θα έρθουν ξανά στην Πιερία και ιδιαίτερα στην Ενορία του Αγίου Νικολάου Γανόχωρας.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ
Παρούσα στη συνάντηση αυτή ήταν και η πρόεδρος του συλλόγου πολυτέκνων, Ασημίνα Πούλιου, η οποία μετά την αναχώρηση των παιδιών αυτών καθώς και των συνοδών τους, δήλωσε μεταξύ άλλων:
«Το μεγάλο δίδαγμα για όλες τις κυρίες που παραβρέθηκαν σ’ αυτή τη διακονία ήταν ότι αν πρέπει να μιλάμε για προβλήματα της ζωής, αυτές οι αναπηρίες είναι πραγματικά προβλήματα και όχι κάποια ανούσια που επικαλούμαστε σαν δήθεν προβλήματα στη ζωή μας. Ευχόμαστε να γίνονται παρόμοιες συναντήσεις, όπως επίσης ευχόμαστε να παρακινούνται και άλλοι φορείς της κοινωνίας μας και να προσφέρουν φιλοξενία, αγάπη και χαρά σ’ αυτά τα παιδιά που είναι καθηλωμένα στα αναπηρικά τους καροτσάκια».