 |
Είναι ώρα να διαλέξουμε όχθη. Από τη μια οι μαυραγορίτες, οι ρουφιάνοι και οι δοσίλογοι, οι ενσωματωμένοι στην κοίτη της κρίσης. Κι από την άλλη πολεμιστές και ποιητές. Ήρωες της καθημερινότητας και του δέους της φύσης. Οι άφοβοι. Ο καθένας κι η κάθε μια από μας πρέπει θαρρώ, ελπίζω, παλεύω, να ξυπνάει και να κοιμάται, να δουλεύει και να ερωτεύεται, να πονάει και να λυγάει έστω, με την αυτοπροσταγή: Διάλεξε πλευρά του ποταμού. Δε γίνεται αλλιώς και δεν πάει το ποτάμι κόντρα. Χύνεται στη θάλασσα. 'Η θα την μολύνει με τα πτώματα τα ηθικά και πολιτικά των ρουφιάνων της καταστροφής ή θα ευωδιάσουν τα ύδατα της γης από τους θυσιασμένους για να μη στερέψουν οι πηγές.
Η «κρίση», όπως τη λένε, την πουλάνε και την αγοράζουν, είναι, σύντροφοι και φίλοι μου κι αντίπαλοι και ψαγμένοι και αδαείς, μια στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μια στιγμή, ίση με το θάνατο και συνάμα ίση με τη ζωή. Είναι μια επιλογή. Τόσο κρίσιμη όσο η τρίχα του σύμπαντος που χωρίζει το φως από το σκοτάδι. Το εκούσιο φως. Το εκούσιο σκοτάδι. Δεν είναι μοίρα. Δεν είναι αναπόδραστο φυσικό φαινόμενο. Δεν είναι η δική μας κρίση. Είναι αλλονών. Της απέναντι απ' των πολεμιστών - ποιητών όχθης του ποταμού. Όσο κερδίζουν τόσο θα λιγοστεύουμε οι ζωντανοί. Θα λιγοστεύουμε οι ελεύθεροι. Όσο χάνουν τόσο περισσότεροι θα γινόμαστε. Ικανοί να καθαρίσουμε το ποτάμι. Να ποτίσουμε τους κάμπους. Ν' αλαφρώσουμε τα βουνά από τους πάγους. Να κολυμπήσουμε και να ψαρέψουμε σε ελεγμένα από φράγματα και ημερωμένα από τη φύση ποταμίσια νερά.
Αν την ώρα τούτη διαλέξουμε την πλευρά του ποταμού, θα φτιάξουμε γέφυρες και πόλεις ανθρώπων και χωριά χορτασμένων απέναντι. Εκεί που τη γη τη διαφεντεύουν οι λύκοι.
Όποιος θέλει να δει βλέπει. Δεν απαντάει στις ερωτήσεις του εχθρού. Δεν τις ακούει. Εκτοξεύει τις δικές του κι έχει και τις απαντήσεις, επειδή τ' αυτιά και η καρδιά του είναι ανοιχτά. Οιωνοσκόπους είχαν και πλήρωναν οι βασιλιάδες και τα ιερατεία. Γιατί είχαν μαζί με τους χρησμούς και το κρέας, τα σφάγια της «μεγάλης» θυσίας. Ας πάρουμε το κρέας στα χέρια μας κι ας μείνουν με τους χρησμούς. Αλλιώς για να ζήσουμε θα πρέπει να υποδουλωθούμε σ' αυτούς. Διάλεξε πλευρά του ποταμού. Απάντησε με την κρίση σου στην «κρίση»...
Η «κρίση», όπως τη λένε, την πουλάνε και την αγοράζουν, είναι, σύντροφοι και φίλοι μου κι αντίπαλοι και ψαγμένοι και αδαείς, μια στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μια στιγμή, ίση με το θάνατο και συνάμα ίση με τη ζωή. Είναι μια επιλογή. Τόσο κρίσιμη όσο η τρίχα του σύμπαντος που χωρίζει το φως από το σκοτάδι. Το εκούσιο φως. Το εκούσιο σκοτάδι. Δεν είναι μοίρα. Δεν είναι αναπόδραστο φυσικό φαινόμενο. Δεν είναι η δική μας κρίση. Είναι αλλονών. Της απέναντι απ' των πολεμιστών - ποιητών όχθης του ποταμού. Όσο κερδίζουν τόσο θα λιγοστεύουμε οι ζωντανοί. Θα λιγοστεύουμε οι ελεύθεροι. Όσο χάνουν τόσο περισσότεροι θα γινόμαστε. Ικανοί να καθαρίσουμε το ποτάμι. Να ποτίσουμε τους κάμπους. Ν' αλαφρώσουμε τα βουνά από τους πάγους. Να κολυμπήσουμε και να ψαρέψουμε σε ελεγμένα από φράγματα και ημερωμένα από τη φύση ποταμίσια νερά.
Αν την ώρα τούτη διαλέξουμε την πλευρά του ποταμού, θα φτιάξουμε γέφυρες και πόλεις ανθρώπων και χωριά χορτασμένων απέναντι. Εκεί που τη γη τη διαφεντεύουν οι λύκοι.
Όποιος θέλει να δει βλέπει. Δεν απαντάει στις ερωτήσεις του εχθρού. Δεν τις ακούει. Εκτοξεύει τις δικές του κι έχει και τις απαντήσεις, επειδή τ' αυτιά και η καρδιά του είναι ανοιχτά. Οιωνοσκόπους είχαν και πλήρωναν οι βασιλιάδες και τα ιερατεία. Γιατί είχαν μαζί με τους χρησμούς και το κρέας, τα σφάγια της «μεγάλης» θυσίας. Ας πάρουμε το κρέας στα χέρια μας κι ας μείνουν με τους χρησμούς. Αλλιώς για να ζήσουμε θα πρέπει να υποδουλωθούμε σ' αυτούς. Διάλεξε πλευρά του ποταμού. Απάντησε με την κρίση σου στην «κρίση»...
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
