Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ

Οι δραματικές διαστάσεις που παίρνει πλέον η ανεργία στη χώρα μας, η οποία επισήμως αποτυπώνεται από την ΕΛΣΑΤ στο 15,9% (787.229 άτομα), αλλά στην πράξη έχει ήδη ξεπεράσει το 1.000.000 άτομα, είναι το αποτέλεσμα της πιο άγριας νεοφιλελεύθερης αντεργατικής -αντιλαϊκής πολιτικής του Μνημονίου.
Για πρώτη φορά στα χρονικά, το σύνολο των απασχολουμένων της χώρας, είναι μικρότερο από τους άνεργους και μη απασχολούμενους. Η οικονομία και η κοινωνία δεν μπορούν να αντέξουν τέτοια δυσβάσταχτα ποσοστά ανεργίας.
Σήμερα δεν υπάρχει ελληνικό νοικοκυριό που να μην υπάρχει άνεργος και να μην βιώνει τις εφιαλτικές παρενέργειες της ανεργίας, που δεν είναι άλλες από τη φτώχεια, την οικονομική και κοινωνική περιθωριοποίηση, τη ψυχολογική καταρράκωση.
Παρ' όλα αυτά, η Κυβέρνηση επιμένει στις νεοφιλελεύθερες αποτυχημένες συνταγές εντείνοντας την καταστολή και τη βία απέναντι στους εργαζόμενους και προετοιμάζοντας το έδαφος για την επιβολή ενός νέου πιο άγριου και καταστροφικού Μνημονίου.
Στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων, η Κυβέρνηση ήδη έχει έρθει σε συμφωνία με την Τρόικα, για την πλήρη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.
Συμφώνησαν:
• Να διευρυνθεί η χρήση συμβάσεων ορισμένου χρόνου και μερικής απασχόλησης.
• Να προωθηθούν οι ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις με στόχο τη περαιτέρω μείωση μισθών.
• Να εφαρμοστεί η αυξομείωση του ωραρίου εργασίας.
• Να προχωρήσει το χρονοδιάγραμμα των παρεμβάσεων στο ασφαλιστικό.
• Να προχωρήσουν οι μειώσεις των επικουρικών συντάξεων.
• Άμεσα να παρουσιαστεί η λίστα (περικοπή) βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.
Απέναντι σε όλα αυτά, οι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες πρέπει να ενταθούν και να επιβάλλουν την απεμπλοκή της χώρας από το καταστροφικό Μνημόνιο, δημιουργώντας τις πολιτικές προϋποθέσεις για μια άλλη πορεία της χώρας. Μιας πορείας που προϋποθέτει, την επαναδιαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους με στόχο τη διαγραφή ενός πολύ μεγάλου μέρους του και την αναπτυξιακή παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας με ριζική αναδιανομή εισοδημάτων προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.

ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ