Με έκπληξη και απορία διαβάσαμε όσα γράφει σήμερα -στο μπλογκ που φιλοξενεί και εμάς- ο υποψήφιος με την Α.Α.Κ Πιερίας Δημήτρης Γάτας (εφεξής Δ.Γ.), ότι δηλαδή η ΟΛΜΕ είναι «αποκομμένη από την καθημερινότητα του εκπαιδευτικού», «αποκομμένη από τον εκπαιδευτικό της τάξης» και άλλα τέτοια.
Και καθόλου δε διαφωνούμε γενικά με αυτές τις διαπιστώσεις. Η ΟΛΜΕ άλλωστε τη διετία που πέρασε, στήριξε το σχολείο της αγοράς και της επιχειρηματικότητας, το Ν. 3848/2010, την επιλογή στελεχών εκπαίδευσης, το διευθυντή ως «αξιολογητή» και μάνατζερ. Μάλιστα ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ (κυρίαρχες δυνάμεις στην Ομοσπονδία) δε θα μπορούσαν να κινηθούν με τόση ευκολία, να στηρίζουν με τόση άνεση τις αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση, εάν δεν είχαν τη στήριξη της ΣΥΝεργασίας, και σε αρκετές περιπτώσεις και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ (διπλό ανισότιμο σχολικό δίκτυο, «αυτονομία σχολικής μονάδας», Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας, συμμετοχή στο ΕΣΥΠ κ.ά.).
Η παράταξη όμως του Δ.Γ., η ΑΑΚ, είναι αυτή ακριβώς που στέλνει τους αντιπροσώπους της στα συνέδρια της ΟΛΜΕ να ψηφίζουν ΣΥΝεργασία και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (στο προηγούμενο μάλιστα συνέδριο ο ένας της αντιπρόσωπος ψήφισε ΣΥΝεργασία και ο άλλος ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ). Και είναι τόσο η μία παράταξη όσο και η άλλη αυτές που συγκροτούν, χρόνια τώρα, την πλειοψηφία στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, μαζί με την ΠΑΣΚ ασφαλώς, όταν στην κυβέρνηση βρίσκονται οι Βένετοι, μαζί με τη ΔΑΚΕ βεβαίως, όταν στην κυβέρνηση βρίσκονται οι Πράσινοι. Η ΑΑΚ επιπλέον έχει την «ευελιξία», καθότι είναι συν τοις άλλοις «ακομμάτιστη», να συντάσσεται σε τοπικό επίπεδο και με τη ΔΑΚΕ και με την ΠΑΣΚ, την τελευταία δε φορά που «κατέβασε» πλαίσιο η ΕΛΜΕ Πιερίας στη Γ.Σ. των προέδρων, είχε ψηφιστεί αυτό από την ΠΑΣΚ και την ΑΑΚ. Και καλώς, με γεια τους και χαρά τους. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τον καιροσκοπισμό τους και τον εν γένει ρόλο τους. Αλλά να μιλά ο Δ.Γ. της ΑΑΚ για «κομματικό συνδικαλισμό» και άλλα τέτοια ηχηρά, τούτο είναι ψευτιά γιγαντιαία και υποκρισία.
Αναφέρεται, επίσης, ο Δ.Γ. και στην ΕΣΑΚ-ΔΕΕ, το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το Π.Α.ΜΕ, με ύφος και περιεχόμενο ευθέως παγκαλικό και αδώνειο, γράφοντας και πάλι ψέματα και γλιστρώντας στον αντικομμουνισμό (φτηνής μάλιστα κοπής).
Κάπου εδώ όμως θα πάψουμε να παρακολουθούμε τα μαργαριτάρια του και τη «φωνή ενότητας» της παράταξής του. Η «ενότητά» τους είναι ο συντονισμός και ο συνταυτισμός με τους κάθε λογής Παναγόπουλους και τους εδώ εκπροσώπους τους, ενώ αποκαλούν «μοναχικούς» και «διασπαστές» τις ταξικές συσπειρώσεις και τα ταξικά συνδικάτα, τους μόνους που παλεύουν για την πραγματική ενότητα των εργαζομένων, την ταξική ενότητα. Ο κατήφορός τους δε φαίνεται να έχει τέλος.
Τη Δευτέρα 9 Μαΐου οι εκπαιδευτικοί, στις εκλογές για αντιπροσώπους για το 15ο συνέδριο της ΟΛΜΕ, μπορούν να κάνουν την αγανάκτησή τους δύναμη. Μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, δυναμώνοντας την ΕΣΑΚ-ΔΕΕ, το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το Π.Α.ΜΕ, η μόνη δύναμη που μπορεί σήμερα να γίνει το αντίπαλο δέος στη βάρβαρη αντι-εκπαιδευτική και αντιλαϊκή πολιτική. Καλό βόλι.
