Μέσα στην δίνη της οικονομικής κατάρρευσης και την απειλή της χρεοκοπίας, είναι ίσως λογικό να ακούγονται απόψεις και αφορισμοί για όλες τις επαγγελματικές ομάδες. Αυτό γίνεται επειδή:
1. επιρρίπτοντας την όποια ευθύνη στους άλλους, μας κάνει να αισθανόμαστε λιγότερο ή καθόλου ένοχοι εμείς οι ίδιοι.
2. νομίζουμε ότι με αυτό τον τρόπο θα στρέψουμε τα όποια οικονομικά μέτρα θα ληφθούν, από την εκάστοτε κυβέρνηση, στους άλλους και έτσι θα τη γλιτώσουμε εμείς.
3. έτσι μας έμαθαν να σκεφτόμαστε (δεν υπάρχει συλλογικότητα αλλά προσωπικό συμφέρον).
4. κάποιοι νομίζουν ότι με το να απολυθούν κάποιοι (δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι) θα έχουν ευκαιρία να προσληφθούν αυτοί,
έτσι λοιπόν για κάποιους φταίνε οι Δημόσιοι Υπάλληλοι (ΔΔ) που δεν δουλεύουν και πληρώνονται, για άλλους φταίνε οι Γιατροί που παίρνουν φακελάκια από τους ασθενείς και προμήθειες από τις φαρμακευτικές εταιρίες , για άλλους φταίνε οι δικηγόροι – δικαστές που δεν αποδίδουν δικαιοσύνη, για άλλους φταίνε οι Ελεύθεροι Επαγγελματίες που φοροδιαφεύγουν και εισφοροδιαφεύγουν, για άλλους φταίνε οι αγρότες που εισπράττουν τις επιδοτήσεις και δεν παράγουν κλπ.
θα μπορούσα να αναφέρω ακόμη πολλά άλλα επαγγέλματα με συγκεκριμένες κατηγορίες αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Η ΟΥΣΙΑ της υπόθεσης είναι να κατανοήσουμε ότι κάθε μια θέση εργασίας που χάνεται στοιχίζει ΕΜΜΕΣΑ σε όλους τους άλλους.
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι η απώλεια μιας θέσης εργασίας σημαίνει απώλεια διαθέσιμου εισοδήματος, απώλεια κατανάλωσης, απώλεια εισοδήματος για κάποιες άλλες επαγγελματικές ομάδες και απώλεια εσόδων του κράτους κτλ.
Επειδή πολλά λέγονται για τους Δημοσίους Υπαλλήλους θέλω να αναλύσω το κόστος της μισθοδοσίας τους αλλά και το όφελος που προκύπτει από αυτούς. Πρώτα όμως θα κάνουμε κάποιες υποχρεωτικές απλουστεύσεις για να γίνει απολύτως κατανοητό:
Έστω λοιπόν ένας Δημόσιος Υπάλληλος ο οποίος αμείβετε με καθαρό ποσό 17.000,00 ευρώ ετησίως. Αυτό είναι το ποσό που εισπράττουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι ΔΔ και το οποίο πηγαίνει εξολοκλήρου στην κατανάλωση και όχι στην αποταμίευση. Από τις 17.000,00 ευρώ, το 18% (μέσος όρος ΦΠΑ) επιστέφει στο κράτος μέσω του ΦΠΑ (δηλαδή 3.060,00 ευρώ), το ποσό των 1.000,00 ευρώ επιστρέφει στο κράτος με μορφή Φόρου Εισοδήματος, το ποσό των 1.650,00 ευρώ επιστρέφει στο κράτος με τη μορφή των ειδικών φόρων κατανάλωσης (βενζίνη, πετρέλαιο, τσιγάρα, ποτά κλπ) και τελών κυκλοφορίας. Το σύνολο των φόρων είναι 5.710,00 ευρώ και το υπόλοιπο ποσό των 11.290,00 ευρώ αποτελεί εισόδημα άλλων επαγγελματικών κατηγοριών (Σούπερ Μάρκετ – Κρεοπωλεία, Μανάβικα, ένδυση - υπόδηση κλπ). Όταν το ποσό των 11.290,00 πάει από την μια επαγγελματική κατηγορία ως αμοιβή σε μία άλλη και στη συνέχεια σε άλλη, αυτός ο συνεχόμενος κύκλος παράγει εισοδήματα και παράλληλα τους αντίστοιχους φόρους – έσ!
οδα του κράτους. Με μαθηματική ακρίβεια το ποσό των 17.000,00 ευρώ του Δημοσίου Υπαλλήλου επιστρέφει ολόκληρο στα ταμεία του κράτους με μόλις τρείς κύκλους. Διαφορετικά θα λέγαμε ότι με το μισθό του Δημοσιου Υπαλλήλου, το κράτος συντηρεί ουσιαστικά άλλες τρεις οικογένειες μέχρις ότου επιστρέψουν στα ταμεία του οι 17.000,00 ευρώ που δαπάνησε για την πληρωμή του ΔΥ. Ο παραπάνω υπολογισμός έγινε με στοιχεία και νούμερα απολύτως λογικά. Εάν λοιπόν χαθεί μια θέση εργασίας (στο Δημόσιο ή Ιδιωτικό Τομέα) αυτό θα σημάνει και την μείωση του εισοδήματος ή ακόμη και την απόλυση άλλων τριων εργαζομένων.
Εάν το κράτος απολύσει το ΔΥ και το ποσό των 17.000,00 ευρώ αφαιρεθεί από την αγορά (για να πληρωθούν οι δανειστές μας), τότε το πρόβλημα θα πάει διαδοχικά και σε χρόνο εξαιρετικά σύντομο στις υπόλοιπες επαγγελματικές κατηγορίες.
Αυτό το συνειδητοποιήσαμε πάρα πολύ καλά με τα περιοριστικά μέτρα του περασμένου Μαΐου και μόλις σε ένα χρόνο η αγορά (Ιδιωτικός Τομέας) βίωσε πολύ έντονα την ύφεση και την φτώχεια.
Επομένως πρέπει κάποιος να εξηγήσει σε όλους τους Έλληνες ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα της χώρας.
Ο ΣΩΣΤΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΗ ΤΟΥ ΛΥΣΗ.
Το πρόβλημα λοιπόν της χώρας μας εντοπίζεται σε τρία επίπεδα:
1. στην κοινωνία
2. στην πολιτική
3. στην οικονομία
Στο πρώτο επίπεδο την «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», πρέπει να εντάξουμε την φτωχή παιδεία μας, την παραμορφωμένη κουλτούρα μας, τον εγωισμό, την υποκρισία, την αδικία, την αδιαφορία, τον φιλοτομαρισμό, τα κακά επαγγελματικά πρότυπα κλπ τα οποία διαμόρφωσαν μια νοοτροπία του «δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται γύρω μου παρά μόνον να περνάω εγώ καλά». Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Ξεχάσαμε πολύ γρήγορα και αποβάλαμε από την κουλτούρα μας κάποια στοιχεία που μας έκαναν να ξεχωρίζουμε από τους άλλους λαούς και που με αυτά τα στοιχεία ξεπεράσαμε κατά το παρελθόν πολύ ποιο δύσκολες στιγμές. Ξεχάσαμε τι θα πει φιλότιμο, φιλοξενία, ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο, δικαιοσύνη, ισότητα, ισονομία, αλήθεια κλπ. Τα πάντα λειτουργούν υπό την φράση «εγώ κάνω την πολιτική μου», δηλαδή προσπαθώ να υποκρίνομαι για να τα έχω καλά με όλους.
Για το δεύτερο επίπεδο την «ΠΟΛΙΤΙΚΗ», δεν χρειάζεται να πω πολλά, θα πω μόνο αυτό που λέει όλος ο Ελληνικός ΛΑΟΣ: «το πολιτικό προσωπικό της χώρας, έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την όλη κατάσταση»
Για το τρίτο επίπεδο την «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» θα έλεγα ότι είναι το αποτέλεσμα των δύο πρώτων προβλημάτων. Οδηγηθήκαμε στην θέση αυτή λόγω τραγικών και ανεύθυνων επιλογών του παρελθόντος, από ανθρώπους τους οποίους όμως εμείς οι ίδιοι ψηφίζαμε. Έτσι δημιουργήσαμε μεγάλα δημοσιονομικά προβλήματα (πολλά έξοδα – ανύπαρκτα έσοδα) αλλά ταυτόχρονα δημιουργήσαμε λάθος αναπτυξιακό μοντέλο.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Για να λυθεί το πρόβλημα της χώρας μας, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να πάρουμε μια μεγάλη απόφαση:
να γίνουμε ειλικρινείς και έντιμοι
• απέναντι στους εαυτούς μας
• απέναντι τους συνανθρώπους μας
• απέναντι στο κράτος – στην πολιτεία – στην Ελλάδα
Ως πολίτες θα πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Ως ψηφοφόροι θα πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Ως ΕΛΛΗΝΕΣ θα πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα της ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Το τελευταίο δεν λύνετε με απολύσεις, μειώσεις μισθών, μειώσεις συντάξεων κλπ περιοριστικά μέτρα. Αυτά οδηγούν στην ύφεση και τη διόγκωση του προβλήματος. Το ζήσαμε τον τελευταίο χρόνο.
Τα χρήματα θα πρέπει να βρεθούν από εκεί που οδηγήθηκαν από τους επιτηδείους και δεν βοηθούν την οικονομία (λογαριασμούς τραπεζών, Of – shore κλπ).
Να γίνει άμεσα μια καταγραφή της περιουσιακής κατάστασης (ακίνητα – καταθέσεις – μετοχές – κλπ) όλων των Ελλήνων. Πρώτα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό (νυν και πρωην) , τους υπουργούς (νυν και πρωην), τους βουλευτές (νυν και πρωην), τους Γενικούς Γραμματείς των Υπουργείων (νυν και πρωην), τους Διοικητές Οργανισμών (νυν και πρωην), τους Περιφερειάρχες (νυν και πρωην), τους Νομάρχες (νυν και πρωην), τους Δημάρχους (νυν και πρωην), τους Δικαστικούς, τους Δημοσίους Υπαλλήλους, τους προμηθευτές Δημοσίου, τους εργολάβους δημοσίων – ιδιωτικών έργων, τους Γιατρούς, τους Δικηγόρους, τους Ελεύθερους Επαγγελματίες, τους Αγρότες κλπ και έτσι να φτάσει μέχρι τον τελευταίο Έλληνα πολίτη. Κατόπιν να γίνει διασταύρωση των εισοδημάτων που δήλωνε όλα τα προηγούμενα χρόνια με την σημερινή οικονομική – περιουσιακή του κατάσταση. Ότι δεν μπορεί να δικαιολογηθεί αποτελεί προϊών κλοπής από το κράτος. Εάν γίνει αυτό να είστε όλοι σας σίγουροι ότι όχ!
ι μόνον θα ξεχρεώσουμε αλλά θα αποκτήσουμε και πλεόνασμα για να δανείζουμε εμείς τους άλλους.
Αυτό είναι δύσκολο να γίνει γιατί θα υπάρξουν πολλές αντιδράσεις και κάθε μορφής αντιστάσεις από αυτούς που έχουν το χρήμα και θα το χάσουν. Η πλειοψηφία όμως των Ελλήνων που δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, θα πρέπει να το απαιτήσει και να το πετύχει. Με τον τρόπο αυτό θα ξεχωρίσουμε τους έντιμους και ηθικούς από τους ανέντιμους και διεφθαρμένους. Με τους μεν έντιμους και ηθικούς θα προχωρήσουμε στην επανίδρυση του κράτους και τους ανέντιμους και ανήθικους θα τους βάλουμε να πληρώσουν αυτά που όλα τα προηγούμενα χρόνια υπεξαίρεσαν από το κράτος, δηλαδή εμάς τους ίδιους.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΜΝΟΥΣ ΑΠΌ ΤΑ ΕΡΙΦΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ.
Αυτό πρέπει να κάνουμε και όχι να μας κάνουν να μαλώνουμε μεταξύ μας για να γλυτώσουν αυτοί τα κλεμμένα και να πίνουν εις υγείαν των κοροΐδων.
Χ.Π. ΚΑΤΕΡΙΝΗ
1. επιρρίπτοντας την όποια ευθύνη στους άλλους, μας κάνει να αισθανόμαστε λιγότερο ή καθόλου ένοχοι εμείς οι ίδιοι.
2. νομίζουμε ότι με αυτό τον τρόπο θα στρέψουμε τα όποια οικονομικά μέτρα θα ληφθούν, από την εκάστοτε κυβέρνηση, στους άλλους και έτσι θα τη γλιτώσουμε εμείς.
3. έτσι μας έμαθαν να σκεφτόμαστε (δεν υπάρχει συλλογικότητα αλλά προσωπικό συμφέρον).
4. κάποιοι νομίζουν ότι με το να απολυθούν κάποιοι (δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι) θα έχουν ευκαιρία να προσληφθούν αυτοί,
έτσι λοιπόν για κάποιους φταίνε οι Δημόσιοι Υπάλληλοι (ΔΔ) που δεν δουλεύουν και πληρώνονται, για άλλους φταίνε οι Γιατροί που παίρνουν φακελάκια από τους ασθενείς και προμήθειες από τις φαρμακευτικές εταιρίες , για άλλους φταίνε οι δικηγόροι – δικαστές που δεν αποδίδουν δικαιοσύνη, για άλλους φταίνε οι Ελεύθεροι Επαγγελματίες που φοροδιαφεύγουν και εισφοροδιαφεύγουν, για άλλους φταίνε οι αγρότες που εισπράττουν τις επιδοτήσεις και δεν παράγουν κλπ.
θα μπορούσα να αναφέρω ακόμη πολλά άλλα επαγγέλματα με συγκεκριμένες κατηγορίες αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Η ΟΥΣΙΑ της υπόθεσης είναι να κατανοήσουμε ότι κάθε μια θέση εργασίας που χάνεται στοιχίζει ΕΜΜΕΣΑ σε όλους τους άλλους.
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι η απώλεια μιας θέσης εργασίας σημαίνει απώλεια διαθέσιμου εισοδήματος, απώλεια κατανάλωσης, απώλεια εισοδήματος για κάποιες άλλες επαγγελματικές ομάδες και απώλεια εσόδων του κράτους κτλ.
Επειδή πολλά λέγονται για τους Δημοσίους Υπαλλήλους θέλω να αναλύσω το κόστος της μισθοδοσίας τους αλλά και το όφελος που προκύπτει από αυτούς. Πρώτα όμως θα κάνουμε κάποιες υποχρεωτικές απλουστεύσεις για να γίνει απολύτως κατανοητό:
Έστω λοιπόν ένας Δημόσιος Υπάλληλος ο οποίος αμείβετε με καθαρό ποσό 17.000,00 ευρώ ετησίως. Αυτό είναι το ποσό που εισπράττουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι ΔΔ και το οποίο πηγαίνει εξολοκλήρου στην κατανάλωση και όχι στην αποταμίευση. Από τις 17.000,00 ευρώ, το 18% (μέσος όρος ΦΠΑ) επιστέφει στο κράτος μέσω του ΦΠΑ (δηλαδή 3.060,00 ευρώ), το ποσό των 1.000,00 ευρώ επιστρέφει στο κράτος με μορφή Φόρου Εισοδήματος, το ποσό των 1.650,00 ευρώ επιστρέφει στο κράτος με τη μορφή των ειδικών φόρων κατανάλωσης (βενζίνη, πετρέλαιο, τσιγάρα, ποτά κλπ) και τελών κυκλοφορίας. Το σύνολο των φόρων είναι 5.710,00 ευρώ και το υπόλοιπο ποσό των 11.290,00 ευρώ αποτελεί εισόδημα άλλων επαγγελματικών κατηγοριών (Σούπερ Μάρκετ – Κρεοπωλεία, Μανάβικα, ένδυση - υπόδηση κλπ). Όταν το ποσό των 11.290,00 πάει από την μια επαγγελματική κατηγορία ως αμοιβή σε μία άλλη και στη συνέχεια σε άλλη, αυτός ο συνεχόμενος κύκλος παράγει εισοδήματα και παράλληλα τους αντίστοιχους φόρους – έσ!
οδα του κράτους. Με μαθηματική ακρίβεια το ποσό των 17.000,00 ευρώ του Δημοσίου Υπαλλήλου επιστρέφει ολόκληρο στα ταμεία του κράτους με μόλις τρείς κύκλους. Διαφορετικά θα λέγαμε ότι με το μισθό του Δημοσιου Υπαλλήλου, το κράτος συντηρεί ουσιαστικά άλλες τρεις οικογένειες μέχρις ότου επιστρέψουν στα ταμεία του οι 17.000,00 ευρώ που δαπάνησε για την πληρωμή του ΔΥ. Ο παραπάνω υπολογισμός έγινε με στοιχεία και νούμερα απολύτως λογικά. Εάν λοιπόν χαθεί μια θέση εργασίας (στο Δημόσιο ή Ιδιωτικό Τομέα) αυτό θα σημάνει και την μείωση του εισοδήματος ή ακόμη και την απόλυση άλλων τριων εργαζομένων.
Εάν το κράτος απολύσει το ΔΥ και το ποσό των 17.000,00 ευρώ αφαιρεθεί από την αγορά (για να πληρωθούν οι δανειστές μας), τότε το πρόβλημα θα πάει διαδοχικά και σε χρόνο εξαιρετικά σύντομο στις υπόλοιπες επαγγελματικές κατηγορίες.
Αυτό το συνειδητοποιήσαμε πάρα πολύ καλά με τα περιοριστικά μέτρα του περασμένου Μαΐου και μόλις σε ένα χρόνο η αγορά (Ιδιωτικός Τομέας) βίωσε πολύ έντονα την ύφεση και την φτώχεια.
Επομένως πρέπει κάποιος να εξηγήσει σε όλους τους Έλληνες ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα της χώρας.
Ο ΣΩΣΤΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΗ ΤΟΥ ΛΥΣΗ.
Το πρόβλημα λοιπόν της χώρας μας εντοπίζεται σε τρία επίπεδα:
1. στην κοινωνία
2. στην πολιτική
3. στην οικονομία
Στο πρώτο επίπεδο την «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», πρέπει να εντάξουμε την φτωχή παιδεία μας, την παραμορφωμένη κουλτούρα μας, τον εγωισμό, την υποκρισία, την αδικία, την αδιαφορία, τον φιλοτομαρισμό, τα κακά επαγγελματικά πρότυπα κλπ τα οποία διαμόρφωσαν μια νοοτροπία του «δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται γύρω μου παρά μόνον να περνάω εγώ καλά». Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Ξεχάσαμε πολύ γρήγορα και αποβάλαμε από την κουλτούρα μας κάποια στοιχεία που μας έκαναν να ξεχωρίζουμε από τους άλλους λαούς και που με αυτά τα στοιχεία ξεπεράσαμε κατά το παρελθόν πολύ ποιο δύσκολες στιγμές. Ξεχάσαμε τι θα πει φιλότιμο, φιλοξενία, ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο, δικαιοσύνη, ισότητα, ισονομία, αλήθεια κλπ. Τα πάντα λειτουργούν υπό την φράση «εγώ κάνω την πολιτική μου», δηλαδή προσπαθώ να υποκρίνομαι για να τα έχω καλά με όλους.
Για το δεύτερο επίπεδο την «ΠΟΛΙΤΙΚΗ», δεν χρειάζεται να πω πολλά, θα πω μόνο αυτό που λέει όλος ο Ελληνικός ΛΑΟΣ: «το πολιτικό προσωπικό της χώρας, έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την όλη κατάσταση»
Για το τρίτο επίπεδο την «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» θα έλεγα ότι είναι το αποτέλεσμα των δύο πρώτων προβλημάτων. Οδηγηθήκαμε στην θέση αυτή λόγω τραγικών και ανεύθυνων επιλογών του παρελθόντος, από ανθρώπους τους οποίους όμως εμείς οι ίδιοι ψηφίζαμε. Έτσι δημιουργήσαμε μεγάλα δημοσιονομικά προβλήματα (πολλά έξοδα – ανύπαρκτα έσοδα) αλλά ταυτόχρονα δημιουργήσαμε λάθος αναπτυξιακό μοντέλο.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Για να λυθεί το πρόβλημα της χώρας μας, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να πάρουμε μια μεγάλη απόφαση:
να γίνουμε ειλικρινείς και έντιμοι
• απέναντι στους εαυτούς μας
• απέναντι τους συνανθρώπους μας
• απέναντι στο κράτος – στην πολιτεία – στην Ελλάδα
Ως πολίτες θα πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Ως ψηφοφόροι θα πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Ως ΕΛΛΗΝΕΣ θα πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα της ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Το τελευταίο δεν λύνετε με απολύσεις, μειώσεις μισθών, μειώσεις συντάξεων κλπ περιοριστικά μέτρα. Αυτά οδηγούν στην ύφεση και τη διόγκωση του προβλήματος. Το ζήσαμε τον τελευταίο χρόνο.
Τα χρήματα θα πρέπει να βρεθούν από εκεί που οδηγήθηκαν από τους επιτηδείους και δεν βοηθούν την οικονομία (λογαριασμούς τραπεζών, Of – shore κλπ).
Να γίνει άμεσα μια καταγραφή της περιουσιακής κατάστασης (ακίνητα – καταθέσεις – μετοχές – κλπ) όλων των Ελλήνων. Πρώτα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό (νυν και πρωην) , τους υπουργούς (νυν και πρωην), τους βουλευτές (νυν και πρωην), τους Γενικούς Γραμματείς των Υπουργείων (νυν και πρωην), τους Διοικητές Οργανισμών (νυν και πρωην), τους Περιφερειάρχες (νυν και πρωην), τους Νομάρχες (νυν και πρωην), τους Δημάρχους (νυν και πρωην), τους Δικαστικούς, τους Δημοσίους Υπαλλήλους, τους προμηθευτές Δημοσίου, τους εργολάβους δημοσίων – ιδιωτικών έργων, τους Γιατρούς, τους Δικηγόρους, τους Ελεύθερους Επαγγελματίες, τους Αγρότες κλπ και έτσι να φτάσει μέχρι τον τελευταίο Έλληνα πολίτη. Κατόπιν να γίνει διασταύρωση των εισοδημάτων που δήλωνε όλα τα προηγούμενα χρόνια με την σημερινή οικονομική – περιουσιακή του κατάσταση. Ότι δεν μπορεί να δικαιολογηθεί αποτελεί προϊών κλοπής από το κράτος. Εάν γίνει αυτό να είστε όλοι σας σίγουροι ότι όχ!
ι μόνον θα ξεχρεώσουμε αλλά θα αποκτήσουμε και πλεόνασμα για να δανείζουμε εμείς τους άλλους.
Αυτό είναι δύσκολο να γίνει γιατί θα υπάρξουν πολλές αντιδράσεις και κάθε μορφής αντιστάσεις από αυτούς που έχουν το χρήμα και θα το χάσουν. Η πλειοψηφία όμως των Ελλήνων που δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, θα πρέπει να το απαιτήσει και να το πετύχει. Με τον τρόπο αυτό θα ξεχωρίσουμε τους έντιμους και ηθικούς από τους ανέντιμους και διεφθαρμένους. Με τους μεν έντιμους και ηθικούς θα προχωρήσουμε στην επανίδρυση του κράτους και τους ανέντιμους και ανήθικους θα τους βάλουμε να πληρώσουν αυτά που όλα τα προηγούμενα χρόνια υπεξαίρεσαν από το κράτος, δηλαδή εμάς τους ίδιους.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΜΝΟΥΣ ΑΠΌ ΤΑ ΕΡΙΦΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ.
Αυτό πρέπει να κάνουμε και όχι να μας κάνουν να μαλώνουμε μεταξύ μας για να γλυτώσουν αυτοί τα κλεμμένα και να πίνουν εις υγείαν των κοροΐδων.
Χ.Π. ΚΑΤΕΡΙΝΗ
