ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΩΝ
Χώρος κοινωνικού πολιτικού και πολιτιστικού
προβληματισμού και παρέμβασης
Α’ Πάροδος Βότση 5 (πεζόδρομος) Κατερίνη
ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΜΑΪΟΥ ΣΤΙΣ 8:30 μ.μ.
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ : IF.... (1968)
Ένα αριστούργημα από τον "οργισμένο" Βρετανό σκηνοθέτη Lindsay Anderson, τον σημαντικότερο εκπρόσωπο του κινήματος του "Free cinema". Αν και από το 1963 και μετά οι περισσότεροι σκηνοθέτες του κινήματος ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους, ο Lindsay Anderson παρέμεινε στις επάλξεις της αμφισβήτησης και με την ταινία του “Εάν..(1968)„ βίαιο χρονικό μιας μαθητικής εξέγερσης στην καταπίεση των δασκάλων τους, προκάλεσε πολλές συζητήσεις και ώθησε το "Free cinema" στα έσχατα όριά του.
Γυρισμένη στην σημαδιακή χρονιά των γεγονότων του γαλλικού Μάη, η ταινία αναφέρεται στην καταπίεση, την ιεραρχία και την δομή της εξουσίας μιας κοινωνίας, που έρχεται σε αντίθεση με το ατομικό, ενστικτώδες αίσθημα της ελευθερίας. Πλάθει μια πολιτική και κοινωνική αλληγορία χρησιμοποιώντας μπρεχτικά τεχνάσματα, μια εναλλαγή χρώματος και ασπρόμαυρου και με μια σουρεαλιστική ελευθερία, ασκεί έξυπνη κριτική στο παραδοσιακά καταπιεστικό εκπαιδευτικό σύστημα της Αγγλίας, χωρίς όμως να ξεχάσει τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα του κινηματογράφου.
Χώρος κοινωνικού πολιτικού και πολιτιστικού
προβληματισμού και παρέμβασης
Α’ Πάροδος Βότση 5 (πεζόδρομος) Κατερίνη
ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΜΑΪΟΥ ΣΤΙΣ 8:30 μ.μ.
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ : IF.... (1968)
Ένα αριστούργημα από τον "οργισμένο" Βρετανό σκηνοθέτη Lindsay Anderson, τον σημαντικότερο εκπρόσωπο του κινήματος του "Free cinema". Αν και από το 1963 και μετά οι περισσότεροι σκηνοθέτες του κινήματος ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους, ο Lindsay Anderson παρέμεινε στις επάλξεις της αμφισβήτησης και με την ταινία του “Εάν..(1968)„ βίαιο χρονικό μιας μαθητικής εξέγερσης στην καταπίεση των δασκάλων τους, προκάλεσε πολλές συζητήσεις και ώθησε το "Free cinema" στα έσχατα όριά του.
Γυρισμένη στην σημαδιακή χρονιά των γεγονότων του γαλλικού Μάη, η ταινία αναφέρεται στην καταπίεση, την ιεραρχία και την δομή της εξουσίας μιας κοινωνίας, που έρχεται σε αντίθεση με το ατομικό, ενστικτώδες αίσθημα της ελευθερίας. Πλάθει μια πολιτική και κοινωνική αλληγορία χρησιμοποιώντας μπρεχτικά τεχνάσματα, μια εναλλαγή χρώματος και ασπρόμαυρου και με μια σουρεαλιστική ελευθερία, ασκεί έξυπνη κριτική στο παραδοσιακά καταπιεστικό εκπαιδευτικό σύστημα της Αγγλίας, χωρίς όμως να ξεχάσει τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα του κινηματογράφου.
