ΩΣ ΕΔΩ κ. ΑΠΟΣΤΟΛΕ ΔΟΞΙΑΔΗ!!
Το 1983 εμφανίστηκε στα πράγματα ο Απόστολος Δοξιάδης με την ταινία του «Υπόγεια Διαδρομή» μια πλήρης αποτυχία, κρατικής παραγωγής.
Τον Ιανουάριο του 1992, ως τότε σύμβουλος κινηματογραφίας του ΥΠΠΟ, ο Απόστολος Δοξιάδης, ζητάει την εξαίρεση της ταινίας της Φρίντα Λιάπα από τα κρατικά βραβεία, καταγγέλλοντας ότι, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, δήθεν κακοποιήθηκε ένα ανήλικο παιδί για τις ανάγκες μιας σκηνής. Ένα τρομερό σκάνδαλο ξεσπά και για σειρά ημερών γίνεται πρωτοσέλιδο εφημερίδων και πρώτο θέμα των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων. Η Φρίντα αντικρούει τις άθλιες συκοφαντίες και καταγγέλλει τον σύμβουλο του ΥΠΠΟ για αναβίωση της λογοκρισίας. Η Μελίνα Μερκούρη, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Ζιλ Ντασέν, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Νίκος Κούνδουρος και άλλοι τάσσονται με το μέρος της. Ο εισαγγελέας ασκεί αυτεπάγγελτη δίωξη, και η Φρίντα, η μητέρα του παιδιού και οι παραγωγοί της ταινίας καλούνται στην ανακρίτρια.
Το Φεβρουάριο του 1992 ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, με δήλωσή του στην Ημερήσιο Τύπο ζητάει την παραίτηση του Απόστολου Δοξιάδη, μετά από αυτά τα τραγικά γεγονότα. Αμέσως, η τότε Υπουργός Πολιτισμού, Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη «παραιτεί» τον Απόστολο Δοξιάδη.
Τέλη Οκτωβρίου του 1992, η Φρίντα Λιάπα μπαίνει στο νοσοκομείο, σε κακή σωματική κατάσταση. Οι εξετάσεις αποκαλύπτουν έναν ευμεγέθη όγκο στον εγκέφαλο. Το Νοέμβριο, υποβάλλεται σε επέμβαση στη Νέα Υόρκη, και η βιοψία δείχνει ότι ο όγκος είναι κακοήθης.
Αρχές 1993: «Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθήνας, με απαλλακτικό βούλευμα (το 2826/93), αποφαίνεται, μετά την εξέταση του ανακριτικού υλικού, ότι δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί κατηγορία κατά της Φρίντας Λιάππα, της μητέρας του παιδιού και των παραγωγών της ταινίας για κακοποίηση ανηλίκου.
Τέλη του 1993, η υγεία της Φρίντα Λιάπα αρχίζει να επιδεινώνεται με γρήγορους ρυθμούς.
Μετά από αυτό το φιάσκο, ο Απόστολος Δοξιάδης εξαφανίστηκε από τον κόσμο του Πολιτισμού. Το 1996 άρχισε να απασχολεί τον Τύπο, πάλι, και τα κανάλια με τις δικαστικές διαμάχες, με την τότε γυναίκα του, χρησιμοποιώντας ακόμα και την ίδια του την κόρη.
Η ίδια του η γυναίκα καταθέτει τότε: «....ότι ο πρώην σύζυγός της Απόστολος Δοξιάδης από την εποχή που ήταν ακόμα παντρεμένοι την ζήλευε φριχτά και για το λόγο αυτό έβαζε κατά καιρούς ανθρώπους να την παρακολουθούν. Όπως η ίδια είχε αναφέρει σε φιλικό της κύκλο ο Απόστολος Δοξιάδης φανταζόταν πως η ίδια είχε αναρίθμητους εραστές και για το λόγο αυτό την παρακολουθούσε και παρακολουθούσε και το κινητό της τηλέφωνο…». Επιδιδόταν σε τηλεφωνικές υποκλοπές.
Τέλος του 2007 και 2008, και ενώ είχε εντελώς εξαφανιστεί από προσώπου γης, διορίστηκε επικεφαλής σε μια επιτροπή που σύστησε ο τότε Υπουργός Πολιτισμού Βουλγαράκης και Μιχάλης Λιάπης στην συνέχεια, για την δημιουργία νέου κινηματογραφικού Νόμου. Αυτός ο Νόμος απερρίφθη όμως από τον τότε Υπουργό Αντώνη Σαμαρά.
Αργότερα, την ίδια περίοδο το 2008 που συγκλονίζεται η Ελλάδα και στην συνέχεια όλη η Ευρώπη από τον ξεσηκωμό των νέων ανθρώπων, ο Απόστολος Δοξιάδης μαζί με γνωστή ομάδα του συστήματος ξεσπάνε απέναντι σε νέους ανθρώπους επειδή διέκοψαν μια παράσταση. (Σιγά τα αυγά!!)
110 ηθοποιοί όλων των γενιών συνυπέγραψαν κείμενο συμπαράστασης προς τους νέους που διέκοψαν την παράσταση, ένα ηχηρό χαστούκι στον Απόστολο Δοξιάδη και στην παρέα του τότε.
Αρχές Οκτωβρίου του 2009 , όταν βλέπει ότι αλλάζει το πολιτικό τοπίο, εντάσσεται στην ομάδα της Μαρίας Δαμανάκη υποψηφίας του ΠΑΣΟΚ, στηρίζοντάς την και προσωπικά και οικονομικά με την επιθυμία ότι θα γινόταν Υπουργός Πολιτισμού.
Τέλη Οκτωβρίου του 2009, με νέα πια κυβέρνηση, μπήκε πάλι επικεφαλής ενός κειμένου-Ανοικτή Επιστολή προς τον Υπουργό Πολιτισμού, προσβλητική προς τα κινηματογραφικά σωματεία που ζητάνε αξιοκρατία και διαφάνεια, στηρίζοντας πάλι το σύστημα.
Από τον Δεκέμβριο του 2009 και όλο το 2010 μέχρι 2011, αρθρογραφεί στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» τις Κυριακές, με αφελή κείμενα στηρίζοντας κάθε τι μέτριο και αναξιοκρατικό και φυσικά την προστατευόμενή του Μαρία Δαμανάκη (η οποία πολλές φορές κάνει αρχηγικές εμφανίσεις) βρίζοντας τα κόμματα της Αριστεράς και φυσικά δεν ξεχνάει κάθε φορά να επιτίθεται στην Νέα Δημοκρατία και προσωπικά στον Αντώνη Σαμαρά που του πέταξε τον νόμο στα σκουπίδια. (Σε τέτοιο σημείο φτάνει η εκδικητικότητά του.)
Έτσι φτάνει στο τελευταίο στάδιο του εξευτελισμού με το κείμενο «ΤΟΛΜΗΣΤΕ», αρχές Ιουνίου του 2011, αμαυρώνοντας το όλο κίνημα των «αγανακτισμένων», σε μια στιγμή μάλιστα που απειλείται η ύπαρξή μας σαν έθνος και σαν λαός, εξυμνώντας το Δ.Ν.Τ. Έτσι, με την ομάδα του παίρνουν σβάρνα όλα τα κανάλια για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, μιας που το κράξιμο που έφαγαν από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού ήταν τεράστιο. Μαζί του η ίδια γνωστή συντηρητική ομάδα, ομάδα του συστήματος, Βαλτινός, Μάρκαρης, Θεοδωρόπουλος και άλλοι.
Αυτός είναι ο Δοξιάδης, που την «Υπόγεια Διαδρομή» του την φέρνουμε στο φώς.
Μείνετε συντονισμένοι…
«Αγανακτισμένοι» Καλλιτέχνες
που κάθε βράδυ ξενυχτάμε τον «νεκρό» στο Σύνταγμα
Το 1983 εμφανίστηκε στα πράγματα ο Απόστολος Δοξιάδης με την ταινία του «Υπόγεια Διαδρομή» μια πλήρης αποτυχία, κρατικής παραγωγής.
Τον Ιανουάριο του 1992, ως τότε σύμβουλος κινηματογραφίας του ΥΠΠΟ, ο Απόστολος Δοξιάδης, ζητάει την εξαίρεση της ταινίας της Φρίντα Λιάπα από τα κρατικά βραβεία, καταγγέλλοντας ότι, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, δήθεν κακοποιήθηκε ένα ανήλικο παιδί για τις ανάγκες μιας σκηνής. Ένα τρομερό σκάνδαλο ξεσπά και για σειρά ημερών γίνεται πρωτοσέλιδο εφημερίδων και πρώτο θέμα των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων. Η Φρίντα αντικρούει τις άθλιες συκοφαντίες και καταγγέλλει τον σύμβουλο του ΥΠΠΟ για αναβίωση της λογοκρισίας. Η Μελίνα Μερκούρη, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Ζιλ Ντασέν, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Νίκος Κούνδουρος και άλλοι τάσσονται με το μέρος της. Ο εισαγγελέας ασκεί αυτεπάγγελτη δίωξη, και η Φρίντα, η μητέρα του παιδιού και οι παραγωγοί της ταινίας καλούνται στην ανακρίτρια.
Το Φεβρουάριο του 1992 ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, με δήλωσή του στην Ημερήσιο Τύπο ζητάει την παραίτηση του Απόστολου Δοξιάδη, μετά από αυτά τα τραγικά γεγονότα. Αμέσως, η τότε Υπουργός Πολιτισμού, Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη «παραιτεί» τον Απόστολο Δοξιάδη.
Τέλη Οκτωβρίου του 1992, η Φρίντα Λιάπα μπαίνει στο νοσοκομείο, σε κακή σωματική κατάσταση. Οι εξετάσεις αποκαλύπτουν έναν ευμεγέθη όγκο στον εγκέφαλο. Το Νοέμβριο, υποβάλλεται σε επέμβαση στη Νέα Υόρκη, και η βιοψία δείχνει ότι ο όγκος είναι κακοήθης.
Αρχές 1993: «Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθήνας, με απαλλακτικό βούλευμα (το 2826/93), αποφαίνεται, μετά την εξέταση του ανακριτικού υλικού, ότι δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί κατηγορία κατά της Φρίντας Λιάππα, της μητέρας του παιδιού και των παραγωγών της ταινίας για κακοποίηση ανηλίκου.
Τέλη του 1993, η υγεία της Φρίντα Λιάπα αρχίζει να επιδεινώνεται με γρήγορους ρυθμούς.
Μετά από αυτό το φιάσκο, ο Απόστολος Δοξιάδης εξαφανίστηκε από τον κόσμο του Πολιτισμού. Το 1996 άρχισε να απασχολεί τον Τύπο, πάλι, και τα κανάλια με τις δικαστικές διαμάχες, με την τότε γυναίκα του, χρησιμοποιώντας ακόμα και την ίδια του την κόρη.
Η ίδια του η γυναίκα καταθέτει τότε: «....ότι ο πρώην σύζυγός της Απόστολος Δοξιάδης από την εποχή που ήταν ακόμα παντρεμένοι την ζήλευε φριχτά και για το λόγο αυτό έβαζε κατά καιρούς ανθρώπους να την παρακολουθούν. Όπως η ίδια είχε αναφέρει σε φιλικό της κύκλο ο Απόστολος Δοξιάδης φανταζόταν πως η ίδια είχε αναρίθμητους εραστές και για το λόγο αυτό την παρακολουθούσε και παρακολουθούσε και το κινητό της τηλέφωνο…». Επιδιδόταν σε τηλεφωνικές υποκλοπές.
Τέλος του 2007 και 2008, και ενώ είχε εντελώς εξαφανιστεί από προσώπου γης, διορίστηκε επικεφαλής σε μια επιτροπή που σύστησε ο τότε Υπουργός Πολιτισμού Βουλγαράκης και Μιχάλης Λιάπης στην συνέχεια, για την δημιουργία νέου κινηματογραφικού Νόμου. Αυτός ο Νόμος απερρίφθη όμως από τον τότε Υπουργό Αντώνη Σαμαρά.
Αργότερα, την ίδια περίοδο το 2008 που συγκλονίζεται η Ελλάδα και στην συνέχεια όλη η Ευρώπη από τον ξεσηκωμό των νέων ανθρώπων, ο Απόστολος Δοξιάδης μαζί με γνωστή ομάδα του συστήματος ξεσπάνε απέναντι σε νέους ανθρώπους επειδή διέκοψαν μια παράσταση. (Σιγά τα αυγά!!)
110 ηθοποιοί όλων των γενιών συνυπέγραψαν κείμενο συμπαράστασης προς τους νέους που διέκοψαν την παράσταση, ένα ηχηρό χαστούκι στον Απόστολο Δοξιάδη και στην παρέα του τότε.
Αρχές Οκτωβρίου του 2009 , όταν βλέπει ότι αλλάζει το πολιτικό τοπίο, εντάσσεται στην ομάδα της Μαρίας Δαμανάκη υποψηφίας του ΠΑΣΟΚ, στηρίζοντάς την και προσωπικά και οικονομικά με την επιθυμία ότι θα γινόταν Υπουργός Πολιτισμού.
Τέλη Οκτωβρίου του 2009, με νέα πια κυβέρνηση, μπήκε πάλι επικεφαλής ενός κειμένου-Ανοικτή Επιστολή προς τον Υπουργό Πολιτισμού, προσβλητική προς τα κινηματογραφικά σωματεία που ζητάνε αξιοκρατία και διαφάνεια, στηρίζοντας πάλι το σύστημα.
Από τον Δεκέμβριο του 2009 και όλο το 2010 μέχρι 2011, αρθρογραφεί στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» τις Κυριακές, με αφελή κείμενα στηρίζοντας κάθε τι μέτριο και αναξιοκρατικό και φυσικά την προστατευόμενή του Μαρία Δαμανάκη (η οποία πολλές φορές κάνει αρχηγικές εμφανίσεις) βρίζοντας τα κόμματα της Αριστεράς και φυσικά δεν ξεχνάει κάθε φορά να επιτίθεται στην Νέα Δημοκρατία και προσωπικά στον Αντώνη Σαμαρά που του πέταξε τον νόμο στα σκουπίδια. (Σε τέτοιο σημείο φτάνει η εκδικητικότητά του.)
Έτσι φτάνει στο τελευταίο στάδιο του εξευτελισμού με το κείμενο «ΤΟΛΜΗΣΤΕ», αρχές Ιουνίου του 2011, αμαυρώνοντας το όλο κίνημα των «αγανακτισμένων», σε μια στιγμή μάλιστα που απειλείται η ύπαρξή μας σαν έθνος και σαν λαός, εξυμνώντας το Δ.Ν.Τ. Έτσι, με την ομάδα του παίρνουν σβάρνα όλα τα κανάλια για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, μιας που το κράξιμο που έφαγαν από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού ήταν τεράστιο. Μαζί του η ίδια γνωστή συντηρητική ομάδα, ομάδα του συστήματος, Βαλτινός, Μάρκαρης, Θεοδωρόπουλος και άλλοι.
Αυτός είναι ο Δοξιάδης, που την «Υπόγεια Διαδρομή» του την φέρνουμε στο φώς.
Μείνετε συντονισμένοι…
«Αγανακτισμένοι» Καλλιτέχνες
που κάθε βράδυ ξενυχτάμε τον «νεκρό» στο Σύνταγμα
