Η Στατιστική Υπηρεσία ανακοίνωσε χτες ότι οι άνεργοι ξεπέρασαν τους 800.000.
Την ίδια ώρα στις εφημερίδες υπήρχε η δήλωση ανώτατου κυβερνητικού παράγοντα ότι «διέμεινε στο ξενοδοχείο (...) με κόστος 435 ευρώ τη βραδιά, ιδιαιτέρως φθηνό για την πόλη και την εποχή».
Δεν έχει σημασία ποιο κυβερνητικό στέλεχος υπέγραψε αυτή την ανακοίνωση. Σημασία έχει εκείνο το «ιδιαίτερα φθηνό». Η νύχτα του είναι πιο ακριβή από το μηνιάτικο ενός ανέργου.
Κρατήσου εσύ που σου κόψανε χτες το ρεύμα, κρατήσου εσύ που το σπίτι σου βγαίνει σε πλειστηριασμό. Κρατήσου εσύ που χάνεις το επίδομα ανεργίας γιατί ξεπέρασες τους 12 μήνες στην ανεργία. Κρατήσου...
Μη σπάσεις την τηλεόραση την ώρα που ο Μπουτάρης δηλώνει «ο Στάλιν να 'ρθει να μιλήσει, θα του πω να μη μιλήσει».
***
Ζούνε σ' άλλη χώρα;
Οχι, σ' αυτήν ζούνε. Βέβαιοι ότι ένα σημαντικό μέρος του λαού που χρόνια του κάνουνε το μυαλό κιμά θα το καταπιεί κι αυτό. Θα κοιτά ξανά στο γυαλί κοκορομαχίες για το ποιος κυβερνητικός βουλευτής εκφράζει τις συκιές της Μεσηνίας και ποιος τους βαρβάτους της Αρκαδίας (αυτό ακριβώς προβλήθηκε σαν κεντρικό πολιτικό θέμα στα κανάλια).
Μη σπάσεις την τηλεόραση όταν σου φτύνει στη μούρη ότι «ο λόγος που πήγε εκεί η ανεργία είναι η προστασία του δημοσίου και οι φόροι στην επιχειρηματικότητα» (με καρμπόν η ίδια «ανάλυση» σε τρία κανάλια).
Πρόσεχε όμως μην κλάψεις μαζί τους την ώρα που λένε πως αιτία του κακού είναι ότι «δεν εφαρμόζεται το πρόγραμμα, δεν ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα».
Αντι να σπάσεις την τηλεόραση, μάθε να τους μεταφράζεις αυτόματα. Ζητάνε περισσότερους ανέργους, ακόμα πιο φτηνούς εργάτες, περισσότερα κέρδη για τους καπιταλιστές.
Αντί να σπάσεις την τηλεόραση ψάξε βρες αυτούς που το παλεύουν αλλιώς. Που οργανώνονται για να βγάλουν στην ανεργία τους καπιταλιστές. Ψάξε βρες τρόπο να αυξήσεις τη δύναμή σου.
Η αστική τάξη δεν κρύβει λόγια: Για μισθούς στα 200 ευρώ μίλησε χτες η Διαμαντοπούλου στο «Mega» και το εκτόξευσε σαν απειλή αν δε συναινέσει ο λαός στην κυβερνητική πολιτική.
Κράτα σημειώσεις και αγνόησε το κλάμα τους. Κάνε πέτρα το πρόσωπό σου. Η καταστροφή είναι πραγματική: Οι 800.000 άνεργοι δεν είναι ζωές για να τις κλαις. Είναι η σκληρή επιβεβαίωση πως έτσι αναπτύσσεται ο καπιταλισμός.
Αυτό το σύστημα γεννά την ανεργία σαν αναγκαία συνθήκη για τη μακροημέρευσή του. Κάθε συζήτηση που κρύβει αυτό το δεδομένο αφοπλίζει τα θύματα.
Αν είχε μια φορά ισχύ χτες, έχει πολλαπλάσια σήμερα: Δεν μπορείς να δώσεις τη μάχη όταν έχεις στην πλάτη τον εχθρό. Η παρέλαση των υπερασπιστών της ΕΕ από τα κανάλια σα να είναι θύματα ενώ είναι θύτες, προμηνύει πως αν πας μαζί με αυτούς να δώσεις τη μάχη έχεις πέσει πριν ακόμα σηκωθείς.
Αυτοί που έχουν βάλει την υπογραφή τους για την καταδίκη των εργατών (όλος ο εσμός των υπερασπιστών της ΕΕ) είναι οι ίδιοι που υμνούν την αγανάκτηση στο κενό. Εχουν το θράσος να δηλώνουν ότι η κυβέρνηση είναι στις συμπληγάδες και να ζητάνε να τους αφήσεις να πάνε στις εκλογές ήσυχα.
Ασφαλώς και δε θα τους δώσεις αυτή τη χαρά. Δε φτάνει. Είναι ώρα να σκεφτείς και γι' αυτό που υμνούν: τη μια στιγμούλα που θα βρεθείς στην κάλπη για να διαλέξεις ποιος θα σε σφάξει. Σκέψου: η δική σου δημοκρατία έχει άλλα χαρακτηριστικά. Αφορά σε άμεσα εκλεγμένους από σένα μέσα στην παραγωγική μονάδα, στη σχολή, στη γειτονιά. Η δική τους δημοκρατία ποντάρει σε όσους φτάνουν τσακισμένοι στην κάλπη. Η δική σου δημοκρατία έχει περιεχόμενο τις ίδιες τις ανάγκες σου, η δική τους έχει ιερό και όσιο το κέρδος του καπιταλιστή. Κι αυτό σημαίνει πως δεν περιμένεις την κάλπη να σου λύσει το πρόβλημα, χτίζεις από σήμερα το μέτωπο που είναι αναγκαίο για να χτυπηθεί ο αντίπαλος: οι καπιταλιστές και η πολιτική τους εκπροσώπηση κάθε απόχρωσης.
Κάν τους να πληρώσουν. Με τη μόνη ικανή πληρωμή: να περάσουν στην ανεργία, να χάσουν την εξουσία.
Ο δρόμος είναι ορατός: «Η κυβέρνηση, τα κόμματα και οι μηχανισμοί του συστήματος έχουν κάθε λόγο να μείνει θολή η αυθόρμητη μαζική αγανάκτηση. Να εγκλωβιστεί σε ανούσια συνθήματα ή σε αντιδραστικά ιδεολογήματα.
Οι εργατικοί λαϊκοί και νεανικοί αγώνες σήμερα, για να έχουν αποτέλεσμα και τη δύναμη να ορθώσουν εμπόδια στα κλιμακούμενα βάρβαρα μέτρα, πρέπει να στοχεύουν τους υπεύθυνους για τα λαϊκά δεινά, που είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η ΕΕ και τα κόμματα που τους υπηρετούν. Να διεκδικούν τα σύγχρονα δικαιώματα, να στοχεύουν σε αναγκαίες ριζικές αλλαγές που χρειάζονται στην οικονομία και στην εξουσία, ώστε η ανάπτυξη να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου»(από την ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ / μόνο στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
