Το περιβάλλον, θύμα πιά.
Η Φύση, τραυματίας.

απορεί και γράφει η Αναστασούλα
(πρώτη δημοσίευση 25-06-2008)

Σήμερα  φίλοι  μου  καλοί
στο Πάρκο Κατερίνης,
μαζεύτηκαν  τα  νήπια
κι ο  Δήμαρχος Χιονίδης.


Με τις δασκάλες τις σοφές
τα νήπια πασχίζουν,
ένα δεντράκι πράσινο
στο Πάρκο να φροντίζουν.


Μαθαίνουν να υιοθετούν
φροντίδα να χαρίζουν,
μαθαίνουν τα μικρά παιδιά
σ΄  άλλους καλά να δίνουν.

Λόγος πολύς βράδυ-πρωί
λόγος πολύς κι απ΄ όλους,
λόγος στον Τύπο, στην  ΤιΒι
λόγος  απ΄  Οικολόγους.


Το  περιβάλλον,  θύμα  πιά.
Η Φύση,  τραυματίας.
Τα  νέα  τους  δυσάρεστα,
θέμα  αδιαφορίας.


Λίγοι,  καλά  κατάλαβαν
το  μέγεθος  κινδύνου.
Ο  άλλος  κόσμος  τίποτα.
Τι  παίρνουν….  και  τι  δίνουν.


Στους λίγους η συνείδηση
άρχισε να δουλεύει,
μα…  στων  πολλών τη νόηση
το  κέρδος βασιλεύει.


Ατυχε  κόσμε.  Δύσμοιρε.
Γιατί  παραπονιέσαι ;
αφού πάντα,  θα  υποκρίνεσαι
και θα ΄σαι  στο ¨ δε  βαριέσαι¨.


Κατερίνη  -  Παραλία.
Μια  απέραντη  σκηνή,
θεάτρου  παραλόγου.
Οικτρής αντίφασης, στιγμή.


Τα  νήπια  απ΄ το πρωί  με τις δασκάλες,
μάθαιναν  δέντρα  για  να  φροντίζουν.
Όμως το  ίδιο βράδυ στην  ΤιΒι  είδαν,
κάποιους  μεγάλους  και  σοφούς  να  τα  εξαφανίζουν.

Γιατί  τόση  τρέλα  πολλή ;
και  τέτοια  υποκρισία ;
Το νήπιο τί ένοιωσε σήμερα απ΄ τους μεγάλους;
Κι αυτό αύριο,  τί  θα  κάνει ;



αφιερωμένο
στους δασκάλους μου