Η φούσκα του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου έσκασε απότομα, προκαλώντας δυσοσμία και αηδία στο χώρο των εκατομμυρίων Ελλήνων φιλάθλων, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έχουν γυρίσει τις πλάτες τους στο εγχώριο ποδοσφαιρικό προϊόν.
Επιχειρηματίες, μάνατζερ, αθλητές, διαιτητές και άλλοι, επί χρόνια κερδοσκοπούν σε βάρος της αγάπης του κόσμου για το πλέον λαοφιλές και λαϊκό άθλημα, χρησιμοποιώντας τις ομάδες ως μέσο παράνομου πλουτισμού και κερδοσκοπίας σε μία υπόθεση που αν και τώρα επικεντρώνεται στην Ελλάδα, κατά το παρελθόν έχει απασχολήσει ουκ ολίγες χώρες παγκοσμίως.
Οι στημένοι αγώνες, τα κυκλώματα παράνομου στοιχήματος και τα δίκτυα ντόπινγκ αποτελούν γεννήματα της ίδιας μήτρας: ενός κατεστημένου που ονομάζεται σύγχρονος, επαγγελματικός, εμπορευματοποιημένος ελληνικός αθλητισμός και συντηρεί διαπλεκόμενες σχέσεις, κερδοσκοπία, τυχοδιωκτισμό και ένα καθεστώς «ομερτά», εντελώς αντίθετο στους δημοκρατικούς κανόνες και το λαϊκό αίσθημα.
Οι διαχρονικές ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων για το σαθρό οικοδόμημα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι τεράστιες, καθώς το κράτος επί χρόνια κόβει διαρκώς πόρους από τον ερασιτεχνικό, μαζικό και σχολικό αθλητισμό, προκειμένου να χρηματοδοτήσει τη λειτουργία των Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών, επωάζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο το αυγό του φιδιού.
Οι αρμόδιες αρχές επί χρόνια κράτησαν κλειστά τα αυτιά τους και τα μάτια τους σε φαινόμενα που ήταν γνωστά ακόμα και σε ανθρώπους που ελάχιστα έχουν ασχοληθεί με το ελληνικό ποδόσφαιρο και τα οποία πλέον έρχονται στο φως της δημοσιότητας, συγκαλύπτοντας τις παρανομίες που λάμβαναν χώρα μέσω του "αυτοδιοίκητου" του ποδοσφαίρου το οποίο επιβάλλεται από την ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ομοσπονδία (UEFA). Η δε χρόνια ελαστικότητα που επέδειξε η ελληνική Πολιτεία στο «αυτοδιοίκητο» του ποδοσφαίρου (σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις «αυτοδιοίκητου») επέτρεψε στην βιομηχανία του ελληνικού αθλητισμού να λειτουργεί σαν ημι-εγκληματική επιχείρηση τύπου «μαφίας».
Η εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου αποτελεί για πολλούς λόγους ένα εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα. Η σημασία και ο κοινωνικός ρόλος του αθλητισμού αλλά και το μέγεθος της παραοικονομίας που αναπτύχθηκε στη χώρα μας γύρω από το ποδόσφαιρο και η οποία συντέλεσε μεταξύ άλλων στη διαμόρφωση του οικονομικού αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει σήμερα η ελληνική οικονομία συνιστούν ίσως τους κυριότερους λόγους, ειδικά από τη στιγμή που τα βάρη αυτής της κρίσης μεταφέρονται στις πλάτες των εργαζομένων και των νέων.
Ωστόσο τα παραπάνω δε σημαίνουν επ' ουδενί πως μπορεί η συγκεκριμένη περίπτωση να αποτελέσει την κολυμπήθρα του Σιλωάμ, μέσα από την οποία θα αντλήσει νομιμοποίηση η περιστολή των ατομικών δικαιωμάτων στους δύσκολους και περίεργους καιρούς που ζει η ελληνική κοινωνία.
Η χρήση σύγχρονων τεχνολογικών μέσων, όπως του "σούπερ κοριού" της ΕΥΠ, ο οποίος αναφέρεται σε όλα τα δημοσιεύματα ότι ξεσκέπασε το συγκεκριμένο κύκλωμα, στρέφεται σαφώς σε βάρος των ατομικών ελευθεριών, και στα χέρια αυτής της κυβέρνησης καθίσταται ένα εξαιρετικά επικίνδυνο όπλο, που κανείς δε μπορεί να διαβεβαιώσει ότι δεν στρέφεται και ενάντια στον κόσμο που αγωνίζεται κόντρα στην ακραία νεοφιλελεύθερη και αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθεί από κοινού με την τρόικα σε βάρος της νεολαίας και των μισθωτών.
Επιτροπή Αθλητισμού Νεολαίας Συνασπισμού,
