Γράφει η Χριστίνα Σιαμάγκα
Κύριε Πρόεδρε της Βουλής, σας προτείνω την δημιουργία Ταμείου Συγγνώμης Πολιτικών. Θα είναι μια πρωτοβουλία - η εθελοντική και ενυπόγραφη συγκέντρωση συγγνώμης των πολιτικών- που θα μειώσει την οργή των εφήβων και σας προτείνω να την θέσετε υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Πιστεύω, η πρότασή μου να βρει ευρύτατη αποδοχή από τους πολιτικούς των τελευταίων δεκαετιών, γεγονός που θα δείξει ότι οι Έλληνες πολιτικοί έχουν ακόμη αξίες και φιλότιμο.
Κύριε Πρόεδρε, στην εφηβεία μου νιώθω ότι έχει υποθηκευθεί το μέλλον μου, η υπόλοιπη μου ζωή, τα όνειρα μου, οι σπουδές μου, η οικογένεια που πρόκειται να δημιουργήσω. Νιώθω μια ανασφάλεια για το μέλλον μου και για την ίδια μου την χώρα. Και την νιώθω χωρίς να έχω ασκήσει το δικαίωμα της ψήφου. Και χωρίς να έχω πάρει αποφάσεις ή να έχω εισακουστεί έστω και μία στιγμή ως πολίτης της χώρας μου.
Πιστεύω λοιπόν πως πρώτα έπρεπε να δημιουργήσετε το Ταμείο Συγγνώμης των Πολιτικών και μετά το Ταμείο Στήριξης της Ελλάδας.
Κύριε Πρόεδρε ,αν υλοποιήσετε την πρόταση μου - που δεν το πιστεύω – όταν ενυπόγραφα κάποιος από τους πολιτικούς των τελευταίων δεκαετιών και των σημερινών «αποταμιεύσει» την συγγνώμη του στο προτεινόμενο Ταμείο, τότε και εγώ θα ενισχύσω οικονομικά το δικό σας Ταμείο με αθώες ιδέες, εφηβική δύναμη,
και ελπιδοφόρα όνειρα.
Την λέξη Συγγνώμη την γράφω με δύο «γγ», γιατί πρέπει να ξεχωρίζει από την Συγνώμη που
ζητούν καθημερινά οι απλοί άνθρωποι. Πρέπει αυτή η Συγνώμη να ‘ναι διαφορετική!!!
Με εκτίμηση
Σιαμάγκα Θ. Χριστίνα
Μαθήτρια Γυμνασίου Κατερίνης
Όταν το έστειλα ήμουν 15 χρονών, πέρσι τον Απρίλιο του 2010. Τώρα Ιούνιος του 2011 και παραμένει άδειο, εγώ βέβαια έγινα 16 χρονών και πλέον έχω καταλάβει την αξία των πολιτικών της χώρας μου. Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, δεν ανήκω στους αγανακτισμένους, δεν θέλω να ανήκω στην γενιά των 400 ευρώ, ανήκω στους μελλοντικούς μετανάστες γιατί αφού δεν έχετε την δύναμη να ζητήσετε μια Συγγνώμη, που θα βρείτε την δύναμη να σώσετε την χώρα μας.
Σιαμάγκα Θ. Χριστίνα
Μαθήτρια Λυκείου Κατερίνης
