Στο «σφυρί» βγαίνει το πατρικό σπίτι του μεγάλου μας εθνικού ποιητή, Κωστή Παλαμά. Για χρόνια οι Αρχές το είχαν αφήσει να ερημώσει και κανείς (ούτε η Πολιτεία αλλά ούτε και οι ιδιοκτήτες) δεν κίνησε τις απαραίτητες διαδικασίες ώστε το πατρικό του να χαρακτηριστεί ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς.
Έτσι, σύμφωνα με το dete, ένα μεσιτικό γραφείο αποφάσισε να βρει νέους αγοραστές για το ιστορικό πατρικό, η αξία του οποίοι ανέρχεται στο 1,5 εκατομμύριο ευρώ! Το μόνο που θυμίζει τον ιστορικό χαρακτήρα αυτού του σπιτιού είναι μια εντοιχισμένη μαρμάρινη επιγραφή, ενώ ως τραγική ειρωνεία ακούγεται το σονέτο που είχε γράψει ο μεγάλος μας ποιητής ώστε να τιμήσει την πόλη που γεννήθηκε, την Πάτρα:
«Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι / Στοιχειό είναι και μα προσκαλεί, ψυχή και με προσμένει / Το σπίτι που γεννήθηκα, ίδιο στην ίδια στράτα / Στα μάτια μου όλο υψώνεται, όλα και μ´ του τα νιάτα / Το σπίτι ας του νοθέψανε το σχήμα και το χρώμα / Κι ανόθευτο κι αχάλαστο και με προσμένει ακόμα / Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι / Στοιχειό και σαν απάτητο, με ζει και με προσμένει".
Έτσι, σύμφωνα με το dete, ένα μεσιτικό γραφείο αποφάσισε να βρει νέους αγοραστές για το ιστορικό πατρικό, η αξία του οποίοι ανέρχεται στο 1,5 εκατομμύριο ευρώ! Το μόνο που θυμίζει τον ιστορικό χαρακτήρα αυτού του σπιτιού είναι μια εντοιχισμένη μαρμάρινη επιγραφή, ενώ ως τραγική ειρωνεία ακούγεται το σονέτο που είχε γράψει ο μεγάλος μας ποιητής ώστε να τιμήσει την πόλη που γεννήθηκε, την Πάτρα:
«Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι / Στοιχειό είναι και μα προσκαλεί, ψυχή και με προσμένει / Το σπίτι που γεννήθηκα, ίδιο στην ίδια στράτα / Στα μάτια μου όλο υψώνεται, όλα και μ´ του τα νιάτα / Το σπίτι ας του νοθέψανε το σχήμα και το χρώμα / Κι ανόθευτο κι αχάλαστο και με προσμένει ακόμα / Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι / Στοιχειό και σαν απάτητο, με ζει και με προσμένει".