Γράφει ο Αργύρης Ολοκτσίδης
Πρωθυπουργός (6 – 7 – 2011, ομιλία στο Υπουργικό Συμβούλιο ): «Και τελικά ποιος θα βρει το δίκιο του, ο ισχυρός και μόνον; Θα δεσπόζει η αρχή: “ Η ισχύς της βίας;” Αυτή είναι βαρβαρότητα, δεν είναι δημοκρατία».
Υπουργός Εσωτερικών, Χ. Καστανίδης (6 – 7 – 2011, τηλεοπτική συνέντευξη): «Η βία είναι το τελευταίο καταφύγιο των αποτυχημένων).
Οι λέξεις βίος και βία έχουνε μεταξύ τους μια τόσο μεγάλη μορφολογική και ηχητική ομοιότητα, ώστε ο κάθε ζωντανός νους, στη θέα και στο άκουσμά τους, να ωθείται αυθόρμητα στη λογική υπόθεση, ότι συνδέονται και με νοηματική συγγένεια. Παρόλη την απουσία ετυμολογικής συνάφειας των λέξεων αυτών, πιστεύω ότι η παραπάνω περιγραφείσα ομοιότητά τους δεν είναι τυχαία. Πριν όμως αναπτύξω τη θέση αυτή, θεωρώ απαραίτητο να δώσω έναν ορισμό της βίας:
Βία είναι η επί ενός εμβίου όντος επίδραση οποιασδήποτε μορφής δύναμης, η οποία έχει ανεπιθύμητες συνέπειες για το ον που την υφίσταται.
Από τον ορισμό αυτό γίνεται σαφές ότι η βία στον φυσικό κόσμο, στου οποίου τους νόμους υπακούει και το φαινόμενο της ζωής, είναι μια συνεχής διαδικασία, αφού συνεχής είναι και η δράση δυνάμεων. Έτσι, σε κάθε εκδήλωση της ατομικής και κοινωνικής ζωής υπάρχει μικρή ή μεγάλη, εμφανής ή λανθάνουσα, χονδροειδώς η λεπτεπίλεπτα (με το γάντι) ασκούμενη βία: Στο σώμα, στην ψυχή, στις ιδέες, στον έρωτα, στην οικογένεια, στο σχολείο, στους δρόμους, στα γήπεδα, στις θρησκείες, στην πολιτική κλπ. Πουθενά δεν υπάρχει εκδήλωση ζωής που να μη συμπλέκεται με εκδηλώσεις βίας.
Η πανταχού παρούσα λοιπόν βία, αναφορικά με τη σκοπιμότητά της, θα μπορούσε να χωριστεί σε δυο γενικές κατηγορίες: α) στην ωφέλιμη και β) στην επιβλαβή βία. Ενδεικτικά: Ωφέλιμη - για εμάς - βία ασκεί ο οργανισμός μας εναντίον των μικροοργανισμών, ο χειρουργός που αποκόβει τον καρκινικό ιστό, ο αστυνομικός που εξουδετερώνει τον κακοποιό κλπ. Επιβλαβή βία - πάντα κατά τη δική μας αντίληψη - ασκεί ο ληστής, ο δολοφόνος, ο κρατικός αξιωματούχος που κάνει κατάχρηση εξουσίας κλπ.
Θεώρησα αναγκαίο να κάνω αυτή, τη συνοπτική περί βίας ανάλυση, για να φανεί ότι ο χαρακτήρας μιας μορφής βίας γίνεται κατανοητός μόνο αν αποσαφηνιστεί: από ποιον προς ποιον, με ποιο σκοπό και με ποιο τρόπο ασκείται η βία. Αν για κάποιον είναι αναγκαία ή περιττή, ωφέλιμη ή βλαπτική η άσκηση μιας μορφής βίας, εξαρτάται από τη θέση του στο δίπολο ασκών – υφιστάμενος τη βία. Σε κάθε σύγκρουση ομάδων με διαφορετικά συμφέροντα, οι «ευεργέτες» για τη μια ομάδα είναι «καταστροφείς» για την άλλη, οι «ήρωες» για τη μια είναι «εγκληματίες» για την άλλη.
Γίνεται λοιπόν κατανοητό, γιατί οι ασκούντες εξουσία πολιτικοί αναγνωρίζουν τόσο εύκολα και ονομάζουν βία (με το δίκιο τους) την κακοποίησή τους από τους πολίτες, ενώ κλείνουν τα μάτια, εδώ και δεκαετίες, μπροστά σε πολύ χειρότερες μορφές βίας, σε βάρος των πολιτών, όπως:
- Ανεργία
- Εργατικά και τροχαία δυστυχήματα
- Μίζερη παροχή υγείας, παιδείας, κοινωνικής πρόνοιας
- Αναξιοκρατία, κομματοκρατία, ρουσφετοκρατία
- Περιθωριοποίηση των φτωχών και αδύναμων πολιτών
- Νόμος περί ευθύνης Υπουργών
- Δακρυγόνα, προβοκάτσιες, τηλεοπτική αθλιότητα
- Μίζες, διαπλοκές, φοροκλοπές εκατομμυρίων κλπ.
Τώρα, που η βία αγγίζει και το δικό τους καλοφυλαγμένο φρούριο, τώρα διαμαρτύρονται κραυγαλέα. Διότι φοβούνται πλέον και αυτοί. Διότι η βία που δέχονται μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε φο – βία, η οποία τους οδηγεί σε σπασμωδικές ενέργειες λήψης μέτρων για την προστασία τους.
Άρα, ποια είναι η βαρβαρότητα, κύριε Πρωθυπουργέ; Ποιο είναι το έλλειμμα Δημοκρατίας;
Ποιοι είναι οι αποτυχημένοι, κύριε Καστανίδη και τι πρέπει να πράξουν τώρα αυτοί, οι αποτυχημένοι;
Από την απάντηση που θα δώσει ο καθένας, κρίνεται το πώς αντιλαμβάνεται τη Συνέπεια, την Υπευθυνότητα, τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία.
ΥΓ: Μερικές φορές έχω μια ηδονική φαντασίωση. Ένας παντοδύναμος και πλούσιος Υπουργός έχασε όλη του τη δύναμη και όλη του την περιουσία. Γεράκος, ανήμπορος και αξιολύπητος, περιμένει στην ουρά για να πάρει την ελάχιστη, προνοιακή σύνταξη, που δεν του επιτρέπει ούτε να ονειρευτεί ότι με αυτή θα πληρώσει το φαγητό του, το νοίκι, τα φάρμακα και το ρεύμα. Τότε, εμφανίζεται ο δαιμόνιος ρεπόρτερ ενός πασίγνωστου τηλεοπτικού καναλιού και τον ρωτά: «Ποια μέτρα θα παίρνατε για τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, αν ξαναγινόσασταν Υπουργός»;
Τι θα απαντούσε άραγε;
Αργύρης Ολοκτσίδης
