Έκαμες το χρέος σου. Καλό ταξίδι, καλέ μας φίλε!
Το περασμένο Σάββατο 16 Ιουλίου τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία του εκλιπόντος τ. διευθυντή της τ. ΔΕΑΛ, Μιλτιάδη Τζουμάκα, που στα 56 του χρόνια έφυγε από τη ζωή, για καιρό ταλαιπωρημένος και τελικά νικημένος από σοβαρή ασθένεια.
Η νεκρώσιμη ακολουθία έγινε, σε ατμόσφαιρα βαθιάς θλίψης, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Λιτοχώρου, με την παρουσία οικείων, συγγενών και φίλων. Κι όλοι μαζί συνόδευσαν τον εκλιπόντα στην τελευταία του κατοικία, στον Άγιο Αθανάσιο.
Τον αγαπητό του φίλο, Μιλτιάδη, «σύντροφο ζωής και αγώνων», ο εκλεγμένος δήμαρχος Δίου-Ολύμπου, Γιώργος Παπαθανασίου, συγκινημένος αποχαιρέτισε, εντός του Ιερού Ναού, αρχίζοντας με ένα ποίημα του Νίκου Καζαντζάκη, συνεχίζοντας με τους κοινούς αγώνες στο μετερίζι της ΔΕΑΛ και ολοκληρώνοντας με μια υπόσχεση προς τον εκλιπόντα αλλά και προς την οικογένειά του.
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Γ.ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΤΟΝ ΜΙΛΤΙΑΔΗ ΤΖΟΥΜΑΚΑ
«Μα τώρα το μεροκάματο τέλεψε,
μαζεύω τα σύνεργά μου,
ας έρθουν άλλοι σβώλοι χώματα
να συνεχίσουν τον αγώνα.
Είμαστε εμείς οι θνητοί,
το τάγμα των αθανάτων,
κόκκινο κοράλλι το αίμα μας
και χτίζουμε απάνω στην άβυσσο ένα νησί.
Χτίζεται ο θεός,
έβαλα κι εγώ το δικό μου κόκκινο πετραδάκι,
μια στάλα αίμα,
να τον στερεώσω,
να μη χαθεί,
να με στερεώσει,
να μη χαθώ,
έκαμα το χρέος μου.
Έχετε γεια»!
Με τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη μάς χαιρετά σήμερα ο Μιλτιάδης.
Όμως, και το Λιτόχωρο αποχαιρετά ένα άξιο τέκνο του.
Αποχαιρετούμε οι φίλοι έναν πιστό και ειλικρινή φίλο.
Αποχαιρετά η οικογένεια του Μιλτιάδη τον καλό σύζυγο, τον στοργικό πατέρα, τον αγαπημένο αδερφό.
Αποχαιρετούμε όλοι μας έναν άνθρωπο που αγωνίστηκε σε ολόκληρη τη ζωή του με πίστη και σεβασμό στις υψηλές αξίες.
Αξίες που οφείλουμε να σεβόμαστε και να υπηρετούμε όλοι.
Με υπευθυνότητα και αφοσίωση υπηρέτησε τον τόπο από τη θέση του διευθυντή της ΔΕΑΛ, για πολλά χρόνια.
Με σκληρή δουλειά και προσωπική προσπάθεια πορευτήκαμε αυτά τα πολλά χρόνια, μαζί, παλεύοντας να στήσουμε μια επιχείρηση, σχεδόν από το μηδέν.
Κάποιοι μάς λοιδόρησαν.
Κάποιοι άλλοι μάς πίκραναν.
Και κάποιοι άλλοι μάς έστησαν στο απόσπασμα.
Όμως, αγαπητέ Μιλτιάδη, θα έχω πάντα στ’ αυτιά μου τη φωνή σου, όταν μου έλεγες: «Δήμαρχε, εμείς τη δουλειά μας. Έχουμε χρέος να πετύχουμε. Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται»…
Ο αγαπητός μας Μιλτιάδης φεύγει μετά από έναν σκληρό αγώνα αφήνοντας παρακαταθήκη την αγάπη για τον τόπο και τη μακροχρόνια προσφορά του.
Νικήθηκε στον άνισο αγώνα με τον θάνατο, όπου κανείς δεν βγαίνει νικητής.
Κέρδισε, όμως, την καταξίωση στον αγώνα της ζωής και θα παραμείνει στη μνήμη μας και στην καρδιά μας.
Φίλε Μίλτο, μόνο μια υπόσχεση σου δίνουμε όλοι εμείς οι φίλοι σου. Ποτέ δεν θα σε ξεχάσουμε και θα είμαστε πάντα δίπλα στην αγαπημένη σου σύζυγο Κατερίνα και στη μονάκριβή σου κόρη, τη Μαριλένα.
Καλό σου ταξίδι, φίλε.
Καλό σου ταξίδι, σύντροφε ζωής και αγώνων».
