Φόρου υποτελείς στους τοκογλύφους

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, λίγο πριν ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο, έκανε μια ακόμη ματσαραγκιά: από τις πολλές που έχουμε δει από το υπουργείο Οικονομικών στο πλαίσιο της «μνημονιακής» λειτουργίας του: αφαίρεσε από τη Βουλή την αρμοδιότητα να ελέγχει τις συμβάσεις της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Διόλου... περίεργο, αφού αυτή η πρόβλεψη δεν μπορούσε να συνδυαστεί με τις υπόλοιπες του Μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου.

● Πώς δηλαδή να ελέγξει η Βουλή τη λειτουργία του ταμείου της «αξιοποίησης» της εθνικής περιουσίας όταν η δραστηριότητά του δεν μπορεί καν να ελεγχθεί από την κυβέρνηση;

● Ενός ταμείου το οποίο θα πουλάει όσο θέλει, σε όποιον θέλει, για όσο χρόνο θέλει κα τα έσοδα που θα μαζεύει θα πηγαίνουν κατευθείαν στις τσέπες των δανειστών;

● Τι δουλειά έχει η Βουλή στο μεγαλύτερο σκάνδαλο από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους;

Το πολύ - πολύ και οι βουλευτές, προσυπογράφοντας και επικυρώνοντάς το, να καθίσταντο συνένοχοι στα αλλεπάλληλα σκάνδαλα που μοιραία θα προκύψουν. Βεβαίως το πρόβλημα δεν ήταν αν οι βουλευτές θα ήταν συνένοχοι, αλλά η πλήρης αδιαφάνεια στη λειτουργία του εν λόγω ταμείου.

Μήπως το ίδιο δεν συνέβη με την πρώτη δανειακή σύμβαση με την τρόικα; Ποιος την είδε και ποιος την ξέρει εκτός από τους δανειστές μας και όσους την ενέκριναν και την υπέγραψαν; Κλειδαμπαρωμένη είναι στα συρτάρια της νομικής εταιρείας η οποία κατασκεύασε τις πρόνοιες του τερατώδους σχεδίου Ανάν.

Το ίδιο λοιπόν θα συμβεί και με το ταμείο κατάσχεσης της ελληνικής περιουσίας, όπως το ίδιο θα συμβεί με την επόμενη δανειακή σύμβαση. Η «σωτηρία της χώρας», λοιπόν, είναι αδιανόητο για την κυβέρνηση να γίνει με διαφάνεια, δικαιοσύνη, νομιμότητα και τήρηση του Συντάγματος, το οποίο, όπως έχετε δει όχι μόνο στα ρεπορτάζ του «Π», αλλά και στο ίδιο το κείμενο του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου, γίνεται απλώς κουρελόχαρτο μαζί με όλο το ρυθμιστικό πλαίσιο που ορίζει τη νομιμότητα γύρω από τις χρήσεις της γης.

Άλλωστε αυτές οι προϋποθέσεις (διαφάνεια, δικαιοσύνη, νομιμότητα και τήρηση του Συντάγματος), τηρούμενες, αν πιστέψουμε τα φερέφωνα των δανειστών και της κυβέρνησης, θα επέσυραν την πτώχευση της χώρας.

● Διότι δεν είναι δυνατόν να εμπιστευόμαστε στη διεφθαρμένη κοινωνία και τους ακόμη πιο διεφθαρμένους εκπροσώπους της να ελέγξουν – δηλαδή να κρίνουν, να καθυστερήσουν ή να ακυρώσουν – τις επιδιώξεις των τοκογλύφων.

● Διότι, επιπλέον, είναι γνωστό ότι όποιος διαφωνεί με τις καταστροφικές κυβερνητικές και τροϊκανές αθλιότητες έχουν βάλει τα λεφτά τους στην πτώχευση και περιμένουν να εισπράξουν από τα CDS σε ευρώ για να κερδοσκοπήσουν από τη δραχμή που φέρνει η πτώχευση.

Όπως λέει άλλωστε και ο απίστευτος αυτός Παπουτσής, μέχρι και επεισόδια έκαναν όλοι αυτοί στο Σύνταγμα για να βρουν ευκαιρία να μπουν στη Βουλή, να ακυρώσουν την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και να προκαλέσουν την πτώχευση.

Και καλά, να τα λέει ο Παπουτσής πάει κι έρχεται. Δυστυχώς τα ίδια λένε και γράφουν λίγο πιο «κομψά» και διάφοροι επαγγελματίες της «επικοινωνίας», οι οποίοι ενίοτε πουλάνε και αντίθεση στο... Μνημόνιο ακριβώς την ώρα που, πέντε αράδες παρακάτω, θεωρούν εκ των ων ουκ άνευ το πλήρες ξεπούλημα.

Από μια άποψη ευτυχώς που λέγονται και γράφονται τέτοιου επιπέδου ανοησίες και μπαίνει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας...

Έρχονται οι... επίτροποι

Εν τω μεταξύ προχωρούν κανονικότατα όλα όσα έχουν συζητηθεί την προηγούμενη περίοδο με στόχο τον ασφυκτικό περιορισμό της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Άλλωστε, όπως είπε κι αυτός ο καλός άνθρωπος, ο προεδρεύων της Ευρωζώνης Ζαν Κλοντ Γιούνκερ μιλώντας στο γερμανικό περιοδικό Focus που κυκλοφορεί σήμερα, «η κυριαρχία των Ελλήνων θα περιοριστεί δραστικά». Βεβαίως, όπως συμπληρώνει ο καλός αυτός κύριος, «δεν πρέπει να προσβάλλουμε τους Έλληνες, αλλά να τους βοηθήσουμε».

Στο πλαίσιο της «βοήθειας» ο ίδιος ανήγγειλε την αποστολή στην Ελλάδα ειδημόνων από την Ευρωζώνη, οι οποίοι θα συνδράμουν στην εφαρμογή του «προγράμματος μεταρρυθμίσεων». Τι να κάνει όμως κι αυτός; Όπως επισημαίνει για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, «οι Έλληνες δήλωσαν πρόθυμοι να δεχτούν εισαγωγή τεχνογνωσίας από την Ευρωζώνη».

Ποιοι Έλληνες; Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος, όπως εναργώς είχε περιγράψει στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, πήγε στους Ευρωπαίους και τους είπε ότι είμαστε (προφανώς ο κρατικός μηχανισμός και η κυβέρνησή του) εντελώς άχρηστοι και άρα θα πρέπει να μας στείλουν επιτρόπους που θα φροντίσουν για όσα η κυβέρνησή του αδυνατεί να κάνει...

Ακόμη ο Γιούνκερ είπε με κάθε επισημότητα πως «απαιτείται για το επικείμενο κύμα ιδιωτικοποιήσεων μία λύση κατά το πρότυπο της γερμανικής Τρόιχαντ», της εταιρείας δηλαδή που ανέλαβε, μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990, να διαλύσει πλήρως την τέως Ανατολική Γερμανία μη αφήνοντας πέτρα πάνω σε πέτρα και εν τέλει φορτώνοντας τεράστια βάρη στους Γερμανούς φορολογούμενους. Έτσι έφυγαν και οι τελευταίες αμφιβολίες – απ’ όσους τυχόν τις είχαν – για το είδος της διαχείρισης που επιφυλάσσουν οι τοκογλύφοι σε οτιδήποτε ελληνικό.

Παρεμπιπτόντως, είκοσι χρόνια μετά, τα σημάδια από τη δράση της Τρόιχαντ είναι εμφανή ακόμη και σήμερα στην ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης.

Τα έδωσαν όλα – κι έρχονται κι άλλα...

Μια ακόμη σημαντική παρατήρηση όμως από τον προεδρεύοντα της Ευρωζώνης ήταν ότι το ελληνικό φορολογικό σύστημα δεν λειτουργεί «σε πλήρη έκταση». Συνεπώς κάτι θα πρέπει να κάνουν και γι’ αυτό οι εμπερίστατοι εμπειρογνώμονες.

Εδώ όμως ο Γιούνκερ είναι αδιάβαστος για τον απλούστατο λόγο ότι ήδη ο Βενιζέλος τον έχει πιάσει κορόιδο: έχει ήδη δρομολογήσει την ιδιωτικοποίηση της συλλογής των φόρων. Χαρακτηριστικό το ρεπορτάζ του Κ. Αντωνάκου στο Έθνος της Κυριακής:

«Το εναρκτήριο λάκτισμα για το νέο εθνικό φορολογικό σύστημα θα δοθεί στις αρχές Σεπτεμβρίου με την υλοποίηση του προγράμματος συγχώνευσης ή και κατάργησης πάνω από 200 από τις 289 εφορίες που υπάρχουν σε ολόκληρη τη χώρα, με στόχο την εξοικονόμηση περίπου 3.000 υπαλλήλων και την αξιοποίησή τους στο ελεγκτικό έργο.

Ταυτόχρονα θα τεθεί σε εφαρμογή σχέδιο για τη συμμετοχή ελεγκτικών εταιρειών, καθώς και λογιστικών και φοροτεχνικών γραφείων στη συλλογή των ληξιπρόθεσμων χρεών και φόρων, κατά το πρότυπο της Πορτογαλίας. Αρχικά οι ιδιωτικές εταιρείες θα έχουν διαμεσολαβητικό ρόλο για την είσπραξη και απόδοση των βεβαιωμένων οφειλών και στη συνέχεια θα αναλάβουν ενεργότερο ρόλο στον φοροελεγκτικό και εισπρακτικό μηχανισμό με ειδική σύμβαση με το Δημόσιο».

Με άλλα λόγια η σχέση μας με τους δανειστές μας ευτελίζεται σε αυτήν ενός προτεκτοράτου με τον μεγάλο αφέντη του.

● Τους δίνουμε το σύνολο της εθνικής περιουσίας για να την κάνουν ό,τι εκείνοι νομίζουν.

● Τους δίνουμε τον χρόνο που χρειάζονται για να γλιτώσουν τις τράπεζές τους.

● Τους δίνουμε την εκτέλεση του προϋπολογισμού μέσω πέντε πολυεθνικών από την άνοιξη του 2010.

● Τους δίνουμε εμπράγματες εγγυήσεις για δάνεια που μέχρι χθες ήταν στον αέρα.

● Τους δίνουμε κάθε δικαίωμα σε αξιοπρεπή εργασία, ασφάλιση σύνταξη και διαλύουμε – ως κυβέρνηση Παπανδρέου – κάθε ίχνος κοινωνικού κράτους.

Επειδή δεν αρκούν όλα αυτά, τα οποία ήδη αναιρούν κάθε δικαίωμα άσκησης εσωτερικής πολιτικής και κάθε έννοια έννομης τάξης, δύο μόνο πράγματα απέμειναν: οι τραπεζικές καταθέσεις και η ιδιωτική περιουσία από τη μια και η απευθείας συλλογή των φόρων από την άλλη.

Μια και από Σεπτέμβριο αρχίζει το μεγάλο κόλπο της «αναδιάρθρωσης» του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, για την τελική φάση απέμεινε το άλλο σκέλος. Και μην νομίζετε ότι θα αργήσει η δρομολόγηση. Έχουμε άλλη μια δανειακή σύμβαση να υπογράψουμε, και μάλιστα το συντομότερο δυνατόν...

Επειδή όμως κάποια πράγματα έχουν ειπωθεί πολύ νωρίς, προτείνουμε να ξαναδιαβάσετε το κείμενο με τίτλο Αναμνήσεις... γκιλοτίνας. Γράφτηκε τον Ιανουάριο αυτού του έτους και περιέχει πολύ ενδιαφέρουσες επισημάνσεις, όπως έχουν καταγραφεί εκείνες τις μέρες και από διεθνή ΜΜΕ...