Κατηγορούμε συνεχώς τη Γερμανία ότι αντιδρά και ότι θέλει να συμμετέχουν και οι ιδιώτες κερδοσκόποι στο ρίσκο της αδυναμίας ενός κράτους να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, μέσα από τη συμμετοχή τους στο μηχανισμό στήριξης. Στο συγκεκριμένο όμως θέμα νομίζουμε ότι έχει δίκιο η Γερμανία. Γιατί λοιπόν να μην συμμετέχουν και οι ιδιώτες (δηλαδή οι τράπεζες) στο ρίσκο της χρεοκοπίας μιας χώρας; Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την άρνηση της Νέας Δημοκρατίας στο θέμα αυτό. Είπαμε ελεύθερη οικονομία, αλλά η ελεύθερη οικονομία έχει και τα ρίσκα της.Γιατί δηλαδή να μπορεί ο κερδοσκόπος επιχειρηματίας τραπεζίτης, αγοράζοντας ένα ομόλογο, να…. το διαπραγματεύεται ελεύθερα στην χρηματοπιστωτική αγορά μεταπουλώντας το και να κερδίζει από τις συναλλαγές του «αέρα», θέτοντας σε κίνδυνο με τα χρηματοπιστωτικά του παιχνίδια, τα CDS κ.λ.π., το ίδιο το κράτος που δάνεισε, αλλά όταν έρθει η ώρα της πληρωμής να έχει βγάλει την ουρά του απ’ έξω από τα προβλήματα που ο ίδιος προκάλεσε και να θέλει να είναι και ασφαλής και να πληρωθεί στο ακέραιο το ομόλογό του;
Όχι λοιπόν. Θα πρέπει και οι κερδοσκόποι τοκογλύφοι να γνωρίζουν ότι τα νταβατζιλίκια των συναλλαγών του αέρα μπορεί κάποια στιγμή να γυρίσουν σε βάρος τους.
