Το κηπουρό του γΑΠ... See you soonιο υπουργέ μας…
Όταν ο Γκερουλάνο ανακάλυψε την Αττική...
Της Τζένης Κ.
Μετά το Χριστόφορο Κολόμβο, το Μάρκο Πόλο, το Βάσκο ντε Γκάμα και το Μαγγελάνο, ο Πάμπλο Γκερουλάνο… ανακάλυψε την Ακρόπολη και το Σούνιο. Συνέβη εψές. Ο υπουργός του Πολιτισμού μας επισκέφτηκε τη βραχώδη χερσόνησο που προβάλλει στη θάλασσα στο νοτιοανατολικό άκρο της Αττικής, ατένισε το πέλαγος πίσω από τις κολώνες, ατένισε τις κολώνες με φόντο το πέλαγο, χάιδεψε το μάρμαρο με τις άκρες των κρινοδακτύλων του αφήνοντας για πάντα μερικά μόρια Αρμάνι στο μνημείο, σκάλισε με τις μύτες των μοκασινιών του το...
άνυδρο καλοκαιρινό χώμα, έκανε, μακριά από τα βλέμματα των παρατρεχάμενών του, τσίσα στα ιερά αγριόχορτα, έπαθε μέθεξη και είπε: « Τι ωραία που είναι η Ακρόπολη!». Παρότι τον σκούντηξε ο μπράβος του που ήταν λιγότερο αμερικανάκι και όσο να πεις, το γνώριζε ότι η Ακρόπολη δεν έχει γύρω- γύρω θάλασσα κι ότι το Μοναστηράκι δεν είναι το επίνειο των Αθηνών, ο Πάμπλο εξακολουθούσε να ρεμβάζει συγκινημένος και να τάζει: «Πρέπει να αναδείξουμε την Ακρόπολη…»… Όταν ένας πακιστανός που πουλούσε εκεί γύρω φονικές ρακέτες (απ’ αυτές που τσουρουφλίζουν ζωντανές τις σκνίπες) τον ενημέρωσε με μεγαλύτερη σταθερότητα και αποφασιστικότητα ότι ο τόπος της επισκέψεώς του ήταν το Σούνιο ( νο μίστερ νο Ακρίπολος, ις Τσουτσούνιο) ο Πάμπλο, έβηξε, δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι ταξιδεύει πολύ και είναι φυσικό να ξεχνάει τι πωλείται σε κάθε περιοχή της πατρίδας και μίλησε ξανά : «Πρέπει να αναδείξουμε το Σούνιο και την Ακρόπολη». Είναι περιττό να πούμε ότι και ο ναός του Ποσάιντον και ο Παρθενώνας ανέβηκαν κάμποσους πόντους ένεκα που τους έλαχε τόσους αιώνες μετά την ανέγερσή τους να αναδειχθούν υπό (ή ΥΠΠΟ αν θέτε) του Πάμπλο. Η δικαίωση όμως για ολάκερο το νταμάρι των Θεών, την Αττική, ήρθε όταν ο υπουργός ανακοίνωσε πως την επόμενη χρονιά θα δοθεί έμφαση στην Αττική. «Μπίνγκο!» του φώναξε ο πακιστανός που τον είχε συμπαθήσει και τον είχε πάρει στο κατόπι μ’ ένα μπουκέτο ρακέτες… «Χαίρεσαι που θα επικεντρώσουμε στην Αττική;» απόρησε γελώντας ο Πάμπλο. «Νο μίστερ, εγκώ λέει εσένα μπράβο που βρήκε είναι Αττική…» Έτοιμος να πάει σπίτι και να παίξει τρίβιαλ περσούτ αλλά και έτοιμος να αναδείξει –από του χρόνου, πρώτα ο Θεός και το ΕΣΠΑ- την Αττική, ο Πάμπλο αναχώρησε από την Ακρόπολη….
See you soonιο υπουργέ μας…άνυδρο καλοκαιρινό χώμα, έκανε, μακριά από τα βλέμματα των παρατρεχάμενών του, τσίσα στα ιερά αγριόχορτα, έπαθε μέθεξη και είπε: « Τι ωραία που είναι η Ακρόπολη!». Παρότι τον σκούντηξε ο μπράβος του που ήταν λιγότερο αμερικανάκι και όσο να πεις, το γνώριζε ότι η Ακρόπολη δεν έχει γύρω- γύρω θάλασσα κι ότι το Μοναστηράκι δεν είναι το επίνειο των Αθηνών, ο Πάμπλο εξακολουθούσε να ρεμβάζει συγκινημένος και να τάζει: «Πρέπει να αναδείξουμε την Ακρόπολη…»… Όταν ένας πακιστανός που πουλούσε εκεί γύρω φονικές ρακέτες (απ’ αυτές που τσουρουφλίζουν ζωντανές τις σκνίπες) τον ενημέρωσε με μεγαλύτερη σταθερότητα και αποφασιστικότητα ότι ο τόπος της επισκέψεώς του ήταν το Σούνιο ( νο μίστερ νο Ακρίπολος, ις Τσουτσούνιο) ο Πάμπλο, έβηξε, δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι ταξιδεύει πολύ και είναι φυσικό να ξεχνάει τι πωλείται σε κάθε περιοχή της πατρίδας και μίλησε ξανά : «Πρέπει να αναδείξουμε το Σούνιο και την Ακρόπολη». Είναι περιττό να πούμε ότι και ο ναός του Ποσάιντον και ο Παρθενώνας ανέβηκαν κάμποσους πόντους ένεκα που τους έλαχε τόσους αιώνες μετά την ανέγερσή τους να αναδειχθούν υπό (ή ΥΠΠΟ αν θέτε) του Πάμπλο. Η δικαίωση όμως για ολάκερο το νταμάρι των Θεών, την Αττική, ήρθε όταν ο υπουργός ανακοίνωσε πως την επόμενη χρονιά θα δοθεί έμφαση στην Αττική. «Μπίνγκο!» του φώναξε ο πακιστανός που τον είχε συμπαθήσει και τον είχε πάρει στο κατόπι μ’ ένα μπουκέτο ρακέτες… «Χαίρεσαι που θα επικεντρώσουμε στην Αττική;» απόρησε γελώντας ο Πάμπλο. «Νο μίστερ, εγκώ λέει εσένα μπράβο που βρήκε είναι Αττική…» Έτοιμος να πάει σπίτι και να παίξει τρίβιαλ περσούτ αλλά και έτοιμος να αναδείξει –από του χρόνου, πρώτα ο Θεός και το ΕΣΠΑ- την Αττική, ο Πάμπλο αναχώρησε από την Ακρόπολη….
"Το Ποντίκι"
