Να, τι γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου της.
Η λέξη ξέφυγε σαν ανάσα από την ψυχή και κάθισε στο χαρτί για να ζευγαρώσει με τις άλλες λέξεις για να γίνει ποίηση! Να υμνήσει θέλησε την ομορφιά της ζωής, τη νοσταλγία, τον έρωτα στο πρόσωπο του συντρόφου μου, τον αγώνα για τη χώρα μου και το τρυφερό άγγιγμα των παιδιών μου! Πιστεύω ότι το κατάφερε τούτο το απόσταγμα ψυχής!
Η ψυχή μου ταξιδεύει σαν αερικό στα παιδικά μου χρόνια, στις θύμησες της πόλης που μεγάλωσα, στην Πιερική γη όπου ο πανανθρώπινος Όλυμπος, τα Πιέρια όρη των Μουσών και των θρύλων φιλούν το αγαπημένο μου Αιγαίο!
Σας καλώ σε τούτο το ποιητικό αντάμωμα ψυχής να ταξιδέψετε μαζί μου στην Ελλάδα που αγάπησα και να γίνετε συνοδοιπόροι στην πορεία μου!
Η ποιητική συλλογή κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία της πόλης μας καθώς και στη Πρωτοπορία και τον Ιανό .
Θερινά Σινεμά
Τα Αστέρια, το σινεμά της γειτονιάς μου,
μια φορά την εβδομάδα
καλοκαίρια με ζουμπούλια
με αγιόκλημα και γιασεμί
στην αγκαλιά του μας κρατούσε.
Τα όνειρα πάνω στο πανί
γινόταν ταινία βραδινή.
Ήρωες μιας άλλης εποχής,
ασπρόμαυροι μας έφτιαχναν
συμμέτοχους στις πράξεις.
Τότε η πόλη μου
είχε θερινά σινεμά.
Στο χαλίκι όλα τα παιδιά
με πασατέμπο και στραγάλια
συντροφιά
ζούσαμε τα δικά μας αστέρια.
Φτιάχναμε κόσμους μαγικούς
με τους καουμπόηδες.
Μας έπαιρναν τα κλάματα
με τους πρόσφυγες του Ξανθόπουλου
ακούγοντας τις θείες να θυμούνται τα παλιά.
Ναι με τους πρόσφυγες η ζωή μας έγινε ένα.
Τόσα και τόσα μια ζωή
Πόντος,
Σμύρνη,
Τραπεζούντα
και Σαμψούντα.
Όλα πέρασαν σα ταινία,
μια γειτονιά, μια βεγγέρα
κι εμείς μικρά παιδιά
γινόμασταν στο πανί ήρωες.
Αστέρια, Διονύσια, ............
θερινά σινεμά της πόλης,
μνήμες αλλοτινής εποχής
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963 και μεγάλωσε στη Κατερίνη όπου τελείωσε τις λυκειακές της σπουδές. Το 1986 τελείωσε τη σχολή Γεωργικών Συνεταιρισμών του ΟΑΕΔ και από τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς εργάζεται στον ΟΤΕ. Ένα από τα πνευματικά παιδιά του Ποιητή Γιάννη Κουτσοχέρα, ο οποίος την οδήγησε και τη μύησε στα σκαλοπάτια της Ποίησης. Ξεκίνησε να πειραματίζεται από πολύ νωρίς. Μια επιστολή του δασκάλου της και πρεσβευτή της Ουνέσκο, Γιάννη Κουτσοχέρα ,από το Παρίσι, της έδωσε τη δύναμη να προχωρήσει. Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Πολιτιστική Έκφραση» του Πολιτιστικού κέντρου ΟΤΕ Αττικής μέχρι τον Ιούνη 2002. Συνεργάστηκε με πολιτιστικά έντυπα της Αθήνας. Τον Αύγουστο του 2002, κουρασμένη από τη πολύβουη και αγχωμένη Αθήνα μετακόμισε με την οικογένεια της στο γενέθλιο τόπο της, στη Κατερίνη. Σήμερα εργάζεται ως ταμίας του ΟΤΕ στο κατάστημα Κατερίνης. Είναι παντρεμένη με τον Γιάννη Σαμοθράκη και έχει δυο παιδιά την Ειρήνη και το Ζαχαρία.
Σήμερα αρθρογραφεί στην ηλεκτρονική εφημερίδα pierialife με πολιτιστικά θέματα και έχει συνεργαστεί με το τοπικό έντυπο τύπο.
Είναι μέλος της Παγκόσμιας Ένωσης Ποιητών.
Ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας.
Έχει τιμηθεί από τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Κατερίνης μαζί με άλλες 6 γυναίκες λογοτέχνες για τη προσφορά τους στα Γράμματα καθώς και ποιήματα της μελοποιήθηκαν από τον συνθέτη Μπάμπη Ναβροζίδη και ακούστηκαν στην εκδήλωση «Ποίηση και Μουσική» στα πλαίσια των Αικατερινείων 2010 του δήμου Κατερίνης και στο Αρχαίο Δίον από το Δήμου Δίου.
Έργα της
«Χωρίς ταυτότητα» 1988 ιδιωτική συλλογή εξαντλημένο
«Ιριδίσματα» 1990 εκδόσεις Γκοβόστη εξαντλημένο
«Ηώ» 1992 εκδόσεις Γκοβόστη. Σ’ αυτή τη συλλογή υπάρχουν ασπρόμαυρες φωτογραφίες του συναδέλφου της και φωτογράφου Σωκράτη Μαθιά.
«Το ταξίδι του Έρωτα από τον Όλυμπο στου Αιγαίου τα κύματα» εκδόθηκε το 2008 από την Εκδοτική Όλυμπος.