Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα μετά τη συνάντηση με την υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου ερωτήθηκε από δημοσιογράφους για την κρίση και τους δημοσίους υπαλλήλους:
Δημοσιογράφος: Η κατάσταση στην οικονομία παραμένει δυστυχώς η ίδια, βλέπουμε ότι οι αγορές καταρρέουν…
Αλέκα Παπαρήγα: Οι αγορές καταρρέουν; Οι αγορές, που σημαίνει μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, ανταγωνίζονται μεταξύ τους έχοντας στο πλευρό τους τις κυβερνήσεις για να εξασφαλίσουν την ανάκαμψη της κερδοφορίας. Είμαστε ριζικά αντίθετοι σε αυτό που καλλιεργείται σήμερα στην Ελλάδα, ότι από εδώ είναι τα κράτη και οι πολιτικοί και από εκεί είναι οι αγορές. Υπάρχει πλήρως συσχετισμός ανάμεσα στα κράτη και στις αγορές. Άλλωστε οι αγορές δεν μπορούν να λειτουργήσουν δίχως τις πολιτικές αποφάσεις. Εδώ εκδηλώνεται ο μεγάλος ανταγωνισμός σε συνθήκες ύφεσης για το ποιος θα βγει λιγότερο χαμένος ή περισσότερο κερδισμένος. Οι πολιτικοί υπηρετούν τις αγορές είτε ανήκουν στη σοσιαλδημοκρατία είτε ανήκουν στα φιλελεύθερα κόμματα. Οι διαφορές τους είναι σε θέματα τακτικής, χειρισμών και πάνω από όλα εμφανίζεται το αδιέξοδο που υπάρχει σήμερα, ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να διαχειριστεί την κρίση του με τα γιατροσόφια του παρελθόντος
Δημοσιογράφος: Ένα σχόλιο για την κόντρα που έχει ξεσπάσει μεταξύ κυβέρνησης-ΑΔΕΔΥ και τα όσα ακούγονται από την πλευρά της κυβέρνησης για σύνδεση μισθού με παραγωγικότητα;
Αλέκα Παπαρήγα: Η κυβέρνηση έχει ως επιλογή – ανεξάρτητα από το μνημόνιο, προϋπήρχε αυτή η επιλογή και στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ – τις απολύσεις, την άρση της μονιμότητας στον ευρύτερο και στον στενότερο δημόσιο τομέα, μαζικές απολύσεις με έναν στόχο: Να αυξηθεί σημαντικά το ποσοστό των εργαζομένων στην Ελλάδα που δουλεύουν περιστασιακά με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης σε βάρος αυτών που έχουν λιγότερο ή περισσότερο σταθερή δουλειά, προκειμένου για να μεγαλώσει και η πίτα της κερδοφορίας και της εκμετάλλευσης.
Η κρίση τους βοηθάει σήμερα να πάρουν αυτά τα μέτρα. Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα πρέπει να βρεθούν στο ίδιο μετερίζι με τους εργαζόμενους του δημόσιου, όπως έπρεπε να το έχουν κάνει και οι εργαζόμενοι στο δημόσιο όταν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δέχονταν την προσωρινή απασχόληση, τις ελαστικές μορφές, τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης. Ήρθε η ώρα για ενιαία κοινή δράση ανεξάρτητα της σχέσης εργασίας.
