Την εταιρια θα συστησει ο φερομενος ως δωρητης κ. Τσακπουνιδης με άτομα της δικης του επιλογης και άτομα που θα υποδειξει η διοίκηση του Δήμου Κατερίνης.
Τα άτομα που θα υποδειξει ο χρηστης της συλλογης θα είναι εξι, ενώ άλλα τοσα θα είναι αυτά που θα υποδειξει ο Δήμος. Προσοχη όμως, ο κ.Τσακπουνιδης θα είναι ισοβιος πρόεδρος και η σε περίπτωση ισοψηφιας, η ψηφος του θα είναι διπλη.
Η όλη βιασυνη δειχνει μια μεθοδευση που στόχο είχε να υφαρπαξει την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου όπως και τα καταφερε, απόφαση που όμως αφηνει εκθετη τη διοίκηση του Δήμου από πολλές πλευρες.
Κανείς δεν μας εξηγησε γιατί ήρθε το θεμα εκτός ημερησιας διαταξης, ποιο ήταν το κατεπειγον; Προφανως ο στοχος ήταν να αιφνιδιαστει το Δ.Σ. μέσα από την αδυναμία των δημοτικών συμβουλων να ενημερωθουν σε βάθος, αφού υπήρχε έλλειψη χρόνου.
Το ζήτημα ήρθε στο δημοτικο συμβουλιο πριν από 2 χρόνια, στην προηγούμενη δημοτική περίοδο. Αποφασισθηκε η αναθεση μελετης για την οργανωση και εκθεση μουσειολογικου υλικου στο Α.Π.Θ. (660/2008). Δεν υπήρχε καμιά αναφορα στην απόφαση για το κτιριο Τσαλοπουλου.
Στην επομενη συνεδριαση έρχεται ξανά το θεμα για διόρθωση της προηγουμενης αποφασης ως προς το φορεα εκπονησης της μελετης (επιτροπη μελετων), συνδεεται όμως για πρώτη φορά στην αποφαση το «Τσαλοπούλειο» με τη συλλογη, χωρίς να γίνει συζήτηση στο δημοτικο συμβουλιο ή να διευκρινιζεται αν πρόκειται για ολο το κτιριο, αν θα παραχωρηθει κλπ. γεγονος που αναγκαζει τον δημοτικο συμβουλο κ. Κασσιμιδη να ρωτησει «περιλαμβανονταν ο ορισμος του χωρου (στην προηγούμενη απόφαση)»; Ούτε βέβαια εγινε καμιά ερευνα ή συζήτηση με φορείς της πόλης (αρ.αποφ.676/2008).
Το θεμα επανερχεται λίγο πριν ληξει η θητεία του Δ.Σ., το 2010. Εκει αποφασιζεται η παραλαβη της μελετης με τη διαβεβαιωση ότι δεν θα διατεθει ολο το «Τσαλοπουλειο», η χρηση του οποίου δεν αποφασισθηκε και ότι θα προηγηθει διαλογος κλπ. Και φυσικά ούτε λόγος για συσταση εταιρίας, για παραχωρηση του αρχοντικου στην εταιρια για 25 χρόνια κλπ. Τα κενα που υπάρχουν αναγκαζουν τρεις δημ. συμβουλους να παρεμβουν (Παντελιαδου, Ουσταμπασιδης, Κασσιμιδης) (αρ.αποφ.472/2010). Ο δευτερος κάνει λόγο για το κτιριο του Α’ δημοτικου σχολείου και ο κ. Δημαρχος δεν το αποκλειει, ο τριτος να αποφασιστει πρωτα η χρηση «και να μην προκαταλαμβανουμε καταστάσεις» και η πρώτη ρωτα αν αποφασισθηκε να γίνει αποκλειστικά μουσειο παλαιών εντυπων για να πάρει την απάντηση από τον κ. αντιδημαρχο ότι «δεν έχει αποφασισθει».
Στην τοποθέτηση του ο «δωρητης» ζητησε από το δημ.συμβουλιο να αντιμετωπισει τη «δωρεα» του χωρίς κομματισμο, λες και η τοποθέτηση του καθενα μας σε καποιο κόμμα, από μονη της, θα ήταν το κριτηριο της επιλογης μας. Προφανως κάτι άλλο θα εννοουσε. Ο ίδιος παντως , από την επιλογή των προσωπων που έκανε και τα οποία θα αποφασιζουν για το «Τσαλοπουλειο» και τη συλλογη , αποδεικνυει ότι δεν πιστευε τα όσα ελεγε περί κομματισμου. Όλοι τους είναι συγκεκριμενων πολιτικων αντιληψεων ,το ίδιο και όσοι αποκλειονται από το ιδρυμα-εταιρια. «Δασκαλε που εδιδασκες και νομους δεν εκρατεις».
Αφού ολοκληρωθηκε η μελετη .το θεμα ήρθε ξανά για συζήτηση στο Δ.Σ., πάλι εκτός ημερησιας διαταξης. Ζητησαμε να έρθει ως τακτικο θεμα. Το προεδρειο αρνήθηκε, χωρίς καμιά δικαιολογια.
Στην γραπτη εισηγηση του ο εισηγητης κάνει λόγο για «δωρεα» στο Δήμο, ενώ δεν πρόκειται για τετοια. Επισης κάνει λόγο για «επί μέρους δεσμευσεις» που αναφέρονται στην επιστολη του «χρηστη» της συλλογης (και οχι «δωρητη»). Δεν αναφέρεται το αποτέλεσμα της καταγραφης της συλλογης ( αριθμός, τιτλοι, αξία κλπ.).
Γίνεται λόγος για προθεση του κ.Τσακπουνιδη να γίνει μουσειο στην Κατερίνη, όμως απ’ ότι φαινεται εγιναν προσπαθειες να γίνει το Μουσειο στην Μυτιληνη και στην Καλαματα.
Στο σχεδιο καταστατικου προβλεπεται η «αξιοποίηση» των παλαιών εντυπων, η «εκδοση βιβλιων και επανεκδοση παλαιών εντυπων», «η διαχειρηση προγραμματων της Ευρωπαϊκής Ένωσης …ιδιωτικών ιδρυματων και μεμονομενων χορηγων ».
Τα μέλη της εταιρίας είναι «ισοτιμα», όμως ο πρόεδρος είναι ισοβιος, έχει διπλη ψήφο και οριζει τον αντιπροεδρο που σημαίνει ότι ελέγχει την εταιρια. Στους πορους του ιδρυματος προβλεπεται οικονομική ενισχυση από το Δήμο.
Στην επιστολη του κ.Τσακπουνιδη (23-6-2011), που σιγουρα συνταχθηκε σε συννενοηση με τη διοίκηση του Δήμου Κατερινης, διατυπωνεται η προθεση του να «δωρισει» σε μια υπό συσταση εταιρια μη κερδοσκοπικου χαρακτήρα, 1.000 περίπου παλαια εντυπα. Δεν αναφέρεται ούτε ο ακριβης αριθμός, ούτε ποια είναι αυτά.
Παρακάτω μαθαινουμε ότι δεν δωριζει άλλα δανείζει τα εντυπα για 25 χρόνια στην υπό συσταση εταιρια (που ουσιαστικά είναι προσωπική του) και ότι μετά τα 25 χρόνια θα περιελθει η κυριοτητα τους στην εταιρια. Και εδώ πρόκειται για υποσχεση. Ο δευτερος ορος προβλεπει δωρεάν παραχωρηση του «Τσαλοπουλειου» (που αγόρασε και αναπαλαιωσε ο Δήμος με χρήματα των δημοτών και δεν έχει ακόμη ολοκληρωθει) στο υπό ίδρυση Μουσειο-εταιρια. Ο τριτος ορος προβλεπει μετά το τέλος της 25ετιας, ότι η ιδιοκτησία του «Τσαλοπουλειου» θα μεταβιβαστει στο Μουσειο-εταιρια(!!!) η οποία θα γίνει αυτονομο ιδρυμα, δηλαδή δεν θα εκπροσωπειται ο Δήμος ούτε ως μειοψηφια.
Τμημα της εισηγησης του κ. αντιδημαρχου ήταν και το σχεδιο του καταστατικου και οι οροι της επιστολης του «χρηστη-δανειστη». Στην γραπτη εισηγηση δεν διατυπωνεται καμιά αντιρρηση ως προς τη μεταβιβαση της κυριοτητας του «Τσαλοπουλειου». Βέβαια, μετά τις αντιδρασεις που υπηρξαν, έγινε προφορικη δηλωση ότι παραχωρουμε τη χρηση για 25 χρόνια, αυτό όμως δεν καθησυχάζει κανένα. Από τη στιγμή που υπηρξε αυτή η μεθοδευση, χαθηκε κάθε εμπιστοσυνη.
Συμπερασματικα:
--Γιατί η επιστολη του κ. Τσακπουνιδη αν και απευθυνονταν στους δημοτικους συμβουλους, ήδη από τις 23-6-2011, δεν κοινοποιηθηκε σ΄ αυτούς;
--Γιατί ένα τόσο σοβαρό θεμα ήρθε χωρίς λόγο στο δ.σ., δυο φορές, έξω από τα θεματα ημερησιας διαταξης;
--Γιατί υποτιμηθηκαν οι πολιτιστικοι φορείς της πολης;
--Κανείς δεν διαφωνει με μια πραγματικη δωρεα, άλλα με τους ορους της που θυμιζουν αποικια. Οι συλλογες αυτές δεν πρέπει να αντιμετωπιζονται ως ιδιοκτησία κανενος. Ανηκουν στο λαό και δεν μπορούν να αποτιμηθουν σε χρημα.
--Το αρχοντικο «Τσαλοπουλου», ένα αρχιτεκτονικο στολιδι της πόλης , ιστορικό κτιριο, είναι σημείο αναφορας και μέρος της ταυτότητάς της. Ειναι περιουσία του λαού. Κανεις δεν έχει το δικαίωμα να το αντιμετωπιζει ως ιδιωτικη περιουσία ,ούτε με ιδιωτικο-οικονομικα κριτηρια, αλλαζοντας τη χρηση του και το ιδιοκτησιακο του καθεστώς, ερημην της τοπικής κοινωνίας, στερωντας το από τις μελλοντικες γενιες.
--Στο Δήμο Κατερίνης άλλα και σε άλλους Δημους που ασπαζονται την «Καλλικρατικη» λογικη αντιμετωπίζουν τον πολιτισμό ως εμπορευσιμο ειδος με τους κανόνες της καπιταλιστικής αγορας, ως «κραχτη» για πελατες- τουριστες που θα φέρουν την καπιταλιστική ανάπτυξη, μια ανάπτυξη όμως τα αποτελεσματα της όποιας καρπώνονται οι λιγοι και οικονομικα ισχυροι, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
Βέβαια η λογικη αυτή κινειται μέσα στα πλαίσια της γενικοτερης πολιτικής του «εφαρμοστικου νομου» (νέο Μνημόνιο) ( έτσι εξηγειται και η συμφωνια των παρατάξεων του κ. Μηλιωτη και κ. Καραφουλιδη), στα άρθρα 2 και 10 παράγραφος 5 και 1 του οποιου αναφέρεται: ότι «τα ακίνητα (του Δημόσιου) [...]μεταβιβάζονται στο Ταμείο κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή και το Δημόσιο απεκδύεται κάθε δικαιώματός του επί αυτών...». «Ως δημόσια ακίνητα, για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος Κεφαλαίου, νοούνται τα ακίνητα που ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου ή ΝΠΔΔ ή ΟΤΑ ή σε εταιρεία της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα στο Δημόσιο ή σε ΝΠΔΔ ή σε ΟΤΑ». Και όλα αυτά για να πουληθει από το ταμειο η δημόσια περιουσία στους τραπεζιτες –δανειστες.
Η «Λαϊκή Συσπείρωση» ζητά
--την άμεση ανακληση της αποφασης του Δ.Σ. Την αποδοχή της πραγματικης δωρεας της συλλογης από το Δήμο, με ορους και εγγυησεις που θα διασφαλιζουν την επιστημονικη και πολιτιστικη αξιοποίησή της. Την αποσυνδεση της δωρεας από την παραχωρηση του «Τσαλοπουλειου» σε εταιρια. Την έναρξη διαλογου με τους φορείς της πόλης για τη χρηση του «Τσαλοπουλειου».
«Λαϊκή Συσπείρωση» στο Δήμο Κατερινης
