Από την Πόπη Διαμαντάκου
Είναι χάρμα τα κορίτσια που σεμνύνονται όταν ακούν επαίνους για τα μεγάλα τους επιτεύγματα!
Είναι επόμενο, όταν, ενώ είσαι αοιδός, μείζον ζήτημα δεν γίνεται το καινούργιο σου τραγούδι - ίσως γιατί δεν υπάρχει - αλλά η... λιποαναρρόφησή σου, να το θεωρείς κι εσύ σπουδαίο κατόρθωμα. Εξ ου και αισθάνθηκε να γεμίζει υπερηφάνεια η πασίγνωστη αοιδός Χρύσπα, όταν την πλησίασε ο ρεπόρτερ του Star και της είπε με ανυπόκριτο θαυμασμό, όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις: «Μπράβο, Χρύσπα, πέρυσι έκανες λιποαναρρόφηση και, βλέπω, τα αποτελέσματα συντηρούνται, τα πας πολύ καλά!». Και εκείνη του απαντά με ελαφρά συστολή, όπως επιβάλλεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις: «Ευχαριστώ, με τιμά αυτό που μου λες».
Σωστά, αν δεν είναι μεγίστη τιμή να σου αναγνωρίζουν ότι πέτυχε η λιποαναρρόφησή σου, τι άλλο θα είναι! Αλλωστε, χάρη σε αυτήν έχεις κερδίσει πρόσκληση σε απογευματινάδικη εκπομπή, μόνη σου, σαν να 'σουν πρώτη φίρμα στη μαρκίζα, σαν να 'χεις τραγουδήσει τα μεγαλύτερα σουξέ. Τι να τα κάνει τα τραγούδια η εποχή άλλωστε! Κρέας θέλει.
Πάμε σαν άλλοτε
Εχεις, για παράδειγμα, υπηρετήσει με πάθος το τηλεοπτικό τρας, το άγριο κουτσομπολιό, με στόχο να καθηλώσεις το φιλοθέαμον, έχεις καθιερωθεί τηλεοπτικώς χάρη σε αυτό το είδος τηλεπολτού που απευθύνεται σε κλειστοφοβικές κοινωνίες καλλιεργώντας τον επαρχιωτισμό των ηθών τους, έχεις βασιστεί και αποθεώσει την κουλτούρα του μικροαστισμού με τους χλιδάτους γάμους, τις δήθεν λαμπερές ζωές και τις λοιπές ψευδομπομπονερί, την ίδια ακριβώς κουλτούρα που έχει φορτώσει ιδίως τις γυναίκες με ενοχικά σύνδρομα και ρόλους υποταγής, στερώντας τους την αυτοπεποίθηση και τη λαλιά, και αίφνης διαφημίζεις νέο τηλεοπτικό κόνσεπτ με τίτλο «Μίλα». Το θέμα, βέβαια, είναι πού απευθύνεται η προστακτική. Γιατί το μεν δελτίο Τύπου του καναλιού που διαφημίζει την εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου μιλάει για τίτλο που έχει «δυναμισμό και ευαισθησία», αλλά η προστακτική ευαισθησία δεν έχει ποτέ. Ως εκ τούτου, μας θυμίζει στην καλύτερη περίπτωση δασκαλίστικη, θυμωμένη εξουσία - «μίλα, ποιος το 'κανε, αλλιώς θα τιμωρηθείτε όλοι» - και στη χειρότερη βασανισμούς - «πες τα όλα». Αν πάλι απευθύνεται στο φιλοθέαμον, τι να πει! Το τηλεοπτικό κοινό είναι πάντα βουβό. Και έτσι παραμένει.
Η εκπομπή μοιάζει πάντως με μια α λα γκρεκ αντιγραφούλα του αμερικανικού «The View», που διαθέτει την αειθαλή Μπάρμπαρα Γουόλτερς πλαισιωμένη από πάνελ με κυρίες διαφορετικών ηλικιών και νοοτροπιών - την ίδια εκπομπή επιχείρησε να αντιγράψει και η ΕΤ1 πρόπερσι με τη Ρίκα Βαγιάνη και τέσσερις ακόμη κυρίες, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι διόλου εύκολο. Το αυθεντικό, αμερικανικό κόνσεπτ θέλει γυναίκες με αντίληψη, με διαφορετική οπτική και σπιρτόζικο λόγο να διασταυρώνουν τα ξίφη τους για θέματα της επικαιρότητας που μπορεί να αφορούν από την πολιτική και το σεξ μέχρι μια ταινία ή ένα βιβλίο. Κάτι ο τίτλος, κάτι το πάνελο (Σταματέρη, Βόσσου, Μπαλτζή κ.λπ.) της τατιανεϊκής εκδοχής δεν αφήνουν αμφιβολίες ότι πρόκειται απλώς για μια συνήθη λαϊφσταϊλιστική προσέγγιση «συναισθηματικών ζητημάτων». Ο,τι χρειάζεται δηλαδή η εποχή, μια εκπομπή γυναικείας ομφαλοσκόπησης και ψυχοψαξιμάτων, λες και είναι λυμένα όλα τ' άλλα προβλήματα.
Είναι χάρμα τα κορίτσια που σεμνύνονται όταν ακούν επαίνους για τα μεγάλα τους επιτεύγματα!
Είναι επόμενο, όταν, ενώ είσαι αοιδός, μείζον ζήτημα δεν γίνεται το καινούργιο σου τραγούδι - ίσως γιατί δεν υπάρχει - αλλά η... λιποαναρρόφησή σου, να το θεωρείς κι εσύ σπουδαίο κατόρθωμα. Εξ ου και αισθάνθηκε να γεμίζει υπερηφάνεια η πασίγνωστη αοιδός Χρύσπα, όταν την πλησίασε ο ρεπόρτερ του Star και της είπε με ανυπόκριτο θαυμασμό, όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις: «Μπράβο, Χρύσπα, πέρυσι έκανες λιποαναρρόφηση και, βλέπω, τα αποτελέσματα συντηρούνται, τα πας πολύ καλά!». Και εκείνη του απαντά με ελαφρά συστολή, όπως επιβάλλεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις: «Ευχαριστώ, με τιμά αυτό που μου λες».
Σωστά, αν δεν είναι μεγίστη τιμή να σου αναγνωρίζουν ότι πέτυχε η λιποαναρρόφησή σου, τι άλλο θα είναι! Αλλωστε, χάρη σε αυτήν έχεις κερδίσει πρόσκληση σε απογευματινάδικη εκπομπή, μόνη σου, σαν να 'σουν πρώτη φίρμα στη μαρκίζα, σαν να 'χεις τραγουδήσει τα μεγαλύτερα σουξέ. Τι να τα κάνει τα τραγούδια η εποχή άλλωστε! Κρέας θέλει.
Πάμε σαν άλλοτε
Εχεις, για παράδειγμα, υπηρετήσει με πάθος το τηλεοπτικό τρας, το άγριο κουτσομπολιό, με στόχο να καθηλώσεις το φιλοθέαμον, έχεις καθιερωθεί τηλεοπτικώς χάρη σε αυτό το είδος τηλεπολτού που απευθύνεται σε κλειστοφοβικές κοινωνίες καλλιεργώντας τον επαρχιωτισμό των ηθών τους, έχεις βασιστεί και αποθεώσει την κουλτούρα του μικροαστισμού με τους χλιδάτους γάμους, τις δήθεν λαμπερές ζωές και τις λοιπές ψευδομπομπονερί, την ίδια ακριβώς κουλτούρα που έχει φορτώσει ιδίως τις γυναίκες με ενοχικά σύνδρομα και ρόλους υποταγής, στερώντας τους την αυτοπεποίθηση και τη λαλιά, και αίφνης διαφημίζεις νέο τηλεοπτικό κόνσεπτ με τίτλο «Μίλα». Το θέμα, βέβαια, είναι πού απευθύνεται η προστακτική. Γιατί το μεν δελτίο Τύπου του καναλιού που διαφημίζει την εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου μιλάει για τίτλο που έχει «δυναμισμό και ευαισθησία», αλλά η προστακτική ευαισθησία δεν έχει ποτέ. Ως εκ τούτου, μας θυμίζει στην καλύτερη περίπτωση δασκαλίστικη, θυμωμένη εξουσία - «μίλα, ποιος το 'κανε, αλλιώς θα τιμωρηθείτε όλοι» - και στη χειρότερη βασανισμούς - «πες τα όλα». Αν πάλι απευθύνεται στο φιλοθέαμον, τι να πει! Το τηλεοπτικό κοινό είναι πάντα βουβό. Και έτσι παραμένει.
Η εκπομπή μοιάζει πάντως με μια α λα γκρεκ αντιγραφούλα του αμερικανικού «The View», που διαθέτει την αειθαλή Μπάρμπαρα Γουόλτερς πλαισιωμένη από πάνελ με κυρίες διαφορετικών ηλικιών και νοοτροπιών - την ίδια εκπομπή επιχείρησε να αντιγράψει και η ΕΤ1 πρόπερσι με τη Ρίκα Βαγιάνη και τέσσερις ακόμη κυρίες, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι διόλου εύκολο. Το αυθεντικό, αμερικανικό κόνσεπτ θέλει γυναίκες με αντίληψη, με διαφορετική οπτική και σπιρτόζικο λόγο να διασταυρώνουν τα ξίφη τους για θέματα της επικαιρότητας που μπορεί να αφορούν από την πολιτική και το σεξ μέχρι μια ταινία ή ένα βιβλίο. Κάτι ο τίτλος, κάτι το πάνελο (Σταματέρη, Βόσσου, Μπαλτζή κ.λπ.) της τατιανεϊκής εκδοχής δεν αφήνουν αμφιβολίες ότι πρόκειται απλώς για μια συνήθη λαϊφσταϊλιστική προσέγγιση «συναισθηματικών ζητημάτων». Ο,τι χρειάζεται δηλαδή η εποχή, μια εκπομπή γυναικείας ομφαλοσκόπησης και ψυχοψαξιμάτων, λες και είναι λυμένα όλα τ' άλλα προβλήματα.
