«Τα ΜΑΤ θέλανε να φύγουμε από το πεζοδρόμιο» συνεχίζει ο κ. Βρεττάκος. «Να μας διώξουν. Ετρεξαν κατά πάνω μας. Μας φώναζαν, έβριζαν και με τις ασπίδες τους άρχισαν να μας σπρώχνουν βίαια. Χτύπησαν την κόρη μου με την ασπίδα στη γνάθο. Αυτή άρχισε να κλαίει. Την πήρα στην αγκαλιά μου και προσπάθησα να φύγω. Ετρεμε ολόκληρη. Με έσφιγγε δυνατά και δεν με άφηνε. Εγώ ήμουν εξοργισμένος και η κόρη μου φοβισμένη». Λίγο αργότερα, μόλις η μικρή ηρέμησε, την είδε ένας φίλος γιατρός που βρισκόταν εκεί και τον καθησύχασε.
«Γιατί τέτοια βαναυσότητα σήμερα στο μικρό παιδί μου; Γιατί τέτοια βαναυσότητα απέναντι σε τόσο κόσμο»; αναρωτιέται ο Ηλίας Βρεττάκος, προσπαθώντας τώρα ο ίδιος να εξηγήσει τα ανεξήγητα. «Θέλουν να μας τρομοκρατήσουν. Να μη διαμαρτύρεται κανείς. Να υποταχθούν όλοι. Γι’ αυτό γίνεται τέτοια προσπάθεια άγριας καταστολής». Στην κόρη του βέβαια, που τον ρώτησε λίγο μετά το χτύπημα που δέχτηκε από τις δυνάμεις καταστολής, «μπαμπά, τι θα γίνει άμα χτυπήσουν όλα τα παιδάκια;»
