Ο κακομαθημένος πελάτης...
Τα τελευταία χρόνια, οφείλω να ομολογήσω ότι το σέρβις στα εστιατόρια, έχει βελτιωθεί αισθητά. Όλο και πιο σπάνια συναντάς γκαρσόνια που «σου κάνουν τη χάρη», παιδιά που δεν έχουν ουδέποτε συναντηθεί με τα έργα του σεφ στην κουζίνα, απρόθυμους... διεκπεραιωτές που θεωρούν ότι η εξυπηρέτηση είναι η άδικη, κατώτερη μοίρα, μια αναποδιά της ζωής που δεν αξίζει στα υψηλά τους προσόντα.
Στα χρόνια της κρίσης, ο πελάτης έχει πιο πολύ από ποτέ δίκιο, μόνο που το παρακάνει. Στο παρελθόν τα εστιατόρια δεν μας φέρθηκαν πάντοτε με τον πιο αβρό τρόπο. Δεν είναι λόγος αυτός, όμως, να αντιμετωπίζουμε συλλήβδην ως εξιλαστήριο θύμα τον κάθε περιποιητή που συναντάμε στο δρόμο μας.
Στα χρόνια της κρίσης, ο πελάτης έχει πιο πολύ από ποτέ δίκιο, μόνο που το παρακάνει. Στο παρελθόν τα εστιατόρια δεν μας φέρθηκαν πάντοτε με τον πιο αβρό τρόπο. Δεν είναι λόγος αυτός, όμως, να αντιμετωπίζουμε συλλήβδην ως εξιλαστήριο θύμα τον κάθε περιποιητή που συναντάμε στο δρόμο μας.
Η σχέση ποιότητας-τιμής μας απασχολεί πιο πολύ από ποτέ αλλά ούτε κι αυτό δικαιολογεί την κακομαθημένη συμπεριφορά που όλο και πιο συχνά σκοτεινιάζει τις εστιατορικές βραδιές μου.
Φίλοι στενοί κι αγαπημένοι, σκοτισμένοι από τα όσα τους συμβαίνουν, αποφορτίζουν την άλλη μια προβληματισμένη μέρα τους, τροχίζοντας τα νύχια τους για καβγά από τη στιγμή που θα καθίσουν στην καρέκλα τους να διασκεδάσουν με ένα πιάτο φαΐ. Τους φταίει η καρέκλα, τους φταίει το τραπέζι, τους φταίει η μοίρα τους αλλά τελικά την πληρώνει το γκαρσόνι που έχει κάθε διάθεση να τους εξυπηρετήσει.
Φίλοι στενοί κι αγαπημένοι, σκοτισμένοι από τα όσα τους συμβαίνουν, αποφορτίζουν την άλλη μια προβληματισμένη μέρα τους, τροχίζοντας τα νύχια τους για καβγά από τη στιγμή που θα καθίσουν στην καρέκλα τους να διασκεδάσουν με ένα πιάτο φαΐ. Τους φταίει η καρέκλα, τους φταίει το τραπέζι, τους φταίει η μοίρα τους αλλά τελικά την πληρώνει το γκαρσόνι που έχει κάθε διάθεση να τους εξυπηρετήσει.
Τα ευτράπελα πολλά και θλιβερά και τι να σου κάνει και το σέρβις όταν απαιτείς το δεύτερο πιάτο ολόφρεσκες τηγανητές πατάτες που παραγγέλνεις στη μέση μιας μπριζόλας να σου έρθει σε δυο δεύτερα, όταν από μια δεκαμελή παρέα ο ένας αναζητά κάτι “λίγο” γιατί έφαγε μόλις πριν έρθει, η άλλη κάνει δίαιτα και σκαρφίζεται ένα πιάτο δικής της έμπνευσης με τρία φύλλα μαρούλι, μια ντομάτα και τρεις γαρίδες που δεν υπάρχει στον κατάλογο κι ένας τρίτος που εμπνέεται κάτι δικό του, το οποίο απαρτίζεται από στοιχεία τριών διαφορετικών πιάτων στον κατάλογο;
Με τι ταχύτητα να λύσει τον γρίφο της παραγγελίας η κουζίνα; Φίλη επιστρέφει φανερά εκνευρισμένη τη σαλάτα της όταν ανακαλύπτει ότι περιλαμβάνει σπανάκι στο οποίο είναι αλλεργική. Όχι, δεν ενημέρωσε, ήταν λέει δουλειά του σερβιτόρου να την προειδοποιήσει.
Κι είναι πολλή η αγένεια τριγύρω μας. Ιδιαίτερα όταν προέρχεται από κομψές υπάρξεις που δεν ανταποδίδουν το χαμόγελο, την καλησπέρα ή την οποιαδήποτε αβρότητα του σερβιτόρου, τον οποίο αντιμετωπίζουν σαν τη βουβή σκιά στην παράσταση της προσωπικής τους απόλαυσης.
Κι είναι πολλή η αγένεια τριγύρω μας. Ιδιαίτερα όταν προέρχεται από κομψές υπάρξεις που δεν ανταποδίδουν το χαμόγελο, την καλησπέρα ή την οποιαδήποτε αβρότητα του σερβιτόρου, τον οποίο αντιμετωπίζουν σαν τη βουβή σκιά στην παράσταση της προσωπικής τους απόλαυσης.
Το σέρβις, ακόμη και το μέτριο, όμως, μπορεί να γίνει καλύτερο μόνο αν το βοηθήσουμε κι εμείς. Με λίγη καλή διάθεση. Όσα χαμόγελα μας οφείλει ο σερβιτόρος άλλα τόσα του οφείλουμε κι εμείς...
