«Τα μέτρα λιτότητας και καταστολής δεν πρόκειται να βγάλουν την Ευρώπη από την οικονομική κρίση, αυτό που πρέπει να γίνει είναι μάχη ενάντια στις πολιτικές της ελεύθερης αγοράς».
Το άρθρο που παραθέτουμε δημοσιεύτηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 2010, ένα χρόνο πριν, κι όμως είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Διαβάστε τι γράφει ο Ιταλός ακαδημαϊκός Christian Marazzi στη βρετανική Guardian.
«Η κρίση μας αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να υπάρξει νόμισμα χωρίς κράτος, ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να διαχειριστεί αποκλειστικά από την Αγορά και ότι τα μέτρα λιτότητας κάθε άλλο παρά θα βγάλουν την Ευρώπη από την κρίση χρέους, καταλήγοντας κάποια στιγμή στην κατάρρευση του ευρώ.
Για να δημιουργηθούν καινούριες πολιτικές δομές στην Ευρώπη πρέπει να αγωνιστούμε κατά των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Ο νεοφιλελευθερισμός βασίζεται σε μια οικονομική κυβέρνηση που εξαρτάται από τις Αγορές, και αφορά μια υποτιθέμενα ενωμένη Ευρώπη υπό το ευρώ, το οποίο ελέγχει τις εσωτερικές Αγορές και τις κοινωνικές διαφορές με βάση τη λογική των χρηματοοικονομικών Αγορών. Ωστόσο, οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν αποκλειστικά νεοφιλελεύθερες πολιτικές για να βγουν από την- μη αναστρέψιμη -κρίση.
Με τα μέτρα λιτότητας και καταστολής το μόνο που μπορεί να γίνει στο μέλλον είναι η έξοδος της Γερμανίας από την Ευρωζώνη- η έξοδος της Ισπανίας ή της Ελλάδας δεν θα έφερε κάποιο αποτέλεσμα παρά μόνο θα μείωνε περισσότερο την οικονομική δύναμη και την πολιτική αξιοπιστία της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Η οικονομική κρίση των Η.Π.Α. και η σταθεροποίηση της ανάπτυξης των χωρών όπως η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία θα δώσει τη χαριστική βολή στην Ευρώπη εκμεταλλευόμενες το αδύναμο ευρώ και την οικονομική δύναμη της Γερμανίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα μέτρα λιτότητας που έχουν υποβληθεί σε όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. θα είναι αδύνατο να υλοποιηθούν. Θα απομακρυνθούμε από το σχέδιο σταθερότητας της Ευρώπης και όπως μας έδειξε και η Ουγγαρία- θα υπάρχουν επιπτώσεις στην οικονομική και κοινωνική πολιτική των κρατών μελών. Παρακολουθούμε τον «απευρωπαϊσμό» της Ευρώπης.
Αν αυτό προέρχεται από την επικέντρωση του καπιταλισμού στα χρηματοοικονομικά τις τελευταίες δεκαετίες, τότε απομένει μόνο να αφήσουμε πίσω μας τον νεοφιλελευθερισμό, που αποτελεί την «πηγή του κακού». Η λύση δεν είναι η σύνταξη νέου Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Η λύση εναπόκειται στην κινητοποίηση κατά των μέτρων λιτότητας μέσω συνταγματικών διαδικασιών.
Πρέπει να αντιταχθούμε στις μειώσεις των μισθών, τις περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες, να αναδιανείμουμε τον πλούτο του καπιταλισμού και να μετατρέψουμε την οικονομική ανάπτυξη σε αειφόρο ανάπτυξη. Η Ευρώπη που χαρακτηρίζεται από τους πολίτες της και τις διαφορές της θα σωθεί μόνο αν η νεοφιλελεύθερη Ευρώπη καταστραφεί».
