Τώρα που σβήσανε τα φώτα
Κι έμεινε μόνη η καρδιά
Άνοιξε την κρυμμένη πόρτα
Με του καημού σου τα κλειδιά
Τόσες φραγές μες την ψυχή σου
Για να αντέχεις τη ζωή σου
Τόσες φυγές μες το ποτό σου
Για να ξεχνάς τον εαυτό σου
Τώρα που γίνανε φαρμάκια
Της προσδοκίας τα πουλιά
Διώξε τα ψεύτικα μεράκια
Πάρε τον πόνο σου αγκαλιά
Όλη η ζωή σου μια συνήθεια
Για να σκεπάσεις την αλήθεια
Όλη η ζωή σου μια απουσία
Του εαυτού σου η προδοσία
Αργύρης Ολοκτσίδης
